|
مشخصات ماهواره‌هاي تايروس
همان‌گونه كه ذكر شد، برنامه تايروس تا به امروز (سال 2007 ميلادي) ادامه دارد و احتمالاً تا ساليان آينده نيز ادامه خواهد داشت، البته تحت عناوين و نام‌هاي جديد. اما در فرهنگ عمومي فضايي، عنوان «تايروس» يادآور همان 10 ماهواره تاريخي است كه در اوايل دهه 60 به فضا پرتاب شدند. از اين رو، در اين مطالعه مشخصاتي از آن ماهواره‌ها ارائه مي‌گردد. تايروس‌هاي 1 تا 9 به ترتيب با حروف مشخصه A تا I نيز شناخته مي‌شدند. تايروس10 نيز با علامت OT-1 شناخته مي‌شد [1]. در طول اين برنامه اغلب نام ماهواره‌هاي جديد تغيير مي‌يافت اما مواردي بود كه با همان نام تايروس نامگذاري مي‌شد [1].
به جز اولين ماهواره تايروس، كه با پرتابگر تور به فضا پرتاب شد، 9 ماهواره ديگر با استفاده از پرتابگر سه‌‌مرحله‌اي دلتا به فضا فرستاده شدند [4]. ماهواره تايروس1 دو دوربين استوانه شكل به طول 62/7 و قطر 8/3 سانتي‌متر با خود حمل مي‌كرد. يكي از آنها مجهز به لنز وايد و ديگري يك دوربين با قدرت تفكيك پايين بود. دوربين وايد آن مساحتي در حدود 1130 در 1330 كيلومتر را با قدرت تفكيك 320 متر بر روي زمين پوشش مي‌داد. اين دوربين هر 10 الي 30 ثانيه يك تصوير تهيه مي‌كرد. مدار اين ماهواره بيضي شكل بسيار نزديك به دايره (796#4867 كيلومتر) و دوره چرخش آن به دور زمين 99 دقيقه و 20 ثانيه بود.
همگي آنها با زواياي ميل بالا (تايروس‌هاي 1 تا 4 با زاويه ميل 48 درجه، تايروس‌هاي 5 تا 8 با 58 درجه، تايروس9 با 82 درجه و تايروس10 با 98 درجه) در مدار خورشيدآهنگ استقرار يافتند [4]. دو ماهواره آخر سري تايروس (تايروس 9 و 10)، اولين ماهواره‌هاي هواشناسي قطبي‌گرد دنيا محسوب مي‌شوند. تمام ماهواره‌هاي تايروس پايدارشده چرخشي بودند و با سرعت زاويه‌اي حدود 100 دور بر دقيقه حول محور اصلي خود دوران مي‌كردند. سنگين‌ترين آنها 305 پوند (تايروس9) و سبك‌ترين آنها 265 پوند (تايروس8) بود. تايروس1، در حدود 270 پوند بود و تعداد زيادي از آنها با وزن حدود 285 پوند به فضا پرتاب شدند. به لحاظ هندسي، همگي چندوجهي متقارن بودند كه قطر دايره محيطي‌شان 42 اينچ بود. تايروس‌هاي 1 تا 4 ، 19 اينچ و بقيه آنها 22 اينچ ارتفاع داشتند. جنس همه آنها از آلياژ آلومينيوم و فولاد ضدزنگ بود. حدود 9000 تا 9260 سلول خورشيدي و 63 باتري نيكل- كادميوم، بخش اصلي سامانه تامين توان آنها را تشكيل مي‌دادند كه سلول‌ها بر روي بدنه چندوجهي قرار مي‌گرفتند [4].
هر 10 ماهواره تايروس دو نوع محموله هواشناسي را حمل مي‌كردند؛ يك محموله براي سنجش ميزان تشعشعات مادون قرمز سطح زمين و ديگري براي تصويربرداري تلويزيوني از حركت و تحولات ابرها. در هر كدام از ماهواره‌هاي جديد تايروس محموله‌هاي جديدتر و پيشرفته‌تري نصب و آزمايش مي‌شد [4].
هر ماهواره تايروس، تعداد زيادي عكس هواشناسي (در طيف مرئي و مادون قرمز) را به زمين مخابره مي‌كرد. تعداد برخي از عكس‌هاي مخابره شده عبارتند از [5]:
ماهواره تايروس1: 22952 تصوير
ماهواره تايروس4: 32593 تصوير
ماهواره تايروس5: 58226 تصوير
ماهواره تايروس6: 66674 تصوير
ماهواره تايروس7: 150000 تصوير
ماهواره تايروس8: 100000 تصوير
تايروس1، 78 روز به ماموريت خود ادامه داد و سپس در اثر بروز اشكال در سامانه الكترونيكي آن از كار افتاد. ماهواره‌هاي تايروس در طول عمر عملياتي خود، كه گاهي به 3 يا 5 سال نيز مي‌رسيد، موفقيت خود را ثابت كردند[4،1].
نوشته : iranian space agency
|
