اگر عمرتان يارى كند و تا 13 آوريل 2029 زنده باشيد، ميتوانيد در سه قاره، چشم به راهِ جشن تماشاى سيارك باشيد؛ چيزى كه دنيا تا به حال نديده است.
Paul Chodas، Steve Chesley، Jon Giorgini و Don Yeomans در قالب "برنامهى جسمِ نزديكِ زمينِ1" ناسا، محاسبه كرده اند كه هنگام گذر از كنار زمين، فاصلهى سيارك از سطح زمين، 7/4 شعاعِ زمين (30000 كيلومتر) خواهد بود. اين نصف فاصلهاى است كه مدار قبلى محاسبه مىكرد. سيارك در آن هنگام بايد تا قدر 3/3 (به اندازهى كوچكترين ستاره در ملاقهى دب اكبر) درخشان شده باشد و در صورتهاى فلكىِ سكستانت و خرچنگ با سرعت ْ42 بر ساعت به سوى شمال غربى حركت كند. اروپا، آفريقا و آسيا بهترين موقعيت ديد را خواهند داشت. 2004 MN4 با قطرى كه به تازگى 320 متر تخمين زده شده است، 2 ثانيهى قوسى، قطر ظاهرى خواهد داشت كه به اين ترتيب در تلسكوپهاى آماتورى به سختى تفكيك خواهد شد.
قارهى آمريكا، بهترين ديد را ساعتها پيش از اين موقع و هنگامى خواهد داشت كه سيارك هنوز در راه نزديك شدن است و تنها به قدر 7 رسيده. شب بعد، سيارك بسيار كم نورتر از اين و در نزديكى خط ديد ما به خورشيد خواهد بود.
مشاهدات رادارى توسط Lance Benner، Mike Nolan، Steve Ostro و Jon Giorgini و به وسيلهى بشقاب غولپيكر آرسيبو (Arecibo) در پورتوريكو انجام شده است. خبر خوب اين كه مدارِ تصحيح شده، همچنان بدون برخورد با زمين است: انرژىبرخورد در صورت انجام، حدود 850 مگاتُن مىبود؛ يعنى 15 برابر قوىتر از بزرگترين بمب هيدروژنى كه تاكنون آزمايش شده و 60 برابر مهيبتر از انفجار تانگوسكا (Tunguska) در 1908 در سيبرى. به گفتهى Chodas و همكارانش، "گذر سياركى به اين اندازه از فاصلهاى اينچنين نزديك به زمين، پديدهاى است كه به طور متوسط تنها هر 1300 سال ــيا چيزى در اين حدود ــ مىتوان انتظار آن را داشت."
تقويمتان را علامت بزنيد و اگر در سمتى از زمين هستيد كه براى تماشا مناسب نيست، براى پيوستن به اين مهمانى، ترتيب يك مرخصى را بدهيد.
منبع : Sky&Telescpe
نويسنده : پویان شهیدی