با توجه به مشاهدات انجام گرفته بر روی کهکشان NGC 4945 چنین به نظر می رسد که این مجموعه ستاره یک کهکشان مارپیچ و بسیار شبیه به کهکشان راه شیری ماست که دارای بازوهای درخشان پیچ دار و ناحیه مرکزی میله ای می باشد.
این کهکشان در فاصله 13 میلیون سال نوری و در صورت فلکی قنطورس[1] Centaurus واقع شده است. اما نقطه ای که این شباهت ها به پایان می رسد اینجاست که کهکشان NGC 4945 دارای مرکزی درخشان تر از کهکشان راه شیری است؛
احتمالاً این مرکز نورانی مکانی است برای تولد و پرورش ابرسیاه چاله ای که در حال بلعیدن حجم بسیار زیادی از مواد و انتقال انرژی به فضا می باشد.
فیلترهای مخصوص بر روی تلسکوپ 2.2-متری MPG/ESO نور گسیل شده از گازهای داغ نظیر هیدروژن را جدا می کند و تصویر روشنی از نواحی شکل گیری ستاره در NGC 4945 را مشخص می سازد. مشاهدات دیگر مشخص کرده است که کهکشان NGC 4945 داری یک هسته کهکشانی فعال می باشد و این بدین معنی است قسمت برآمده مرکزی نسبت به کهکشان های آرامتری مثل کهکشان راه شیری، انرژی بسیار بیشتری خارج می سازد.
سیاه چاله ها به صورت گرانشی گازها و ذرات غبار را به دورن خود می کشند، به آنها شتاب داده و آنها را گرم می کنند تا زمانی که تشعشات پرانرژی مثل اشعه ایکس و نور ماوراء بنفش ساطع نمایند. تصور می شود بسیاری از این هیولاهای سیاه در کهکشانهای مارپیچ بزرگتر از جمله کهکشان راه شیری، در این مرحله از رشد کهکشان دیگر به صورت شدید به فعالیت خود ادامه نمی دهند.
[1] در افسانه های یونان قنطورس نام موجودی است که در قسمت بالایی بدن دارای سر و بازوهای یک انسان بوده و قسمت پایینی بدن و پاهای آن به شکل اسب می باشد.
منبع : سایت نجوم ایران
ترجمه نعیمه موحدی از سایت سایت رسمی ناسا