بی‌شک این بزرگ‌ترین گیتار در تمام کهکشان راه‌شیری است. تپ‌اختر گیتار، بقایای انفجار ستاره‌ای است که به‌سرعت، ابرهای هیدروژنی را از هم می‌درد و طرحی گیتار مانند از هیدروژن‌های داغ را برجای می‌گذارد.ستارگانی که سنگینی آنها بیش‌از 1.5 برابر خورشید باشد، معمولا در پایان عمر خود منفجر می‌شوند و مانند ستاره‌ای نوظهور در کهکشان می‌درخشند. در این انفجار که انفجار ابرنواختری نام دارد، هسته ستاره به شدت فشرده می‌شود و اتم‌ها در هم شکسته می‌شوند. اگر ستاره کمتر از 3 برابر خورشید سنگینی داشته باشد، الکترون‌ها درون هسته جمه می‌شوند و ستاره‌ای به قطر 30 کیلومتر تشکیل می‌شود که تقریبا فقط از نوترون تشکیل شده است.
این موجود عجیب و غریب که ستاره نوترونی نامیده می‌شود، بسیار چگال است و در هر ثانیه چند ده بار به دور خود می‌گردد. میدان مغناطیسی ستارگان نوترونی بسیار بسیار قوی است و اگر برحسب اتفاق، اطراف آنها ابری از مواد میان ستاره‌ای وجود داشته باشد، ذرات باردار در اطراف ستاره نوترونی شروع به گردش می‌کنند و با شتاب‌گرفتن در راستای خطوط میدان مغناطیسی، پرتوهای الکترومغناطیس منتشر می‌کنند. این چنین است که ناظر احساس می‌کند ستاره نوترونی همانند فانوس دریایی، امواج الکترومغناطیسی را به‌شکلی منظم منتشر می‌کند.
اطلاعات بسیار اندکی درمورد این نوع بقایای مرگ ستارگان و منشا آنها در دست است. اما نینا تتزلاف از دانشگاه ژنا در آلمان و همکارانش حدس می‌زنند که توانسته‌اند محل تولد این تپ‌اختر را پیدا کنند. آنها برای یافتن منشا این تپ‌اختر، مسیر حرکت 140 گروه ستاره‌ای زمینه تصویر را که طی پنج میلیون سال گذشته در فاصله نسبتا نزدیکی از این تپ‌اختر قرار داشتند، بررسی کردند.
مطالعات پیشین مشخص کرده بود که این تپ‌اختر با سرعتی بیش‌از 1500 کیلومتر بر ثانیه شلیک شده بود. تتزلاف و همکارانش نیز با بررسی مسیر حرکت این تپ‌اختر، نشان داده‌اند که این ستاره هشت‌صدهزار سال پیش از خوشه ای از ستارگان سنگین که امروز در فاصله 6500 سال‌نوری از آن واقع شده، پرتاب شده است.
منبع: روزنامه خبر