زهره را از گذشته ها می شناختند. زیرا درخشنده ترین شئی بعد از خورشید و ماه در آسمان شب می باشد. درست مانند قضیه عطارد، در گذشته فکر می کردند که دو سیاره جداگانه، یکی ستاره صبح بنام ایوسفروس (Eosphorus) و دیگر آن هیسپروس (Hesperus) یا ستاره شب وجود دارد. اما ستاره شناسان یونانی گاهی بنام لوسی فر یا ستاره صبح نیز می نامیدند.
زهره را گاهی هم خواهر زمین می نامند، زیرا با همدیگر شباهت هایی دارند. زهره بسیار اندک از زمین کوچکتر است ( 95 درصد قطر زمین و 80 درصد حجم زمین). هر دو دهانه های آتشفشانی دارند که جوان بودن سطح سیارات را نشان می دهد. چگالی یا غلظت و ترکیبات کیمیاوی مشابه دارند. بخاطر این شباهت ها همواره فکر می کردند که در زیر ابر های غلیظ و چگال زهره شاید شرایط شبیه زمین و یا حتی زندگی وجود داشته باشد، اما چه بسا که برخلاف و دور از تصور همه، زهره یک جهنم واقعی است. اطلاعات دقیقتر از زهر نشان داد که هیچ امکان زندگی در آن وجود ندارد. در ابتدا اتموسفر یا جو هر دو از کاربن دای اکساید بود، اما زمین به علت اینکه دورتر از خورشید قرار دارد و گرمای کمتری دریافت می کند، فرصت یافت تا مقدار زیاد کاربن دای اکساید جو خود را از دست دهد. اما زهره برعکس به علت نزدیکی اش به خورشید نور و گرمای بیشتر دریافت کرد و جو ضخیم آن اجازه بازتاب و فرار حرارت را نداد. این جو چگال و غلیظ باعث ایجاد اثر گلخانه ای می گردد که حرارت در سطح آن را تا 480 درجه بالا می برد ( سرب در این حرارت ذوب می شود، چه رسد به آب). بنائأ گرمترین نقطه در نظام شمسی ما همین جاست ( داغ تر از سطح عطارد). فشار اتموسفر یا جو در سطح آن 90 جو ( شبیه فشار آب در عمق یک کیلومتری بحر در زمین) و مرکب از کاربن دای اکساید می باشد. چند لایه از ابر با ضخامت چندین کیلومتر و مرکب از اسید سلفوریک یا تیزاب سطح آن را پوشانیده. در قسمت بالایی ابرها باد های سریع میوزد اما در سطح سیاره این باد بسیار به آهستگی در وزش است. به احتمال زیاد، زهره در گذشته مانند زمین مقدار زیادی آب داشته که در اثر حرارت زیاد تبخیر شده و اکنون یک سیاره خشک می باشد.
اگر زمین فقط اندکی نسبت به موقعیت فعلی اش به خورشید نزدیک تر می بود، شاید گرفتار چنین سرنوشتی می شد. بنائأ با مطالعه بیشتر اینکه چرا زهره که این قدر با زمین شباهت دارد، به این روز گرفتار شده، می توانیم در مورد زمین اطلاعات خوبی بدست بیاوریم. زهره دارای ارتفاعات، سطح هموار و چندین فرورفتگی می باشد. فرورفتگی های اتلانتا، گوینیور و لاوینا. دو منطقه یا وادی بلند بنام وادی ایشتر در نیم کره شمالی (به اندازه آسترالیا) و وادی افرودیت در خط استوا ( به اندازه امریکای جنوبی) وجود دارد. در قسمت داخلی وادی ایشتر فلات بلندی بنام لکشمی که با کوه های بلند بشمول کوه ماکسول احاطه شده وجود دارد. اما جالب تر اینکه سطح زهره را گدازه های آتشفشانی که از دهانه آتشفشان ها سرازیر می شوند، چون دریا های پهناور آتش تا صد ها کیلومتر پوشانیده ( شبیه آتشفشان های هاوایی یا قلعه المپ). تقریبأ بیش از 85 درصد سطح سیاره پر از مواد مذاب و گذازه های اند که از این چشمه های آتش سرازیر می شوند. سفینه فضایی ماژیلان تصاویر زیبایی از آتشفشان کیک اسفنجی شکل که از دهانه گنبد شکل آن مواد مذاب ( گدازه) با قشر بسیار ضخیم جریان دارد، را نشان می دهد. در این اواخر فقط بجز چند جای، تمامی آتشفشان های زهره آرام و ساکت شده اند. در سطح زهره فقط چند حفره کوچک شبیه حفره های مهتاب وجود دارد. بنظر می رسد شهاب سنگ ها یا اجرام آسمانی که به زهره سقوط می کنند، قبل از رسیدن به سطح در جو غلیظ آن می سوزند. اما این چند حفره هم به علت پارچه شدن سنگ های بزرگ در زمان عبور از جو بوجود آمده اند. قسمت داخلی زهره بسیار شبیه زمین، متشکل از هسته آهنی با شعاع حدود 3 هزار کیلومتر و پوسته یا لایه سنگی گداخته است که بیشتر سطح سیاره را تشکیل می دهد.
اطلاعات اخیر گرانشی یا جاذبه ای از سفینه ماژیلان نشان می دهد که قشر بیرونی سطح زهره نسبت به گذشته قوی تر و ضخیم تر شده است. اما چند تفاوت دیگر بین این دو سیاره وجود دارد: زهره میدان مقناطیسی ندارد، شاید هم به علت گردش آهسته آن باشد. گردش زهره بسیار غیر معمول، آهسته و با عقب نشینی می باشد. ( یک روز آن 243 روز زمینی که اندکی طولانی تر از سال آن؛ یعنی شب و روز زهره یکسال طول می کشد) جالب تر از همه، زهره برخلاف جهت تمامی سیارات ( موافق با عقربه ساعت) به دور خورشید می چرخد. اگر ناظر فرضی بر سطح سیاره باشد، می بیند که آفتاب از مغرب طلوع و در مشرق غروب می کند. دوره گردش انتقالی و گردش وضعی آن تقریبأ همزمان می باشد و به همین علت زهره در زمان نزدیک شدن به زمین با یک جانب دیده می شود و تا هنوز مشخص نشده که به علت تشدید در گردش انتقالی آن است و یا بصورت اتفاقی. هیچ سیاره ای به اندازه زهره به زمین نزدیک نمی شود. فاصله آن در هنگام مقارنه حدود 41800000 کیلومتر است. فاصله زهره از خورشید 108 میلیون کیلومتر یا (0.72 واحد نجومی. یک واحد نجومی یا AU به فاصله زمین تا خورشید یعنی 150 میلیون کیلومتر می گویند)
dezysky.blogfa.com