تجهیزات آشکارساز بر روی کاوشگر مدارگرد ماه انتشار فرابنفش را در جو نازک ماه بررسی کرده و هلیوم را در بیش از 50 مدار آن شناسایی کرد. این رصدهای کنترل از راه دور توسط مدارگرد ناسا موسوم به Lunar Reconnaissance Orbiter ، اندازه گیری های صورت گرفته در سال 1972 توسط آپولو 17 را تایید می کند.
الن استرن از بخش علوم و مهندسی فضایی موسسه تحقیقات جنوب شرق گفت: محققان اکنون این سئوال را مطرح کرده اند که آیا این هلیوم از درون ماه و مثلا از تجزیه مواد رادیو اکتیو سنگها و یا از یک منبع خارجی مانند بادهای خورشیدی نشات می گیرد؟
وی افزود: اگر دریابیم که منشا این هلیوم، بادهای خورشیدی است، به اطلاعات زیادی در مورد چگونگی کارکرد همین فرایند در دیگر اجرام بدون هوا دست می یابیم.
به گفته وی اگر رصدهای بیشتر حاکی از بی تاثیری بادهای خورشیدی باشد، تجزیه مواد رادیواکتیو و یا دیگر فرایندهای داخلی ماه و یا زلزله ها می تواند عامل تولید هلیومی باشد که از درون این کره، آزاد می شود.
زینب حسینی از سایت نجوم ایران
به نقل از مهر