سایر خبرها سایر سایت ها و خبرها آیا علم به بیابان تاریک می‌رود؟


آیا علم به بیابان تاریک می‌رود؟

یک فیزیک‌دان ایرانی میگوید بزرگ‌ترین آزمایشگاه زمین نخواهد توانست به اهداف خود دست یابد و این شکست، به یاس گسترده دانشمندان و جار و جنجال کشیده می‌شود. آیا این سخنان واقعا درست است؟ 

استاد ایرانی دانشگاه هاروارد معتقد است در صورتی که آزمایش برخورد دهنده بزرگ هادرون با موفقیت صورت نگیرد و نتواند بوزون هیگز را بیابد؛ علم برای همیشه در بیابانی تاریک و هولناک باقی خواهد ماند و باید برای شکست در چنین آزمایش بزرگی آمادگی کافی را داشت.شهریار افشار، استاد سابق دانشگاه هاروارد می‌گوید عدم موفقیت برخورد دهنده بزرگ هادرون در یافتن ذرات بنیادین سازنده جهان هستی می تواند نظریات علمی کنونی در رابطه با اساس جهان هستی را در حالی متزلزل سازد که گزینه دیگری برای جایگزین کردن آن وجود ندارد.


 

 این فیزیکدان ایرانی که تاکنون توانسته است با استفاده از آزمایشی به نام "آزمایش افشار" در نظریه کوانتوم رخنه‌ای کشف کند، معتقد است تا زمانی که جامعه علمی تفکر درباره برنامه جایگزین را آغاز نکند، شکست در این آزمایش می تواند منجر به هرج و مرج و اغتشاشات علمی شود.

  

به گفته وی شکست آزمایش برخورد دهنده بزرگ هادرون می تواند بیش از صدها سال نظریه‌پردازی فیزیکی و علمی را در کنار یکی از اصلی‌ترین پایه‌های تفکر علمی جهان یعنی مدل استاندارد (نظریه‌ای کلی که شرح می‌دهد ذرات چگونه در کنار یکدیگر قرار گرفته و ماده را به وجود می‌آورند) زیر سئوال ببرد.

 

افشار می‌گوید: از دیگر پیامدهای این عدم موفقیت بروز جدال و کشمکش میان دانشمندان مختلف و از دست رفتن کامل اعتماد در میان جامعه و افرادی است که پول مالیات آنها صرف ساخت این آزمایشگاه بزرگ شده است. افشار که در حال حاضر استاد تحقیقات دانشگاه نیوجرسی است، معتقد است در حال حاضر همه در حالت شادی به سر می‌برند و با هیجان در انتظار آغاز تحولی بزرگ هستند؛ اما در صورتی که این اتفاق رخ ندهد جنگی میان فیزیک‌دانان در خواهد گرفت، کابوسی بزرگ که می‌تواند علم را در بیابانی تاریک به جا بگذارد.

 به گفته وی به همین دلیل باید برنامه جایگزینی احتمالی برای چنین روزی در نظر گرفته شود و قبل از بروز چنین حادثه‌ای باید متخصصان گرد هم آمده و برنامه‌های لازم را طرح‌ریزی کنند. پروفسور افشار معتقد است هیجان و امید فراوانی که در حال حاضر برخورد دهنده بزرگ هادرون را احاطه کرده است، می‌تواند در صورت شکست آزمایش که احتمال آن در نظر افشار بسیار بالا است، سرخوردگی غیر قابل وصفی را برای علم به وجود آورد.

 

افشار می‌گوید: قصد من تیشه زدن به ریشه برخورد دهنده بزرگ هادرون نیست. من تنها به شدت نگران این موضوع هستم که در صورت عدم موفقیت برای یافته ذرات بوزون هیگز چه اتفاقی خواهد افتاد. در حال حاضر مبلغ گزافی برای اطمینان از حضور این ذرات هزینه شده و در صورتی که در نهایت نتوان آنها را یافت، مجادلات و تهمت‌زنی‌ها آغاز خواهد شد.

 

 وی ادامه می‌دهد: من نمی‌گویم تنها حرف من درست است و بقیه در اشتباهند، تنها بر این باورم برای شکست در چنین آزمایش بزرگی نیز باید آمادگی کافی را داشت. باید برای خطا کردن و پیامدهای آن نیز آماده بود. به همین دلیل به نظر من باید گفتگوهایی برای یافتن جایگزین‌های مناسب آغاز شود؛ زیرا در صورت عدم موفقیت برخورد دهنده بزرگ هادرون، مدل استاندارد با شکست مواجه شده و در صورت شکست مدل استاندارد، چیزی برای انسان باقی نخواهد ماند.

 

 بر اساس گزارش تلگراف، افشار معتقد است آزمایش برخورد دهنده بزرگ هادرون برای جهان علم به مفهوم ریسک کردن تمامی اعتبار و دارایی های علمی است و به همین دلیل باید خود را برای هر پیامدی آماده کرد.

 

دکتر شهریار صدیق افشار با انجام آزمایشی اپتیکی به نام آزمایش افشار مشهور شد. این آزمایش که نخستین‌بار در سال 2001 در آزمایشگاه تحقیقات نور و ماده (IRIMS) انجام شد، ، تفسیری خلاف نظریات کوانتومی رایج ارایه داد.

 پس از مدتی، دکتر افشار توانست با دریافت بورسیه پژوهشی دانشگاه هاروارد، این آزمایش را برای بار دوم در هاروارد تکرار کند و نتایج آن‌را که با تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی تفاوت داشت، رسما منتشر کند؛ اما این نتایج با انتقادهای تندی روبرو شد و بحثی را برانگیخت که هنوز هم ادامه دارد. پس از آن، دکتر افشار به دانشگاه رووان در نیوجرسی رفت و پنج سال است که در دانشکده فیزیک و اخترشناسی دانشگاه رووان به تحقیق و پژوهش مشغول است.

 

دکتر افشار حدود یک ماه پیش، همزمان با آغاز فعالیت ال.اچ.سی، یادداشتی در نیوساینتیست منتشر و تاکید کرد که ال.اچ.سی احتمالا نخواهد توانست بوزون هیگز (ذره‌ای بنیادی که واسط تبدیل انرژی به جرم است) را کشف کند. وی در عین جوانی توانسته است با آزمایش جنجال‌برانگیز خود، تلنگری به دنیای فیزیک بزند. هرچند این سخنان تنها در حد یک نظریه بوده و هیچگونه تاییدی بر قطعیت آن وجود ندارد.

  به نقل از خبر گزاری مهر