خلق خورشید روی زمین

دانشمندان در مرکز تاسیسات احتراقی ملی در لیورمور کالیفرنیا قصد دارند با ایجاد ستاره ای مینیاتوری بر روی زمین، اولین رآکتور گداختی پایدار در جهان را بسازند.

این مرکز با بودجه ای 1.8 میلیارد دلاری قدرتمندترین لیزر جهان را بر روی نقطه ای به کوچکی سر سوزن متمرکز خواهد کرد تا بتواند در کوتاهترین زمان ممکن شرایطی مانند هسته سیاره ها یا حتی ستاره ها را بر روی زمین به وجود آورد.

طی انجام چند آزمایش کلیدی که طی هفته های گذشته انجام گرفته این پروژه پر هزینه به هدف خود که ایجاد اولین واکنش گداخت هسته ای تا سال 2012 است نزدیکتر شده است.

بر اساس گزارش این مرکز در تاریخ دوم نوامبر حدود 192 پرتو لیزری به مرکز این رآکتور و به هدفی حاوی گازهای تریتیوم و دیوتریوم شلیک شد که انرژی آزاد شده از این آزمایش در حدود 1.3 میلیون مگا ژول تخمین زده شده است. بالاترین درجه حرارت پرتوی در این آزمایش در حدود 6 میلیون درجه فارنهایت بوده است این در حالی است که حرارت پرتوی هسته خورشید 27 میلیون درجه فارنهایت تخمین زده شده است.

مقامات تاسیسات احتراقی آمریکا باور دارند نمونه نیروگاه مانند این رآکتور گداختی تا سال 2020 عملیاتی شده و تا سال 2050 می تواند یک چهارم کل ایالات متحده آمریکا را تامین کند.

اتاقک هدف، جایی که 192 پرتو لیزری به سمت آن شلیک شده اند 130 تن وزن و 10 متر شعاع دارد و در پس لایه بتنی به ضخامت 30 سانتیمتر نهفته شده است. این فرایند گداخت درونی یا ICF نام داشته و می تواند پس از فعال شدن رآکتور حرارت و فشار باور نکردنی را در مواد هدف به وجود آورد.

حرارت درون اتاقک به بیش از 100 میلیون درجه رسیده و فشاری بالاتر از 100 میلیارد برابر فشار اتمسفری زمین خلق خواهد شد. این شرایط بیشتر به شرایطی شباهت دارند که می توان آنها را در هسته ستاره ها و یا سیاره های عظیم جست.

در راستای قانون سوم نیوتن، آنچه پس از شلیک پرتوها از ماده هدف باقی خواهد ماند به داخل اتاقکهای راکت مانندی انتقال داده خواهد شد که منجر به فشرده شدن مواد سوختی درون کپسول و ایجاد امواج ضربتی خواهد شد؛ در نهایت باعث گرم شدن متمرکز مواد سوختی شده و احتراقی پایدار و متکی به خود به وجود خواهد آمد.

انرژی حاصل از این رویداد کاملا پاک و سبز، ایمن و دوستدار محیط زیست خواهد بود زیرا مواد سوختی که برای ایجاد آن مورد استفاده قرار می گیرند موادی کاملا طبیعی بوده و از آب دریا و خاک به دست می آیند. یک گالن از آب دریا قادر خواهد بود برابر 300 گالن سوخت انرژی تولید کند و انرژی نهفته شده در 50 فنجان از آب دریا با انرژی دو تن غال سنگ یکسان است.

بر اساس گزارش تلگراف، در کنار این مزایا، یک نیروگاه گداخت هسته ای کاملا بدون کربن بوده و میزان تولید محصولات جانبی رادیواکتیو دار غیر قابل ذخیره در آن نسبت به نیروگاه های اتمی دیگر بسیار پایین تر است. در ادامه تصاویری از این مرکز مشاهده می کنید: