بر اساس آخرین گزارشات بالاخره کنفرانس مطبوعاتی جیمز کامرون و دیگر کارآفرین‌های میلیاردر برگزار شد. آنها قصد دارند تا با سفر به سیارک‌ها، به استخراج منابع ارزشمند فلزات آنها بپردازند، ایده‌ای که به دوران آپولو باز می‌گردد.
صحبت از معدن‌کاوی سیارک‌ها به دوران ماموریت‌های آپولو باز می‌گردد؛ اما اکنون به لطف گروهی از کارآفرین‌های میلیاردر و یک صنعت فضایی تجاری در حال ظهور، این ایده مجددا مطرح شده است.
به گزارش نیوساینتیست، شرکت Planetary Resources (به معنای منابع سیاره‌ای) که به صورت رسمی دیروز در سیاتل اعلام وجود کرد، قصد دارد تا به معدن‌کاوی در سیارک‌های نزدیک زمین برای استخراج فلزات باارزش و گران‌قیمت آنها بپردازد. اریک اندرسون، از بنیان‌گذاران شرکت می‌گوید: «منابع زمین در مقایسه با ثروت و دارایی منظومه شمسی محدود و رنگ پریده است.»
شریک اندرسون در بنیان‌گذاری این شرکت پیتر دیامندیس است؛ خالق بنیاد ایکس پرایز که به دلیل برگزاری رقابت‌هایی برای تحریک و تشویق صنایع فضایی خصوصی شهرت دارد. این دو، از سوی میلیاردهای معروفی از شرکت‌های گوگل، مایکروسافت و دل پشتیبانی می‌شوند؛ و کارگردان معروف، جیمز کامرون، و چارلز سیمونی، کارمند سابق ناسا از مشاوران آنها هستند.
به گفته مسولان این شرکت، نخستین گام آنها اعزام یک گروه کوچک از تلسکوپ‌های فضایی در چند سال آینده به فضا، به منظور شناسایی سیارک‌های ارزشمند بالقوه نزدیک زمین است. با وجود اینکه دانشمندان می‌دانند که سیارک‌ها سرشار از پلاتین، نیکل، و سایر فلزات ارزشمندی هستند که روز به روز قیمت آنها در حال افزایش است، اما این شرکت هنوز در آغاز انجام یک کار خطیر قرار دارد.
نخستین سوال این است که چطور باید به سیارک‌ها رسید. تنها بازگرداندن مقدار اندکی از دانه‌های غبار از یک سیارک، نزدیک بود که آژانس فضایی ژاپن را با شکست مواجه سازد. کاوشگر هایابوسا این سازمان در راه رفتن به سیارک ایتوکاوا با طوفانی خورشیدی برخورد کرد و در حین فرود نیز تماس خود را با مرکز فرماندهی از دست داد. مهم‌تر از تمام این اتفاقات، ابزار نمونه‌برداری این کاوشگر به درستی عمل نکرد. با تمام وجود این اوصاف، فضاپیما به زمین بازگشت و در ژوئن 2010 / خرداد 1389 محموله ارزشمند خود از غبار سیارکی را به دانشمندان تحویل داد.
شاید یک ایده بهتر، رفتن به سیارکی باشد که به طور موقت در مدار زمین به دام افتاده است. سیارک 1986 DA یکی از این سیارک‌ها است که پژوهش‌های دقیقی درباره نحوه دستیابی به آن انجام شده است.
گذشته از تمام این موارد، حفاری، معدن‌کاوی و پالایش در جاذبه صفر پیش از این هرگز آزمایش نشده است. برای مثال بدون وجود جاذبه برای نگهداشتن صخره‌ها بر روی نوار نقاله، باید روش‌های کامل جدیدی برای انتقال سنگ معدن ابداع کرد.
همچنین سوالات مهمی در این خصوص وجود دارد که چه کسی مالک سیارک‌ها است. به نظر می رسد که معاهده فضای خارجی سال 1967/1346 معدن‌کاوی سیارکی را به یک گزاره دشوار مبدل می‌کند.
شرکت Planetary Resorces بخش از صنعت فضایی تجاری در حال ظهوری است که قرار است اکنون که ناسا در تامین مالی کاوش‌های فضایی با دشوارهایی رو به رو است، شکاف به جا مانده را پر کند. اگر این شرکت بتواند در عین غلبه کردن بر چالش‌های بسیار معدن‌کاوی سیارکی راه‌هایی را برای پول درآوردن بیابد، آنگاه به چیزی بسیار ارزشمندتر از فلزات گرانبها دست یافته است: راهی پایدار برای تامین سرمایه کاوش‌های فضایی.
زینب حسینی از سایت نجوم ایران