طي يك تحقيق جديد و بحث انگيز عنوان شد كه يك سياهچاله غول آسا با سرعتي بسيار زياد در حال فرار از كهكشاني است كه آن را در خود جا داده بود. ممكن است اين فرار كهكشاني در نتيجه ادغام سهمگين بين دو سياهچاله بوده باشد.
بر اساس فرضيه نسبيت عمومي انيشتين اين برخورد فضاي گرداگرد را به شدت دچار اختلال كرده و ريزموجهائي بنام امواج گرانشي را در ميان فضا-زمان ايجاد مي كند.
شبيه سازي هاي رايانه اي نشان مي دهند كه اين امواج بيشتر در مسيرهاي خاصي گسيل مي شوند كه بدين ترتيب باعث مي شوند سياهچاله بزرگتر كه حاصل اين برخورد است در مسير مخالف موجها و با سرعتهائي تا چهار هزار كيلومتر در ثانيه به عقب رانده شود. در برخي موارد اين سرعت براي بيرون انداختن سياهچاله از محل كهكشان خود كافي است.
اين پژوهشگران چيزي را مشاهده كردند كه به اعتقاد آنها نشاني از رانده شدن يك ابر سياهچاله بشكل يك كوازار است. دانشمندان اين كوازار را SDSS J0927+2943 نام گذاري كردند. به اعتقاد دانشمندان كوازارها كهكشانهائي بسيار فشره و درخشاني هستند كه يك سياهچاله غول آسا با سرعت بسيار زياد در ميان آنها در حال تغذيه است و به همين علت با نور درخشاني نورافشاني مي كند.
اين گروه از دانشمندان بر اساس دو دسته نورهاي درخشان در طيف نوري اين كوازار عنوان مي كنند كه اين سياهچاله در حال شتاب گيري با سرعتي برابر 2650 كيلومتر در ثانيه است. يكي از اين دسته از نورها از ابرهاي گاز درون كهكشان منشا مي گيرد و دسته ديگر مربوط به ماده اي است كه در اطراف ابر سياهچاله مي چرخد. با اين سرعت ، روزي اين سياهچاله از كهكشان خود فرار خواهد كرد.
اما يكي از دانشمندان مركز اختر فيزيك هاروارد اسميتسونين مي گويد كه تحقيقات گروه كوموسا هنوز وي را قانع نكردند كه اين يك سياهچاله در حال پرت شدن باشد. وي مي گويد كه تغيير ظاهري خطوط درخشان مربوط به ابرهاي گاز كهكشان مي تواند در نتيجه حركت ابرهاي گازي درون خود كهكشان و يا واپيچش مربوط به ابرها باشد كه بطور غير منظم روشن مي شوند.
منبع : http://space.newscientist.com
نويسنده : فرشيد كريمي