تلسکوپ فضایی ناسا، چاندرا در آخرین مشاهدات خود از فضا توانست ابرنواختری جدید را شکار کند که احتمال می رود درخشندگی زیادی داشته باشد. در این مورد، انفجار ستاره ای SN2006gy سبب به وجود آمدن چنین ابرنواختری پر نور شده است. نکته مورد توجه آن است که شعله های سوزان این انفجار 100 بار پر انرژی تر از اینگونه ابرنواخترهاست. تیم کاشف SN2006gy بر این باورند که، ستاره عامل این ابرنواختر 150 بار پر جرم تر از خورشید است، این جرم سنگین را فقط در ستاره هایی می توان یافت که شکل گیری و تولد آنها بعد از انفجار بزرگ بوده است. تلسکوپ پرتو X چاندرا با مشاهده خود توانست تفاوت این موضوع که ابرنواختر ایجاد شده از ستاره ای پرجرم است، و انفجاری نوع 1A که از انفجار کوتوله های سفید پدید می آید نیست، را نشان دهد.
ابرنواخترها هنگامی رخ می دهند که سوخت ستاره ای سنگین به پایان برسد در این هنگام ستاره فشار خارجی خود را از دست می دهد و این موضوع سبب می شود که ستاره بر روی گرانش خود به سمت داخل فروریزش کند و متلاشی شود. اما در مورد SN2006gy فرآیندی کاملا جدید و متفاوت با موارد مشابه رخ داده است. ماده متشکله ستاره که بسیار بزرگ و سنگین بوده از مرکز، سبب به وجود آمدن مقداری پرتوهای قدرتمند گاما شده است. انرژی حاصل از تابش این پرتوها در داخل به ذره و ضد ذره تبدیل و آنها نیز به صورت جفت در آمده اند و سبب رها سازی و از دست دادن انرژی شده اند. ستاره نیز بدون انرژی دچار درون ریزی و سقوط بر روی گرانش خود شده است و انفجاری مهیب و ابرنواختری رخ داده است.
به هر حال SN2006gy به صورت ابرنواختری بسیار پرنور، مشاهده و ثبت شده است. این انفجار در کهکشان NGC1260 رخ داده، و فاصله این کهکشان از ما حدود 240 میلیون سال نوری است، که برای دیدن آن به تلسکوپ های قدرتمند نیاز داریم، ستاره محصور در آن که به ابراختر تبدیل شده اکنون از نظر نورایت مانند ستاره اتای صورت فلکی شاه تخته ( صورت فلکی آسمان جنوبی )، که ستاره ای پرجرم و در فاصله 7500 سال نوری از ماست، می ماند. حتی برای دیدن آن در هنگام انفجار به تلسکوپی نیاز نبود.