نوترینوها به طور مداوم در هسته ستارگان و سایر واکنشهای هسته ای تولید می شوند. این ذرات بار الکترومغناطیسی ندارند و با سایر مواد به روشی به شدت ناچیز و از طریق نیروی هسته ای ضعیف و نیروی گرانشی فعل و انفعال می کنند. به همین دلیل، آشکارسازی آنها چالشی بزرگ برای بزرگترین آزمایشگاههای فیزیک ذرات دنیا به شمار می رود.
اساساً سه نوع نوترینو تاکنون شناخته شده است که شامل "نوترینوهای الکترونیکی"، "میونها" و "تاوها" هستند. نوسان نوترینوها یا تغییر طعم این ذرات یکی از جالبترین و اسرارآمیزترین پدیده های مربوط به نوترینوها است.
در سال 1957 برونو پونته کورو (Bruno Pontecorvo) فیزیکدان ایتالیایی و یکی از دانشجویان انریکو فرمی در گروه "پسران خیابان پانیس پرنا" که در آن زمان به اتحاد جماهیر شوروی نقل مکان کرده بود ایده ای را منتشر کرد که نشان می داد نوترینو می تواند در حالت ضد ماده خود (ضد نوترینو) نوسان کند.
محققان چینی "آزمایش راکتور نوترینوی خلیج دایا" و با استفاده از قویترین راکتورهای هسته ای "گروه انرژی هسته ای گواگدانگ چین" در زیر کوهستان توانستند در مدت کمتر از دو ماه (از 24 دسامبر 2011 تا 17 فوریه 2012) دهها هزار فعل و انفعال ضد نوترینوی الکترونیکی را رصد کنند. این راکتورها در هر ثانیه میلیونها میلون میلیارد ضد نوترینو تولید می کنند.
این مشاهدات، اندازه جدیدی از پارامتری با عنوان "تتا 3-1" را ارائه کرد که می تواند نوترینوهای الکترونیکی و ضد ذرات آنها را اندازه گیری کند و نشان دهد که چگونه این ذرات با هم مخلوط می شوند و سایر طعمها را می سازند.
براساس گزارش PhysOrg، اولین نتایج این تیم، پارامتر sin2 2 θ13 (سینوس 2 2 تتا 1 3) را برابر با 0.017± 0.092 اندازه گیری کرد.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "این، نوع جدیدی از نوسان نوترینویی است که به طور شگفت انگیزی ارزش بالایی دارد. اندازه گیری دقیق ما به درک بهتر نوسان و تغییر طعم نوترینوها و تقارن میان ماده و ضدماده جهان کمک می کند."
زینب حسینی از سایت نجوم ایران
به نقل از مهر