درحالی‌که ماموریت هالیوودی ناسا در پاییز گذشته به کشف تنها100 کیلوگرم یخ آب در یکی از حفره‌های ماه منجر شد، مدارگرد هندی چاندرایان-1 موفق شد فقط در قطب شمال ماه، 600 میلیون تن یخ آب را کشف کند.
رادار چاندرایان-1 که مینی.اس.ای.آر نام دارد، امواج رادیویی با قطبش چپ ارسال می‌کنند تا ناهمواری سطح تنها قمر زمین را اندازه‌گیری کنند. سطوح هموار، این امواج را با قطبش معکوس (راست) و سطوم ناهموار، امواج را با همان قطبش اولیه (چپ) بازتاب می‌کنند.
یخ نیز که نسبت به امواج رادیویی شفاف است، امواجی با قطبش چپ بازتاب می‌کنند. حسگرهای مینی.اس.ای.آر با اندازه‌گیری نسبت قطبش راست و چپ در امواج رسیده (این مقدار را نسبت قطبیدگی مدور، سی.پی.آر)، می‌توانند تصویری دقیق از سطح ماه ترسیم کنند. مناطق با نسبت بالای سی.پی.آر می‌تواند نشانه‌ای از حضور یخ باشد.
در تصاویر چاندارایان از گودال‌های برخوردی قطب شمال ماه مشخص شد مقدار سی.پی.آر در نواحی داخلی آنها بسیار بالا است، درحالی‌که سی.پی.آر در لبه گودال‌ها بسیار پایین است. این اختلاف نشان می‌دهد عامل این اختلاف نه ناهمواری سطح، که مواد موجود درون حفره‌ها است. برای ایجاد چنین نسبت بالایی، یخ باید خلوص بالایی داشته باشد و حداقل چند متری هم ضخامت داشته باشد.