چه چيزي در اعماق يك دنباله دار وجود دارد؟ دنباله دارها كپسولهاي زماني هستند كه نشان هايي از نحوه تشكيل و سير تكاملي منظومه شمسي را در داخل خود دارند. آنها از يخ، گاز ، غبارو خرده هاي ابتدايي از دورترين و سرد ترين نواحي منظومه شمسي كه 4.5 ميليارد سال پيش به وجود آمده اند تشكيل شده اند.  فضاپیمای ديپ ايمپكت اولين مامور فضايي است كه مسئوليت كاوش در سطح يك دنباله دار را در جستجوي رازهاي نهفته در درون آن به عهده دارد.

در دسامبر 2004 در مرز منظومه شمسي، سفينه وويجر1 با چيزي كه تا كنون در دوره 26 ساله گشتش در منظومه شمسي تجربه نشده بود برخورد كرد. توده اي نامرئي به شكل بادهاي خورشيدي كه در برابر گازهاي بين ستاره اي در هم ميشكند. اين مرز كه توده پاياني ناميده ميشود،  سر حد پاياني منظومه شمسي ما را نشان ميدهد. پهناي بيكراني از گازهاي متلاطم و ميدان هاي مغناطيسي پيچنده.

در این راستا يك تيم تحت حمايت ناسا براي اولين بار در حال تلاش براي ايجاد راهي براي ديدن اين قلمرو پر هرج و مرج اما ناديده است. فقط يك هنرمند امپرسيونيست قادر به خلق يك تصوير از ضربات بيشمار قلموي رنگ روي بوم نقاشي است! حال سفينه آيبكس ناسا تصميم به تهيه عكس از توده پاياني و فضاي اطراف آن با استفاده از ضربات وارده توسط اتمهاي پر سرعتي كه از اين ناحيه تابش ميشوند را دارد.

در حال حاضر ناسا در حال توسعه دادن سيستم ها و نرم افزارهاي موشك Ares  Iمي باشد كه فضانوردان آينده را به مدار زمين منتقل خواهد كرد. اين فضا پيما كه بر اساس فناوري هاي منتخب حمل و نقل ساخته شده است ، از عناصر انفجاري قدرتمند آپولو و شاتل فضايي و ده ها سال تجربه هاي فضايي ناسا بهره گرفته است .

Ares I نمونه ي كاملي از يك سيستم انتقال دهنده ي فضايي ايمن، قابل اطمينان و ارزشمند است.سيستمي كه گروه اعزامي را به ماه برميگرداند ، آن ها را به مريخ برده و سپس به سوي منظومه ي شمسي انتقال مي دهد.

رصدخانه ي فضايي Chandra براي تشخيص و تفكيك اشعه ي x از نقاط پر انرژي كيهان طراحي شده است ، اشعه هايي كه به طور مثال از آثار و بقاياي انفجارات ستارگان به ما مي رسند . رصدخانه ي فضايي Chandra داراي 3 بخش اصلي است : 1-تلسكوپ حساس به اشعه ي x  ، كه آينه هاي آن بر روي امواج ساطع شده از فضا فكوس مي كنند.

2-بخش تجزيه گر علمي كه اشعه هاي   ساطع شده را ثبت كرده و بدين وسيله عكس ها را با جزئيات قابل قبولي تهيه مي كند.

Gravity Probe B آزمایش gyroscope است که توسط ناسا و دانشگاه Stanford و به منظور بررسی و سنجش دو پیش بینی ثات نشده نظریه نسبیت آلبرت انیشتن انجام گرفت. در 20 آوریل 2004 از پایگاه نیروی هوایی Vandenberg، Calif. پرتاب شد و به مدت 17 ماه در حالی که در مدار دور زمین بود داده ها را جمع آوری نمود. پنجاه هفته، ارزش داده های به دست آمده از سفینه فضایی و انتقال آن به کامپیوترهای مرکز کنترل عملیات در دانشگاه Stanford در Stanford ، Calif. را داشت. دانشمندان از ماه اکتبر 2005 کار آنالیز  و ارزشیابی داده ها را بر عهده گرفته اند.

برنامه ریزی و طراحی اولیه سخت افزار، سیستم ها و تکنولوژی ها برای دستگاه فرستنده وسایل مورد نیاز Ares V ناسا که انبار وسایل فضایی نسل بعدی آمریکا ست در حال اجراست. Ares V به عنوان اولین راه در ناسا برای رساندن امن و مطمئن سخت افزاری با مقیاس بزرگ به فضا (از سفینه ای که برای فرود روی ماه استفاده می شود و موادی که برای ساختن پایگاهی در ماه لازم است گرفته تا غذا، آب شیرین و دیگر وسایل اصلی مورد نیاز برای داشتن حضور انسان فراتر از حلقه زمین) عمل می کند. با توجه به اهداف ناسا در انجام عملیات تحقیقاتی اش، Ares V نقش حیاتی و مهم در جابجایی ایفا می کند. این دستگاه در ناسا ارتقا یافت تا بتواند محققان را به ماه برگرداند و از همان طرف به مریخ و دیگر نقاط منظومه شمسی ببرد.