پیشرفته‌ترین فناوری‌ها همیشه برای مقاصد نظامی و جاسوسی ابداع می‌شوند. دو تلسکوپ فضایی که در اصل برای مقاصد جاسوسی ساخته شده بودند، شاید بتوانند به پروژه ناسا برای کشف تاثیر انرژی تاریک در کیهان کمک کند.
فکر می‌کنید کالای دست دوم بهتر از کالای نو باشد؟ ناسا که امیدوار است این طور باشد. دو تلسکوپ فضایی با کیفیت مشابه تلسکوپ فضایی هابل که در حال حاضر در نیویورک مشغول خاک خوردن هستند، شاید شانس مجددی برای پرواز پیدا کنند. پس از تعمیر آینه تلسکوپ هابل، شاید این بهترین اتفاقی باشد که برای ناسا افتاده است، این تلسکوپ‌ها حتی از نظر ابعاد نیز هم‌اندازه تلسکوپ محبوب هابل هستند، اما نکته جالب اینجاست که حداقل تا دو روز پیش هیچ فرد عادی حتی از وجود آنها خبر نداشت؛ چرا که هدف اصلی ساخت این تلسکوپ‌ها چیز دیگری بود: جاسوسی.
به گزارش نیوساینتیست، این تلسکوپ‌ها برای این طراحی شده بودند که از فضا به سمت پایین نگاه کنند و به جاسوسی روی زمین بپردازند؛ اما هنگامی‌که در ژانویه 2011 / دی‌ماه 1389 پنتاگون به این نتیجه رسید که به آنها نیازی ندارد، آنها را به ناسا پیشنهاد کرد. ناسا نیز از این بخشش بادآورده استفاده کرد و تصمیم گرفت به جای نشانه رفتن آنها به سمت پایین، آنها را به سمت بالا و اعماق کیهان نشانه برود؛ جهتی که تلسکوپ‌ها به طور صحیح باید به آنجا نگاه کنند. در تاریخ 4 ژوئن/15 خرداد، ناسا اعلام کرد که از آنها در ماموریت تلسکوپ نقشه‌برداری فروسرخ میدان گسترده (WFIRST) استفاده خواهد کرد. میدان دید گسترده این تلسکوپ‌ها برای انجام وظیفه WFIRST در نقشه‌برداری از آسمان برای کشف ابرنواخترهای نوع اول بسیار ایده‌آل است. ابرنواخترهای نوع اول، قوی‌ترین انفجار در دنیای ستارگان به شمار می‌روند و از آنجا که از دورترین فواصل کیهان نیز قابل تشخیص هستند، می‌توانند به آشکار شدن تاثیرات انرژی تاریک، از طریق مطالعه میزان انبساط جهان، کمک نمایند.
در سال 2010 / 1389، تلسکوپ WFIRST توسط شورای ملی تحقیقات ایالات متحده به عنوان تلسکوپ فضایی اولویت بالا نام گرفت؛ اما هزینه‌های سرسام‌آور و فزاینده تلسکوپ فضایی جیمز وب آینده آن را در هاله‌ای از ابهام فرو برد، و نزدیک ترین زمان پرتاب آن را تا سال 2024 / 1403 به تعویق انداخت. اکنون استفاده از این تلسکوپ‌ها علاوه بر صرفه‌جویی 250 میلیون دلاری، چند سال نیز برنامه ناسا را جلو می‌اندازد.
مسئولان ناسا امیدوارند که بتوانند برنامه را تا سال 2020 / 1399 جلو بیاندازند. تخمین‌های قبلی هزینه پروژه را حدود 1.6 میلیارد دلار برآورد کرده بودند. البته قرار است برای کاهش بیشتر هزینه‌ها، به جای نقشه پرهزینه‌تر اولیه و ارسال تلسکوپ به نقطه لاگرانژی دوم زمین در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری سیاره، تلسکوپ در مدار زمین‌همگام (Geosynchronous Orbit) قرار گیرد. با این وجود، ابزار مورد نیاز تلسکوپ برای جمع‌آوری اطلاعات هنوز باید ساخته شوند.
تاکنون، محققان اندکی تلسکوپ‌های وعده داده شده را در یک انبار در روچستر ایالت نیویورک بررسی کرده‌اند؛ اما هیجان در حال افزایش است. آدام ریس از موسسه علوم تلسکوپ فضایی در بالتیمور، و برنده جایزه نوبل فیزیک سال 2011 به خاطر کشف انرژی تاریک، می‌گوید: «وجود این دارایی‌ها به تنهایی باعث می‌شود مغر شما سوت بکشد، و هر کار دیگری که شما می‌توانید با آن انجام بدهید باعث شگفتی شما خواهد شد.»
زینب حسینی از سایت نجوم ایران
به نقل از خبرآنلاین