مشاهدات جدید نشان میدهد سیاهچاله مرکزی راه شیری 300 سال پیش با طغیان بزرگی از خواب بیدار شده است .
چرا سیاهچاله مرکز راه شیری اینقدر آرام است ؟ این سوال بی جوابی است که مدت هاست ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده .
ممکن است شما نیز مانند بعضی از ستاره شناسان گمان کنید که سیاهچاله مرکز کهکشان ما(راه شیری) یکی از ان سیاهچاله های همیشه آرام و خاموش است ، اما تحقیقات جدید چیز دیگری را نشان می دهد.
یک گروه از ستاره شناسان ژاپنی نشان دادند که سیاهچاله ابر پرجرمی که در قلب کهکشان ما قرار دارد همانند دیگر سیاهچاله ها فعال و پرخروش است . و تنها مدت کوتاهی است که استراحت می کند .
این ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی نیوتون (XMM-Newton ) شواهدی به دست آورده اند که نشان میدهد این سیاهچاله در 300 سال پیش انفجار و طغیان بزرگی را پشت سر گذاشته است . این سیاهچاله که با نام Sagittarius A-star (A*), شناخته می شود یک هیولای فضایی واقعی است که 4 میلیون برابر از خورشید سنگین تر است . با اینحال میزان انرژی ساطع شده از محیط آن میلیون ها بار از تشعشعات ساطع شده از دیگر سیاهچاله های دور ضعیف تر است .
سیاهچاله مرکز کهکشان ما در یک خواب سنگین بسر می برد و این چیزی است که باعث تعجب ستاره شناسان شده. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که این سیاهچاله همیشه تا این حد آرام نبوده و در گذشته ای بسیار فعال دارد .شاید حالا در حال استراحت بعد از یک طغیان عظیم باشد!!.
هنگامی که پرتو های اشعه ایکس در اثر یک ظغیان به گازهای اطراف سیاهچاله ها می رسند آن ها را در این طول موج(اشعه ایکس) برای مدت کوتاهی روشن می کنند و با پایان یافتن پالس اشعه ایکس آن گازها دوباره تاریک می شوند . این بازتاب یک انفجار در کیهان است . این اتفاق برای سیاه چاله مرکزی راه شیری نیز افتاده و ستاره شناسان با جمع آوری مشاهدات خود بین سال های 1994 تا 2005 بازتاب طغیان عظیم این سیاهچاله را در فضا مشاهده کردند .
یکی از این ابرهای گاری که با نام قوس- B2 (Sagittarius B2 ) شناخته می شود ، درحدود 300 سال نوری با سیاهچاله مرکز کهکشان فاصله دارد(300 سال طول می کشد تا نور از سیاهچاله مرکز کهکشان به آن برسد) . مشاهده فرایند بالا در مورد این سحابی به این معنی است که 300 سال پیش طغیانی بزرگی در سیاهچاله کهکشان ما بوقوع پیوسته است .
دانشمندان با مشاهده این منطقه به مدت 10 سال دریافتند که سیاهچاله مرکزی راه شیری در حدود 300 سال پیش طغیان عظیمی را پشت سر گذاشته و شراره ای را از خود ساطع کرده که یک میلیون برابر مقدار کنونی اش روشن می کرده است .
توضیح این که چگونه ممکن تشعشعات خروجی از یک سیاهچاله تا این حد نوسان داشته باشد بسیار مشکل است و خود می تواند موضوع کار جدیدی برای ستاره شناسان باشد .شاید انفجار یک ابرنواختر در همسایگی سیاهچاله باعث شده تا میزان زیادی از گاز و غبار به طرف سیاهچاله پرتاب شده باشد و این تغذیه آنی و زودگذر باعث شده تا سیاهچاله آن تشعشع عظیم را تولید کند.
منبع : universetoday & spaceflightnow
