هنگامی که ستاره ای مانند خورشید ما به پایان عمر طولانی خویش نزدیک می شود، لایه های سطحی خود را به گونه ای مهیج به بیرون پرتاب می کند. نور فرابنفش از ستاره، سبب درخشش مواد آن، و همچنبن باعث ثبت در عکس هابل شده است. همچنین این طیف الکترومغناطیسی ابرهای حاوی مواد را پراکنده٬ و آنها را به طرف خارج هدایت می کند، و در نهایت، موارد در فضای بیکران عالم پخش و به مرور ناپدید می شوند.
در عکس بالا هابل چهار سحابی سیاره نما ثبت شده است.
در قسمت بالا سمت چپ سحابی He2-47 را ملاحظه می کنید که با نام " ستاره دریایی" (starfish)، نیز شناخته می شود، دلیل این نامگذاری، شکل ظاهری سحابی است. سحابی ستاره دریایی دارای شش گوشه است که اشاره ای بر این موضوع است: ستاره اصلی، سه بار و در سه جهت متفاوت مواد را به بیرون پرتاب کرده است. که در هر کدام از این بیرون ریزی ها نیز، 2 جت، حاوی ماده از ستاره خارج شده است.
و در آخر NGC5307 در قسمت پایین، سمت راست قرار دارد، این سحابی دارای طرحی مارپیچی و زیبا است. ستاره در حال مرگ این سحابی توانایی مملموسی در چرخش داشته است این در حالی است که همزمان با چرخشش، گازهایش را نیز به سمت بیرون پرتاب کرده و سبب تشکیل این ساختار چند جزئی شده است.
منابع: universe Today و hubble news Release