پیر مکستید که مسئولیت تهیه و ثبت گزارش این تحقیقات را در مجله نیچر را بر عهده دارد در این باره می افزاید:این گونه سیستم ها مراحل بسیار آشفته ای را سپری نموده اند.وجود چنین پدیده ای در واقع نشان دهنده این است که این کوتوله قهوه ای بدون هیچ گونه تغییری توسط یک ستاره غول سرخ بلعیده شده است و در طی وا پاشی لایه های بیرونی ستاره غول آز ان خارج شده است.
پیش از این نیز این دو ستاره چندان هم به یکدیگر نزدیک نبوده اند. زمانی که ستاره خورشید مانند( که هم اکنون به یک کوتوله سفید تبدیل شده است)،در طی مراحل پایانی عمر خود به یک غول سرخ تبدیل شده بود ،فاصله خود را تا کوتوله قهوه ای، بسیار کاهش داده است.در آن هنگام غول سرخ به یکباره همدم خود را بلعیده است.سرانجام پس از این که غول سرخ لایه های بیرونی خود را در فضا پراکنده ساخت یک سیستم دوتایی که از یک کوتوله سفید و یک کوتوله قهوه ای تشکیل شده است را از خود به جای گذاشت.
مکستید می افزاید :یکی از مهمترین موضوعاتی که ذهن ما را به خود مشغول کرده،این است که آیا ستاره همدم در گذشته فقط بیست برابر سیاره مشتری جرم داشته و در طی گذر از مراحل مختلف تبخیر شده است
کوتوله های قهوه ای ستارگانی خاموش هستند که می توانند تا 75 برابر سیاره مشتری جرم داشته باشند.در این گونه اجرام به دلیل نا پایداری، همجوشی هسته ای صورت نمی پذیرد.
ستارگان کوتوله سفید ،اجرامی بسیار داغ و چگال هستند و اندازه ای برابر زمین دارند.کوتوله های سفید در طول زندگی انرژی خود را از تبدیل هیدروژن به هلیوم تامین می کنند.زمانی که سوخت هیدروژنی در این ستارگان به پایان می رسد تغییرات بسیاری زیادی در آن ها به وجود می آید که در نهایت منجر به مرگ ستاره می شود.در آن هنگام ستاره شروع به بزرگ شدن می نماید و به یک غول سرخ تبدیل می شود.پس از مدتی لایه های بیرونی خود را به اطراف پراکنده می کند و تبدیل به یک سحابی سیاره نما می شود.سرانجام پس از این که سحابی نیز در فضای میان ستاره ای پخش می شود ،یک کوتوله سفید بو جود می آید.خورشید ما نیز در طی چند میلیارد سال آینده چنین مراحلی را طی می کند و تبدیل به یک کوتوله سفید خواهد شد.
منبع : ESO news Release
نويسنده : اسماعیل مروجی