سفر 13 روزه شنژو-9 که روز جمعه به پایان رسید، طولانی ترین ماموریت چین بوده و نخستین فضانورد زن این کشور نیز در آن حضور داشت. همچنین در برنامه فضایی 20ساله چین که بیش از شش میلیارد دلار هزینه برداشته است، برای نخستین بار خدمه چینی طی یک مانور پر سرعت و پرخطر نخستین پهلوگیری دستی را با مودول مداری Tiangong-1 انجام دادند.
موریس جونز کارشناس فضایی استرالیا که در زمینه برنامه فضایی چین تحقیق می کند، گفت: در ماموریت بعدی که پایان سال جاری میلادی یا سال 2013 صورت خواهد گرفت فضانوردان فضاپیمای شنژو- 10 در پرواز مشابهی با Tiangong-1 ارتباط برقرار خواهند کرد.
این ماموریت آخرین پهلوگیری با Tiangong-1 خواهد بود. این مودول آزمایشگاهی سپتامبر سال گذشته در مدار زمین قرار داده شد.
به گفته موریس پس از ماموریت بعدی، فضانورد بیشتری به Tiangong-1 نخواهد رفت. از این رو طی چند سال، چین یک نسخه بسیار پیشرفته تر موسوم به Tiangong-2 را به مدار خواهد فرستاد.
ایزابل سوربس ورگر متخصص در زمینه برنامه فضایی چین در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه نیز گفت: زمانی که این مودول جدید وارد عرصه شود ابعاد برنامه فضایی چین به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.
وی افزود: وسایل حمل و نقل آینده امکان ایجاد مودول های فضایی بزرگ تر، ماموریت های طولانی تر و پرتاب وسایل قوی تر را فراهم می کنند. سکونت طولانی تر در فضا – یک تا سه ماه- در صورتی محقق می شود که وسیله حمل و نقل به بزرگی هشت و نیم تن وجود داشته باشد.
به اعتقاد وی دو نسخه پیشرفته تر از Tiangong-1 عرضه خواهد شد که سیستم های پشتیبانی از حیات قوی تری دارند و احتمالا می توانند به یک وسیله نقلیه دومی نیز پهلو بگیرند.
خوان جانسون فریز ساتاد دانشگاه نیوال وار آمریکا نیز گفت: چین در حال ساخت Long March 5 نسل بعدی بوستر موشک ها فضایی است که در صورت حضور پررنگ چین در فضا، قطعا به این موشک ها نیاز خواهد بود.
وی افزود: راه اندازی ایستگاه فضایی به توسعه موفقیت آمیز وسایل حمل و نقل فضایی سنگینی مانند Long March 5 وابسته است.
وی انتظار دارد این ایستگاه فضایی بزرگ طی 10 سال آینده در مدار زمین باشد که می تواند جاگزینی برای ایستگاه بین المللی فضایی کنونی (ISS) قلمداد شود.
ایستگاه بین المللی فضایی توسط شرکت های فضایی آمریکا، ژاپن کانادا وکشورهای اروپایی در حال ساخت است و احتمالا ساخت آن حدود سال 2020 به پایان می رسد و این در حالی است که هرگز از چین برای پیوستن به پروژه (ISS) دعوت نشده است.
سوربس ورگز می گوید پیشرفت های بیشتر در برنامه فضایی چین می تواند تضمینی برای ایفای نقش مهم این کشور در همکاری با ایستگاه بین المللی فضایی باشد.
برای درک بلندپروازی های چین برای زمانی فراتر از 2020 که می تواند شامل اعزام انسان به ماه باشد، این کشور در حال پیشبرد برنامه اکتشافی "Chang'e" خود است. این برنامه به پرتاب های ماهواره برای اکتشاف سطح ماه می پردازد.
چین همچنین احتمالا طی پنج تا هشت سال آینده در مورد پیگیری کردن ماموریت های سرنشین دار به ماه نیز تصمیماتی را اتخاذ کند.
در عین حال آمریکا نیز پس از بازنشسته شدن ناوگان حمل و نقل فضایی اش در حال ساخت موشک و فناوری های جدیدی برای فرستان انسان بر روی یک سیارک و یا مریخ است.
فریز با اشاره به بلندپروازی های هند در عرصه فضا افزود: اگر قرار باشد رقابتی در زمینه فضا صورت گیرد، به اعتقاد من بازار از آن آسیایی ها خواهد بود.
زینب حسینی از سایت نجوم ایران