سیگنوس ایکس -1 از زمان کشف یعنی 45 سال پیش تاکنون، بیشترین مطالعات اشعه ایکس را به خود اختصاص داده است. سیگنوس ایکس -1حدود یک دهه پس از کشف، زمانی که ترکیب مشاهدات اشعه ایکس و رصدهای نوری منجر به بحثی شد که می گفت آن در واقع یک سیاه چاله است، جایگاه مهمی در تاریخ اخترشناسی پیدا نمود.
منظومه سیگنوس ایکس -1 شامل یک سیاه چاله با جرمی حدود 10 برابر خورشید در یک مدار نزدیک با یک ستاره غول آسا با جرمی حدود 20 خورشید می باشد. گازهای خروجی از ستاره غول آسا با یک باد سریع بین ستاره ای توسط سیاه چاله مجتمع شده و برخی از این گازها به شکل یک دیسک درآمده به درون سیاه چاله کشیده می شوند. انرژی گرانشی آزاد شده توسط این گازهای ملتهب به صورت اشعه ایکس از سیگنوس ایکس -1 ساطع می شود.
هرچند بیش از یک هزار مقاله درباره سیگنوس ایکس -1 منتشر شده است. اما وضعیت آن به عنوان سیاه چاله درخشان نزدیک همچنان توجه دانشمندان را به خود معطوف دارد. رصدهای انجام گرفته با چاندرا (Chandra) و XMM-Newton مربوط به ESA برای مطالعه خصوصیات بادهای بین ستاره ای جریان یافته از سیگنوس ایکس -1 و تعیین میزان چرخش آنها بسیار ارزشمند است.
مطالعه اخیر مشخص ساخته است که سیگنوس ایکس -1 بسیار به آرامی در حال چرخش است. این نتیجه متحییر کننده می تواند بیان کننده این مطلب باشد که سیگنوس ایکس -1 احتمالاً یک ابرنواختر غیر عادی است که به طریقی از چرخش طبیعی سیاه چاله جدید به دور ستاره (همانند سایر سیاه چاله هایی که به دور ستاره در حال چرخش هستند) جلوگیری می کند.
منبع : سایت نجوم ایران
ترجمه نعیمه موحدی از سایت علمی physorg.com