دو قهرمان فضایی ناسا به تازگی رصدهای قابل توجه و با ارزشی از جمله رصد اولین کهکشانهای جهان و حمله یک سیاهچاله به یک کوتوله فضایی را انجام داده اند که ارسال نتایج آنها به زمین باعث هیجان زده شدن دانشمندان در این سازمان شده است. طی این دو رصد تلسکوپ دوست داشتنی هابل با نگاهی عمیق به 13.2 میلیارد سال پیش توانسته است نخستین گروه از کهکشانها را که تا به حال چشم انسان توانایی مشاهده آن را به دست نیاورده بود، رصد کند و تلسکوپ چاندرا نیز موفق به رصد یک سیاره کوتوله درست پس از زمانی شده که این سیاره توسط یک سیاهچاله متوسط از هم دریده شده است.
به گفته اخترشناسان در موسسه علوم تلسکوپهای فضایی هرچه نگاه هابل به فضا عمیق تر شود به آن مفهوم خواهد بود که به گذشته بازگشته است زیرا نور برای عبور از میان جهان قابل مشاهده به میلیاردها سال زمان نیاز دارد. این ویژگی هابل را به ماشین زمان قدرتمندی تبدیل کرده است که به اخترشناسان این امکان را می دهد که کهکشانها را در 13 میلیارد سال پیش مشاهده کنند، یعنی 600 تا 800 میلیون سال پس از زمانی که پدیده انفجار بزرگ رخ داده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، وجود این کهکشانهایی که به تازگی مشاهده شده اند زمان را به عقب برمی گرداند، به زمانی که کهکشانها 500 تا 600 میلیون سال پس از انفجار بزرگ برای اولین بار در حال شکل گیری بوده اند. به گفته اخترشناسان این کهکشانهای نوپا می توانند ریشه در گروه های ستاره ای داشته باشند که در اوایل تشکیل جهان هستی شکل گرفته اند. جیمز دانلوپ از دانشگاه ادینبرگ در اسکاتلند معتقد است به طور حتم ساختارهای قابل توجهی از کهکشانها در ورای محدودیت بینش هابل قرار دارد که باید برای رفع این محدودیت تلاش بیشتری کرد.
هابل این تصاویر جدید را با استفاده از دوربین جدید مادون قرمز WFC3 خود به ثبت رسانده و این تصاویر در جلسه اعضای انجمن نجوم آمریکا در واشنگتن مورد بررسی و تحلیل اخترشناسان قرار گرفت. این دوربین نسبت به دوربینهای پیشین هابل که تنها توانایی رصد کهکشانهایی را در فاصله 900 میلیون سال پس از انفجار بزرگ را داشته اند، بسیار قدرتمندتر است. این دوربین به گونه ای پا را از محدودیتهای گذشته هابل فراتر گذاشته است.
محققان کشف جدید هابل را به "نگاه کردن به آلبوم عکس کودکی های جهان هستی" تشبیه می کنند. به گفته مسئولان پروژه هابل، این تلسکوپ در حال حاضر آرشیوی از 500 هزار قطعه عکس ایجاد کرده است که در دسترس 6 هزار اخترشناس در سرتاسر جهان قرار دارد.
در پروژه ای دیگر تلسکوپ پرتو ایکس چاندار با همکاری تلسکوپ زمینی ماژلان موفق به رصد ستاره کوتوله ای شده است که توسط یک سیاهچاله به دو نیم دریده شده است. این ستاره که در خوشه ای در کهکشان NGC 1399 و در فاصله 65 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد انفجاری از نوری شدید را در مرکز این کهکشان از خود به جا گذاشته است.
تصاویر به دست آمده از چاندرا نشان می دهد تابشهای شدید و درخشان نوری منبعی فوق درخشان از پرتو ایکس یا ULX است، این منابع نمونه کمیابی از اجرامی هستند که نسبت به ستاره ها پرتو ایکس بیشتری از خود ایجاد می کنند اما این میزان نسبت به ابر سیاهچاله های مرکز کهکشانها بسیار کمتر است.
چگونگی دقیق ایجاد یک منبع ULX همچنان ناشناخته باقی مانده است اما دانشمندان پیشنهاد داده اند این منابع سیاهچاله های فضایی متوسطی هستند که جرمی چند صد یا چند هزار بار بیشتر از جرم خورشید دارند.
بر اساس گزارش سی ان ان، در صورت اثبات این نظریه علاوه بر اینکه وجود سیاهچاله های متوسط به تایید خواهد رسید، بلکه تصاویر به ثبت رسیده اولین مدارک از حمله چنین سیاهچاله ای به یک ستاره خواهد بود.