تلسکوپ فضایی هرشیل ستاره های پنهان شده را در صورت فلکی چلیپای جنوبی می بیند. رصد های علمی تلسکوپ فضایی هرشیل از اولین روز های قرار گرفتن اش در فضا آغاز شد و این تصویر زیبا یکی از اولین محصولات ترکیب شده بوسیله اطلاعات (داده ها) دو کمره (دوربین) نصب شده در بدنه هرشیل ( تصویر بردار طیفی و فوتومتریک و کمره و طیف سنج آرایه ی حساس نسبت به نور) می باشد. در این تصویر یک منطقه به هم ریخته و بی نظمی دیده میشود که در صورت فلکی چلیپای جنوبی قرار دارد و به پاس اینکه ابزار هرشیل بخاطر "دیدن" در پنج طول موج مختلف تنظیم شده است، قابل دیدن می باشد. چشم انداز یا دورنمای بسیار خوب ابر های سرد گاز که در نزدیک صفحه کهکشان راه شیری قرار دارد، نشان دهنده فعالیت های شدید و غیر منتظره می باشد. مناطق تاریک و سرد این ابر بوسیله زایشگاه های ستاره ی همچو دانه های مروارید در یک رشته فضایی نشان داده شده.
شرح تصویر: تلسکوپ فضایی هرشیل منبع عظیمی از گاز های سرد را در صورت فلکی صلیب یا چلیپای جنوبی می بیند.
هرشیل یکی از بزرگترین تلسکوپ های فضایی است که در ماه می به فضا پرتاب شد. برای تهیه این تصویر هرشیل دو دستگاه خود را به یک منطقه (حدود 60 درجه دور تر از مرکز) صفحه کهکشان راه شیری نشانه گرفته بود. این مساحت فضایی به ابعاد 16 ماه کامل را در آسمان احتوا میکند.
تصویر نامبرده به تاریخ 3 سپتمبر در جریان اولین دور آزمایشی هرشیل توسط دو دستگاه تصویر بردار فعال آن گرفته شده. اما مأموریت اساسی هرشیل بررسی و مطالعه کل کهکشان ما می باشد.
پنج طول موج فروسرخ بصورت رنگی رمز گذاری شد تا به دانشمندان امکان تفکیک مواد بی نهایت سرد (به رنگ سرخ) را از مواد گرمتر اطراف (به رنگ آبی) بدهد.
این تصاویر ساختار داخل مواد سرد را در کهکشان ما نشان میدهد، زیرا قبلأ چنین چیزی را ندیده بودیم و حتی قبل از تحلیل مفصل این تصویر، دانشمندان اطلاعات یا داده ها را بر حسب مقدار، جرم، حرارت یا دما و ترکیب شان از کل داده ها خوشه چینی میکردند تا بدانند که آیا این توده ها روی هم سقوط میکنند که ستاره ها در آن متولد شوند.
در واقع این تصویر، گواه یا سند آشکاری از این است که کهکشان ما ستاره های تازه ی را متولد می نماید.