در تصویر زیر که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است، کهکشان‌های NGC 3314 را می‌بینید که به نظر می‌رسد در اواسط برخورد با یکدیگر قرار دارند، اما واقعیت این است که این دو کهکشان با یکدیگر خیلی فاصله دارند.
کهکشان جلویی که NGC 3314A نام گرفته، یک کهکشان مارپیچی است که شکل آن نیز اندکی تغییر کرده و در فاصله 117 میلیون سال‌نوری از زمین قرار گرفته است. کهکشان عقبی که آن‌هم یک کهکشان مارپیچی است، NGC 3314B نام دارد و 140 میلیون سال‌نوری از ما فاصله دارد. با این حساب، این دو کهکشان 23 میلیون سال‌نوری از یکدیگر فاصله دارند و قرار گرفتن آن‌دو روی یک خط از دید ما زمینی‌ها واقعا به ندرت پیش می‌آید.
رصدهای متعددی که از نقاط مختلف کیهان انجام شده، نشان می‌دهد تقریبا 33درصد از کهکشان‌های جهان برخوردی هستند. برخورد کهکشان‌ها با یکدیگر می‌تواند به نتایج مختلفی منجر شود، ادغام در یکدیگر و پدید آوردن یک کهکشان بزرگ‌تر، به دام افتادن کهکشان کوچک‌تر در دام جاذبه کهکشان بزرگ‌تر و تبدیل شدن به یک قمر یا حتی نابودی هر دو کهکشان و پراکنده‌شدن مواد آنها در فضای میان‌کهکشانی؛ اما در همه این برخوردها یک چیز مشترک است و آن، تولد ستارگان جدید است. پاختلالات گرانشی شدیدی که از نزدیک شدن کهکشان‌ها به یکدیگر ایجاد می‌شود، ابرهای هیدروژنی آرام و وسیع را به ارتعاش درمی‌آورد و باعث منقبض شدن آنها و درنهایت، تولد ستارگان می‌شود.
در فیلم زیر می‌توانید انیمیشن منتشرشده از این رصد را مشاهده کنید که در آن، دوربین در نمای آسمان شب زمین زوم می‌کند و کهکشان ان.جی.سی 3314 از دل آن بیرون می‌آید.
زینب حسینی از سایت نجوم ایران
به نقل از خبرآنلاین