فضانوردان شاتل در دومین راهپیمایی فضایی خود، مقدمات پرواز آینده شاتل فضایی را فراهم کردند.
هر کسی دیروز ریک لابرود، مدیر پرواز ایستگاه فضایی بین‌المللی را می‌دید، از پیراهن خیس‌عرق و قطرات درشت روی صورتش فرار می‌کرد! کسی نمی‌داند لابرود در طول آن شش ساعت و چهل و هفت دقیقه‌ای که فضانوردان دیسکاوری مشغول کار بودند چه کشید، اما وقتی دومین راهپیمایی فضایی با موفقیت به پایان رسید، او خوشحال‌ترین مرد مرکز فضایی کندی بود. او در گفتگویی مطبوعاتی به خبرنگاران گفت: من این سه سال اخیر را مشغول مهیا کردن این ماموریت بودم و امروز مهمترین روز کاری‌ام بود. خیلی خوشحالم!
اما چرا این راهپیمایی فضایی این‌قدر مهم بود؟ پاییز گذشته، یکی از دو کابل ارتباطی نقاله بازوی روباتیک ایستگاه فضایی به‌طور تصادفی قطع شد. این نقاله می‌تواند بازوی روباتیک را روی یک تیر عظیم سلول‌های خورشیدی حرکت دهد، به‌طوری‌که بازوی روباتیک به همه جای ایستگاه دسترسی داشته باشد. نقاله متحرک طوری ساخته شده که حتی با یک کابل انتقال‌دهنده برق و اطلاعات نیز کار کند، اما قوانین ناسا تنها زمانی اجازه می‌دهد نقاله حرکت کند که هر دو کابل سالم باشند. کامل‌‌کردن ایستگاه فضایی بدون استفاده از بازوی روباتیک ایستگاه فضایی امکان‌پذیر نیست و اگر این ماموریت با شکست مواجه می‌شد، آینده ایستگاه فضایی هم با علامت سوال بزرگی روبرو می‌شد. کم‌ترین تاثیر این شکست احتمالی ، لغو شدن پرواز شهریورماه شاتل آتلانتیس و تاخیر در تکمیل ایستگاه فضایی بود.
شب گذشته ، پیرس سلرز و مایک فوسیوم شش ساعت و چهل و هفت دقیقه را بیرون ایستگاه فضایی به‌سر بردند تا مهمترین بخش ماموریت شاتل را انجام دهند. آنها ابتدا پمپ ذخیره یک سیستم خنک‌کننده را از مخزن بار شاتل خارج کردند و آن را روی مدول کوئست نصب کردند. این پمپ که در در آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت، 635 کیلوگرم سنگینی داشت، اما سلرز که به‌تنهایی آن را بلند کرده بود، در مکالمه‌ای رادیویی اعلام کرد: متعادل نگه داشتن این خیلی خیلی ساده است. من خیلی راحتم!
فضانوردان سپس به سراغ نقاله متحرک بازوی روباتیک ایستگاه رفتند و قرقره کابل عظیم آن را عوض کردند (لحظات نفس‌گیر راهپیمایی دوم فضانوردان دیسکاوری را ببینید). در لحظه‌ای از ماموریت، سلرز قرقره معیوب را در یک دست و قرقره سالم را در دست دیگر خود گرفته بود و این درحالی بود که هر یک از این قرقره‌ها در روی زمین 150 کیلوگرم وزن داشت! در این راهپیمایی خلبان مارک‌کلی وظیفه هدایت عملیات را برعهده داشت و لیزا نواک و استفانی ویلسون هدایت بازوهای روباتیک را برعهده داشتند. فرمانده استیو لیندسی هم بر سیستم‌های شاتل نظارت می‌کرد.
پیش‌از این، سرنشینان شاتل در اولین راهپیمایی فضایی خود قطعه‌ای را روی این نقاله نصب کرده بودند تا از تکرار تصادفی این حادثه جلوگیری کند. مدیر پرواز ایستگاه فضایی نیز به خبرنگاران گفت چند ساعتی طول می‌کشد تا این نقاله آزمایش شود، اما مهندسان و کارشناسان ناسا بسیار خوش‌بین هستند. اطلاعات ارسالی از ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد غیر از یک دوربین تصویربرداری، اتصال دیگر بخش‌های این نقاله به‌خوبی کار می‌کند.
خوش‌بینی مقامات ناسا نسبت به پرواز شهریورماه آتلانتیس
در همین حال، جنب‌وجوش زیادی در بخش ماموریت آینده شاتل دیده می‌شود. فیل انگلاوف، رییس بخش مدیران پرواز ناسا گفته است موفقیت پرواز دیسکاوری تا به امروز سبب شده است مسوولان رده بالای ناسا نسبت به پرواز شاتل آتلانتیس در هفته اول شهریورماه بسیار خوش‌بین باشند و دستورات لازم را برای تسریع عملیات صادر کنند. او در گفتگو با خبرنگاران گفت: دیسکاوری نیمی از ماموریت خود را با موفقیت پشت سر گذاشته و ایمنی پرواز برگشت هم تایید شده است. شاتل در سلامت کامل به‌سر می‌برد، هیچ مشکل بخصوصی نداریم و همه‌چیز تحت کنترل است. تنها نگرانی موجود، دومین عملیات راهپیمایی فضایی بود که آن هم با موفقیت انجام شد. اگر مشکل بخصوصی پیش نیاید، پس از فرود دیسکاوری همه تلاشمان را برای پرتاب آتلانتیس در زمان مقرر به‌کار خواهیم گرفت.
برنامه اولیه شاتل دیسکاوری در ماموریت STS-115 به ترتیب زیر است:
26 تیر فرود دیسکاوری
3 مرداد آتلانتیس به ساختمان اتصال مجموعه پروازی منتقل می‌شود (این تاریخ ممکن است تغییر کند )
5 مرداد خودروی حمل مجموعه پروازی به سکوی پرتاب منتقل می‌شود (این تاریخ ممکن است تغییر کند )
16 مرداد سرنشینان ماموریت STS-115 به مرکز فضایی کندی وارد می‌شوند
17 مرداد آزمایش سیستم شمارش معکوس
18 مرداد جلسه پرسش و پاسخ فضانوردان روی باند فرود شاتل
19 مرداد پایان آزمایش سیستم شمارش معکوس
20 مرداد جلسه مختصر پیش از پرواز در مرکز فضایی جانسون
24 مرداد آغاز جلسه دوروزه مدیران ناسا برای بررسی ایمنی پرواز آتلانتیس
25 مرداد پایان جلسه و اعلام زمان رسمی پرتاب دیسکاوری از سوی مدیر ناسا
3 شهریور آغاز شمارش معکوس
6 شهریور پرتاب برنامه‌ریزی شده در ساعت 4:04 بعدازظهر به وقت محلی (23:34 ششم شهریور به‌وقت تهران)
22 شهریور پایان فرصت پرواز شاتل آتلانتیس
شش تا هفت هفته بیشتر برای آخرین مراحل آماده کردن شاتل آتلانتیس باقی نمانده و آخرین روزهای ماموریت شاتل دیسکاوری برای این ماموریت و دیگر ماموریت‌های پرواز شاتل بسیار تعیین‌کننده است. سرنشینان شاتل، امروز را به نقل و انتقال تجهیزات ایستگاه فضایی به درون مخزن چندمنظوره لئوناردو می‌گذرانند و فردا آخرین راهپیمایی فضایی خود را انجام خواهند داد. در این ماموریت مهم که مدیران پرواز شاتل حاضر شدند به‌خاطرش زمان پرتاب را دو روز به تعویق بیاندازند، فوسیوم و سلرز به آزمایش مهارت‌های تعمیر پوشش حرارتی لبه جلویی بال‌های شاتل خواهند پرداخت.
منبع : SpaceFlightNow.com و New Science
نويسنده : ذوالفقار دانشی