تصور ما در مورد شکل یا ساختار کائنات دانشمندان بر این باور اند که کائنات حدود پانزده میلیارد سال قبل در اثر یک انفجار بزرگ به وجود آمده تمامی فضا، زمان، انرﮋی و موادی كه امروزه جهان ما را تشكيل می دهند در پس اين انفجار بزرگ ايجاد شده اند. دنيای پيش از بيگ بنگ يك دنيای بينهايت كوچك، فشرده و داغ بوده است. در نخستين صدم یا هزارم ثانيه اول فقط انرﮋی وجود داشت. هنگامي كه دنيا شروع به بزرگ شدن و سرد شدن نمود، چهار
نيروی اوليه (جاذبه، الكترو مقناطيس، نيروی ضعيف و نيروی قوی پيوندهاي هسته ای) ظاهر شدند. كوارك ها و سپس ذرات اتمی و ذرات ضد آنها (ضد ماده) به عرصه پيوستند.
ماده و ضد ماده در مجاورت يكديگرِ، همديگر را خنثي كرده و با برتري جزئي ماده نسبت به ضد ماده انرﮋي و ماده اوليه يعني هيدروﮋن و هليوم را تولید کردند. بقایای ضعيف گرمای ناشي از بيگ بنگ تا هنوز در سراسر آسمان ديده مي شود. این اشاره بسیار مختصر به فرضیه پیدایش کائنات بود و انبساط کائنات هنوز هم ادامه دارد. بنا به گفته انشتین انبساط با گذشته زمان سریع تر می شود ( مثلأ امروزه سرعت انبساط و دور شدن کهکشانها از همدیگر نسبت به چند میلیارد سال قبل سریعتر می باشد). اما سوال اساسی این است که شکل این انبساط چگونه است و مرز های کائنات به کجا ختم می شود؟ اگر بگوییم، کائنات محدود است، پس فراتر از مرز های کائنات چه چیز های میتواند وجود داشته باشد، یا این مرز ها در کجا ختم می شوند؟ اگر بگوییم کائنات نا محدود است، که این خود به عقل ما انسان ها که همه چیز را در بعد و شکل می ببینیم جور نمی آید. زیرا هر چیز باید فضایی را اشغال کرده باشد و این فضا باید در جایی ختم شود. پس شکل کائنات چگونه است. دانشمندان برای سالهای متمادی پاسخ این سوال را نداشتند و علت آن در پنداشتن و تصور شان از فضا و زمان مطلق بود. بگونه دیگر تا زمانیکه فضا و زمان بصورت دو عنصر مطلق و جداگانه تصور می شد، هیچ پاسخی برای این سوال وجود نداشت. انشتین نابغه بزرگ (مردی که علم کیهان شناسی مدیون نظریات و تجربیات او است) با مطرح نمودن نظریه انقلابی اش در نگریستن به کائنات می گوید: ” فضا- زمان به دلیل حضور جرم انحنا پیدا کرده ( فضا- زمان بصورت یک عنصر واحد خمیدگی دارد). این فرضیه آخرین پاسخ یا اصلاحات را در شکل یا نمونه کائنات محدود اما بدون مرز ها مطرح نمود. به زبان ساده تر بگویم که فضا و زمان در هم تنیده و با هم یکجا بوجود می آید. یعنی فضا و زمان فراتر از کائنات وجود نداشته و همزمان با گسترش و انبساط کائنات پدید می آید. هرچند پذیرفتن این فرضیه باز هم برای مان مشکل است. اما قانون نسبیت انشتین می گوید که در فاصله های زیاد بین کهکشانها، فضا- زمان آنقدر خمیده می شود که ممکن منبسط شود. به گفته ماکس بورن “نظریه کائنات محدود اما بدون مرز یکی از بزرگترین نظریات درباره ماهیت جهان هستی است که تا به حال مطرح شده است”
منبع : آسمان کابل
