جدید ترین شبیه سازی های کامپیوتری انجام شده در انستیتوی Carnegie نشان می دهد که برخلاف تصورات پیشین دانشمندان ، سیارت می توانند در اطراف سیستم های ستاره ای دوتایی تشکیل شوند و به حیات خود در میان آنها ادامه دهند که با این حساب تعداد سیارات خارج از منظومه شمسی می بایست بسیار بیش تر از تصورات قبلی ما باشد.
این کار تئوری جدید نشان می دهد که سیارات گازی غول پیکر همانگونه که در اطراف ستاره های تکی شکل می گیرند می توانند در اطارف سیستم های دوتایی نیز تشکیل شوند.
نتایج بدست آمده نشان می دهد که تعداد سیارات گازی مانند مشتری و سیارات قابل سکونت مانند زمین می تواند بیشتر از چیزی باشد که قبلا تصور می شد .دکتر آلن باس از مدیران این پروژه در این باره گفت :" پیش از این ما برای پیدا کردن دیگر منظومه های تنها به ستاره های تکی توجه می کردیم اما اکنون فهمیدیم که تمامی ستاره ها حتی ستاره گان دوتایی می توانند دارای منظومه ای از سیارات باشند ".
از هر سه ستاره در کهکشان راه شیری دو تای آنها مربوط می شود به سیستم های ستاره ای دو یا چند تایی که گاهی جدایی آنها نسبت به هم کم (دوتایی های نزدیک ) و گاهی زیاد است (دوتایی های دور) اما جدایی بیشتر دوتایی ها برابر فاصله ی خورشید تا نپتون است (تقریبا 30 واحد نجومی )پیش از این دانشمندان این گونه تصور می کردند به هنگام شکل گیری سیاره در اطراف یکی از مولفه (ستاره) های سیستم دوتایی گرانش مولفه ی دیگر اجازه شکل گیری و تجمع گاز را به سیاره نمی دهد و سیاره ای تشکیل نمی شود اما شکارچیان سیارات توانستند سیاراتی را بیابند که با نظریه فوق در تناقض باشد.
اما باس و همکارانش نشان دادند که اگر امواج گرانشی ستاره ندیم ضعیف باشد سیارات غول پیکر گازی می توانند در اطراف یکی از ستاره ها شکل بگیرند و اگر این ذرات به اندازه کافی سرد باشند می توانند تبدیل به ذرات یخ زده ای گردند و نهایتا منجر به ایجاد هسته ای جامد میشود که تقریبا جرم و اندازه ای نزدیک به زمین دارد.
مدل باس نشان می دهد که سیارات غول پیکر براحتی و همانگونه که در اطراف ستارگان تکی شکل می گیرند می توانند در اطراف ستارگان دوتایی نیز تشکیل شوند . در مدل جدید باس پس از تشکیل دیسک غبار این دیسک تبدیل به چند بازوی مارپیچی از غبار میشود که مستقلا به دور سیاره می چرخد و عملیات تشکیل سیاره در آنها اتفاق می افتد . تراکم در این نواحی بازو مانند به سرعت انجام می شود طوری که تشکیل سیارات در این حالت 1000 سال سریع تر حالت عادی اتفاق می افتد .
کشف سیارات گازی بیشتر در اطراف سیستم های ستاره ای می تواند تاییدی بر این مدل باشد و به این سوال پاسخ دهد که آیا حقیقتا امواج گرانشی ستاره ها آنقدر ضعیف هستند که سیارات غول پیکر گازی بتوانند در اطراف آنها شکل بگیرند یا نه.
منبع : universetoday
نويسنده : محسن بختيار