نيکولاس داوفاس که در دانگاه شيکاگو به بررسي جو زمين مي پرداخت با مطالعه شهابسنگ ها و به طور اتفاقي با تجزيه و پرتو نگاري يک شهاب سنگ با دو ماده اورانيوم 238 و توريوم232سن اين شهاب سنگ را به دست آورد و جالب اينکه سن آن نزديک به سن عالم است!يعني 14ميليارد سال که نيکولاس با تقريب 2 ميليارد سال آن را به دست آورده است از اين يافته،او نتيجه مي گيرد که سن کهکشان راه شيري نبايد با سن عالم تفاوت زيادي داشته باشد نيکولاس در اين رابطه افزود که بعد از مهبانگ نبايد زمان زيادي سپري شده باشد تا ساختاري مانند راه شيري شکل گرفته باشد. اين نظريه و در واقع اين کشف بسيار مهم،مهمتر مي شود چرا که با تعييد صحت آن دانشمندان بايد به فرضيه هاي بنيادي کيهان شناسي نگاهي دو باره بيندازند چرا که اگر گفته او در ست باشد که هم اکنون دانشمندان زيادي نيز با وي هم عقيده شده اند ، بايد نيمي از کيهان شناسي را دو باره بررسي کرد .اما سن قبلي که مي تواند با اين تعيين سن جديد کمي نا هماهنگ به نظر برسد 12.2 ميليارد سال است که با استفاده از ستارگان و خوشه هاي کروي و کوتوله هاي سفيد به دست آمده است طبيعتا اشتباه اين تعيين سن با استفاده از اين اجرام اين است که ما نمي توانيم بدون شناخت کامل از اين اجرام سن عالم را با استفاده از آن ها تعيين کنيم چرا که دانشمندان هنوز فرضيات کاملي پيرامون اين اجرام ندارند به طوري که بتوان سن آنها را دقيق تخمين زد . سن ديگر که با روشي متفاوت به دست آمده 13.7ميليارد سال است که تفاوت آن زياد نيست و توسط ماهواره دبليو ام آ پي ناسا تعيين شده است که همانطور که ذکر شد تفاوت اين عدد محسوس نيست .اما در کل بايد با روش هاي راحت تر و مطمئن تر به بررسي کيهان و مهمترين مساله در بررسي کيهان،يعني تعيين سن عالم بپردازيم که روش جديد يعني پرتو نگاري شهابسنگها بسيار مطمئن تر از روش هاي پيشين است.
نويسنده : محمد پاکروان