آقای میندز یک نظریه تحت عنوان "پتانسیل قابلیت زیست" وضعیت فعلی شرایط زیست زمینی و ایجاد یک اساس برای مقایسه مناسب اقلیم گذشته و حال را حتی در دیگر سیارات بشمول سیارات خارج از منظومه شمسی مطرح نموده است.
میندز میگوید "جای حیرت در این است که در مورد تعریف مناسب قابلیت زیست هیچ اتفاق نظری وجود ندارد. به گفته او از دهه 1970 بدینسو سنجش های خوبی برای قابلیت زیست در عرصه اکولوژی (بوم شناسی) ایجاد شده، اما طی چند مطالعه اخیر در عرصه اختر- فیزیک تناوب های بهتری پیشنهاد شده است که بیشتر به حیات میکروبی متمرکز می باشد. ولی هیچ یک از این تناوب ها در عرصه اکولوژی و زمینه اختر- فیزیک رویکرد عملی مناسبی را در مورد دیگر سیارات پیش کش نمی کند."
نظریه آقای میندز بر اساس دو پارامتر بیولوژیکی – فیزیکی (زیست فیزیکی) می باشد: 1. قابلیت زیست به مثابه یک میزان مناسب پتانسیل برای تکامل یک محیط و یا کیفیت محل سکونت. 2. سکونت یا زیست به مثابه یک میزان مناسب غلظت یا تراکم بیولوژیکی و یا اشغال محیط. در ضمن داخل این پارامتر ها متغییر های محیطی و فیزیولوژی نیز وجود دارد که میتواند برای پیشگویی در مورد توزیع و فراوانی امکانات غذایی (نباتات و حیات میکروبی) محیط زیست و هوا بکار رود.
تصویر بالا فضای بالقوه برای حیاط را در زمین، مریخ، اروپا، تیتان و انسلادوس نشان میدهد. کره های سبز نشان دهنده حجم جهانی همراه با محیط مناسب فیزیکی برای اکثر موجودات میکروبی زمینی را نشان میدهد. در زمین، حیات کره ای (زیست کره ای) شامل بخش هایی از اتموسفیر، اقیانوس و محیط زیر سطح میگردد. توانایی و پتانسیل حیات در دیگر سیارات بیشتر در آبهای زیر سطح آنها می باشد. بناء هر گونه تغییر و دگرگونی در توازن این بخش ها میتواند به تخریب شرایط حیات در زمین منجر شود.
قمر انسلادوس بعد از قمر اروپا کمترین حجم اما بالاترین میزان حیات سیاره ی را دارد. ولی جای تعجب این است، با اینکه این قمر به مراتب نسبت به زمین از خورشید دورتر قرار دارد، اما بالاترین امکان سکونت در منظومه شمسی را دارد که دسترسی به آن را برای ما بسیار دشوار می سازد. آقای میندز میگوید که مریخ و اروپا میتوانند بهترین مقایسه میان پتانسیل لازم برای حیات و دسترسی به آنها باشند.
تصویر سطح انسلادوس در 5 اکتوبر 2008 توسط سفینه فضایی کاسینی.
برای محاسبه و مقایسه قابلیت زیست از نمونه سیاره ی مریخ، زهره، اروپا، تیتان و انسلادوس به مثابه یک هدف با بالاترین امکان حیات مختلف زیر سطحی اما به مراتب عمیق بدون امکان کاوش مستقیم آنها، در منظومه شمسی استفاده شد. در نتیجه مریخ و اروپا به مثابه بهترین جایگاه امیدوار کننده و قابل دسترس برای حیات انتخاب شدند. در ضمن، امکان آن وجود دارد تا قابلیت سکونت در هر سیاره دیگر شبیه زمین خارج از منظومه شمسی نیز در آینده ارزیابی شود. مطالعات بیشتر در این عرصه تعریف امکان سکونت را وسعت خواهد داد تا بتوان تراکم دیگر عناصر در شرایط حیات مانند نور، کاربن دای اکساید، اکسیژن و مغذی ها (ماده غذایی) را بررسی نمود. این کار کمک میکند تا نمونه سازی را بخصوص در مقیاس محلی (زمین) وسعت بخشید و در نتیجه کاربرد آن را در ارزیابی زون یا منطقه حیات در زمین و بیرون از آن اصلاح نمود. (زون حیات به آن فاصله یک سیاره از ستاره مادر گفته میشود که آب در سطح آن به سه حالت، مایع، جامد و گاز وجود داشته باشد. زمین یگانه سیاره ای است که در وسط زون حیات منظومه شمسی قرار دارد، زهره در لبه داخلی و مریخ در لبه بیرونی آن)
جستجوی محیط قابل زیست در کائنات یکی از اولویت های دانشکده اختر زیست شناسی (Astrobiology) ناسا و دیگر سازمان های بین المللی می باشد. مطالعات آقای میندز بر جستجوی حیات در منظومه شمسی و در دیگر سیارات خارج از آن متمرکز می باشد.
آقای کریس مککی یکی از دانشمندان سیاره ی در ناسا میگوید " این کار بسیار مهم است، زیرا میزان لازم شرایط را برای مقایسه قابلیت زیست فراهم می سازد. همچنان یک راه عینی و واقعی را جهت مقایسه شرایط مختلف در منظومه های سیاره ی دیگر فراهم می سازد.
منبع : kabulsky.com