کیت نال از موسسه تلسکوپ فضایی در این باره می گوید:چیزی که برای ما خیلی عجیب جلوه می کند ،پایداری این سیارک های دوتایی کوچک است که در طی میلیون ها سال و تحت تاثیر جاذبه شدید این سیاره از هم پاشیده نشده اند،بر طبق داده های ما این موضوع کمی غیر منطقی است،شاید فاصله این دو سیارک چنان که لازم است به سیاره مادر نزدیک نیست.
جاذبه ای که این دو سیارک را در کنار یکدیگر نگه داشته است باعث ایجاد فرضیه وجود ستارگان دنباله دار دوتایی در ذهن دانشمندان شده است.این اجرام که طول عمر کوتاهی دارند از خانواده کویپر هستند و تحت تاثیر یک پروسه چند مرحله ای ساختار قنطروسی پیدا کرده و توسط سیارت عظیم به قسمت های داخلی منظومه شمسی رانده می شوند.اگر این سیارک دوتایی توان فرار از گرانش سیارت را داشته باشند ،در مرحله پایانی تبدیل به ستاره دنباله دار دوتایی می شوند.
بسیار از ستارگان دنباله دار هنگام گذر از کنار سیارات ،تحت تاثیر جاذبه آن ها و یا در اثر تبخیر ناگهانی از هم پاشیده شده به قطعات متعددی تبدیل می شوند،اما تاکنون اخترشناسان ستاره دنباله داری که در ابتدا دوتایی بوجود آمده باشد را مشاهده نکرده اند.
دنیس استفن از دانشگاه جان هاپکینز پیرامون مشاهدات اخیر می افزاید: نخست باید بگوییم که در این تحقیقات ما به نتیجه مهمی رسیدیم و آن هم وجود فراوان اجرام دوتایی در منظومه شمسی است.اگر این اجرام دوتایی مستقیما تبدیل به ستارگان دنباله دار دوتایی شوند ،قطعا ما باید پیرامون دانش و تفکرات خود درباره ساختار این اجرام تجدید نظر کنیم ،شاید این اجرام به سادگی از یکدیگر جدا نشوند!
منبع : SkyandTelescope
نويسنده : اسماعیل مروجی