اخترشناسان به کمک تصحیح ثابت هابل به شناخت ماده تاریک نزدیک شده اند
"ماده تاریک" در حقیقت به معنی نیرویی است که باعث انبساط کائنات می شود. اما اخترشناسان سعی می کنند تا این مسئله را دقیقتر بفهمند. رصد چندین ستاره متغییر قیفاوسی توسط تلسکوپ فضایی هابل اندازه گیری های میزان فعلی انبساط کائنات را با دقت خیلی زیاد یعنی با کمتر از پنج درصد خطا مشخص نمود. مقدار جدید میزان انبساط کائنات که به نام ثابت هابل مشهور است (به پاس اولین اندازه گیری انبساط کائنات توسط هابل حدود صد سال قبل) 74.2 کیلومتر در ثانیه در مگاپارسک می باشد. نتایج بدست آمده با اندازه گیری های قبلی هابل که 72 و 8 کیلومتر در ثانیه در مگاپارسک بوده یکسان می باشد، اما دقت اندازه گیری های این بار دو برابر است.
رصد ستاره های متغییر قیفاوسی در کهکشان های نزدیک و یا در کهکشان هایی که تازه ابرنواختری در آنجا بوجود آمده برای هابل به مثابه یک واحد اندازه گیری می باشد که به فاصله این شاخص ها ارتباط دارد. استفاده از هابل برای پیوند زدن این نردبان (زینه) ها باعث رفع خطا های سیستماتیکی می شود که در نتیجه مقایسه اندازه گیری های تلسکوپ های مختلف اجتناب ناپذیر بودند.
به قول دانشمندان، این روش یا تکنیک جدید مانند اندازه گیری یک ساختمان توسط یک (متر) است و نیاز به جابجایی مقیاس و معیار اندازه گیری نیست. مهمترین دستاورد این روش، رفع هر گونه خطا در اندازه گیری های جدید می باشد. به گفته لوکاس مارکی پروفیسور فیزیک نجومی در تکزاس " قیفاوسی ها بخاطر تپش و نوسان دوره ای شان به مثابه تیر پشت نردبان های دور می باشند که به سادگی رصد می شوند. یک پالایش و تهذیب دیگر در نردبان های ما این است که ما متغییر ها را در طیف نزدیک به فراسرخ رصد نموده ایم، زیرا نسبت به هر طول موج دیگر، متغییر ها بهترین شاخص فاصله در طول موج نزدیک به فراسرخ می باشد.
این مقدار دقیق و جدید یافته های هابل بخاطر بررسی فشار و ترکیبات انرژی تاریک، بکار میرود (انرژی که باعث ایجاد نیروی دفع کننده در فضا می شود و باعث انبساط کائنات می گردد)
با تقسیم بندی تاریخچه انبساط کائنات بین امروز و زمانی که کائنات فقط حدود 380 هزار سال عمر داشت، اخترشناسان توانستند محدودیتی را برای ماهیت انرژی تاریک که باعث تسریع انسباط می شود، تعیین کنند. (اندازه گیری کائنات دور یا اولیه به وسیله نوسان یا تغییر در پس زمینه طول موج کیهانی صورت می گیرد که در سال 2003 توسط کاوشگر مایکرووف و ناهمسانگردی ناسا اندازه گیری شد)
این نتایج با تعریف انرژی تاریک به خوبی مطابقت داشت: از نظر ریاضی با ثابت کیهان شناسی آلبرت انشتین مساوی است. انشتین ثابت کیهانی خود را حدود یک قرن پیش برای تعریف فشار بافت فضا و مانع سقوط کائنات در اثر کشش نیروی گرانش مطرح نموده بود.
هر چند ثابت کیهان شناسی مدتها قبل تعریف شده بود، اما شواهد عینی انرژی تاریک تا 11 سال قبل بدست نیامده بود. در نتیجه 2 مطالعه یکی به رهبری ریز و بارن شمیت از رصد خانه قله ستروملو و مطالعه دیگر توسط ساول پیرلموتر از کتابخانه ملی لورینس بارکلی و تا حدی هم توسط رصد های هابل، انرژی تاریک مستقلأ کشف گردید. از همان زمان به بعد، اخترشناسان بخاطر تعریف و مشخص نمودن بهتر ماده تاریک به رصد های خود ادامه می دهند.
قبل از پرتاب تلسکوپ هابل به فضا در سال 1990، تخمین ها در مورد ثابت هابل به دو دلیل با هم فرق داشت. در اواخر دهه 1990 پروژه اساسی هابل برای میزان یا اندازه فاصله کهکشان های بیرونی مقدار یا رقم ثابت هابل را فقط با ده درصد خطا از نو تعریف کرد. این کار با رصد متغییر های قیفاوسی در طول موج های مرئی در فاصله های دورتری که قبلأ دیده شده بودند و همچنان با مقایسه این اندازه گیری ها با اندازه گیری های تلسکوپ های زمینی انجام شد.
اخترشناسان با استفاده از همان تلسکوپ و ابزارها، قیفاوسی ها را با ترکیبات بسیار مشابه در طول موج های نزدیک به فراسرخ در هفت کهکشان رصد نمودند و توانستند درخشندگی ابرنواختر ها را با دقت بسیار زیاد نیز مشخص کنند.
منبع : universetoday.com
نوشته :kabulsky
