آخرین پرتوهای بزرگترین ستاره که تا کنون دانشمندان موفق به شناسایی آن شده اند توسط تلسکوپ هرشل به ثبت رسید. تلسکوپ هرشل که در ماه می سال جاری ماموریت خود را آغاز کرده است، بزرگترین ستاره شناخته شده در جهان، VY Canis Majoris را تحت پوشش خود قرار داده است تا با کمک آنالیز طیفهای نوری آن به اطلاعات بیشتری در رابطه با فرایندهای در حال وقوع در این ستاره دست پیدا کند. ماموریت اخیر به هرشل این امکان را می دهد تا انواع مختلفی از مولکولها و اتمها را که در حال فاصله گرفتن از ستاره VY Canis Majoris هستند، شناسایی کند. این ستاره 30 تا 40 بار از خورشید زمین بزرگتر بوده و در فاصله چهار هزار و 500 سال نوری از زمین قرار دارد و از این قابلیت برخوردار است که در هر لحظه مشابه یک ابرنواختر منفجر شود.
طیف سنجهای قدرتمند تلسکوپ هرشل نورهای تابیده شده از این ستاره را جذب کرده و به بنیادی ترین طول موجها تجزیه می کند که این اطلاعات مانند اثر انگشتی برای فاش ساختن اطلاعات شیمیایی منبع نور تابیده شده مورد استفاده قرار می گیرند.
دو ابزار Pacs و Spire که بر روی هرشل قرار گرفته اند، مقادیر هنگفتی از مونوکسید کربن و آب را در ستاره VY Canis Majoris ردیابی کرده اند. به گفته اخترشناسان آب از منظر فیزیک اختری ماده ای ارزشمند در فضا به شمار می رود زیرا قادر است اطلاعات زیادی در رابطه با فرایندهای فیزیکی و شیمیایی گازها در اختیار دانشمندان قرار دهد و به دلیل وجود مقادیر زیادی از آن در اتمسفر زمین، امکان مشاهده نشانه های وجود آب در اجرام بسیار دور از زمین امکان پذیر نخواهد بود.
تلسکوپ یک میلیارد یورویی هرشل آژانس فضایی اروپا در 14 می 2009 توسط راکت آریان به مدار زمین پرتاب شده و به منظور دستیابی به منظره ای شفاف از اعماق فضا در فاصله ای بسیار دور از زمین قرار گرفته است. عملکرد هرشل بر اساس طول موجهای بلند مادون قرمز و ساب میلیمتری است.
بر اساس گزارش بی بی سی، استفاده از این طول موجها به هرشل اجازه خواهد داد تا آنچه فراتر از دید دیگر تلسکوپهای فضایی دیگر مانند هابل است را مشاهده کرده و به ثبت برساند.
به گزارش خبرگزاری مهر