تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا اخیرا شواهدی دال بر شکل گیری سیاراتی پر انرژی در اطراف ستاره های پالسار (تب اختر) بدست آورده است.
تا کنون این گونه تصور می شد که سیارات فقط پیرامون ستارگان عادی پدید می آیند.
پیش از این هم در سال 1992 دکتر الکساندر والسزن از ایالت پنسیلوانیا برای نخستین بار در خارج از منظومه شمسی، سه سیاره را با اندازه ای دو برابر زمین در اطراف یک ستاره پالسار به نام "بی 12+1257" کشف کرده بود.
در گذشته نیز برخی از منجمان شواهدی دال بر وجود سیارت پالسار کشف کرده بودند،اما تاکنون هیچ یک از این سیارات به صورت مستقیم مشاهده نشده بود. داده های بدست آمده از تلسکوپ اسپیتزر ،حاکی از آن است که وجود چنین سیاراتی که پیرامون ستاره های پالسار بوجود می آیند در کهکشان ما کاملا طبیعی است.
بدین ترتیب از مرگ هر ستاره غول چندین سیاره بوجود می آید.
این ذرات به طور کلی از خرده سنگ ها تشکیل شده اند و به دور صفحه ای به گستره 1 میلیون مایل، در ناحیه استوای ستاره در حال گردشند.این گونه تصور می شود که این ذرات با پیوستن به یکدیگر در یک بازه زمانی طولانی در نهایت سیاره ای بوجود می آورند.
دکتر چکرابارتی از انستیتو تکنولوژی کمبریج در این باره می گوید: تشکیل سیارات در کل عالم فرایند ی طبیعی به نظر می رسد و نمی توان آن را فقط محدود به منظومه شمسی یا کهکشان راه شیری دانست،این موضوع برای نخستین بار همه ما را شگفت زده کرد.او افزود ستاره های پالسار در هنگام انفجار، انرژی بسیاری زیادی تولید می کنند، با این حال ما هم اکنون داده های پیرامون تشکیل سیاراتی در اطراف ستاره های پالسار در دست داریم که شبیه شرایط تشکیل سیارات، پیرامون ستاره های جوان است!
ستاره پالسار مذکور که توسط اسپیتزر مشاهده شده است با نام "4یو 61+0142"با فاصله ای در حدود 13 هزار سال نوری در صورت فلکی ذات الکرسی واقع است.
دکتر چارلز بیچمن از آزمایشگاه پیشرانه ناسا در این باره امی گوید: این گونه سیارت که در اطراف چنین ستاره هایی بوجود می آیند،از آن جا که به طور پیوسته تحت تاثیر تشعشعات امواج مختلف (بویژه اشعه ایکس)از ستاره مادر خود هستند،به احتمال زیاد دارای ساختاری متفاوت نسبت به سیارات منظومه شمسی هستند و شاید میزبان خوبی برای گسترش حیات نباشند.
منبع : JPL , universetoday.com
نويسنده : سید اسماعیل حسینی مروجی