تلسکوپ پرتو ایکس «چاندرا» برای اولین بار موفق به کشف ذخایر غنی نئون، منگنز و سیلیکون در دو کهکشان برخوردی شد.
 |
به گفته ستاره شناسان، انتظار می رود با سرد شدن ابرهای گازی حاوی این عناصر، تعداد زیادی ستاره و سیاره در این منطقه تشکیل شود. تصویر گرفته شده از ناحیه ی برخورد این دو کهکشان، شاید تصویری از سرنوشت نهایی کهکشان راه شیری و برخورد آن با کهکشان آندرومدا بدست دهد.
«گیوسپینا فابیانو» از مرکز اخترفیزیک اسمیتسونیان، وابسته به دانشگاه هاروارد در کمبریج ایالت ماساچوست می گوید: « انفجارهای ابرنواختری زیادی درمحل برخورد این دو کهکشان رخ داده است، به همین دلیل، مقدار عناصر غنی بوجود آمده در این منطقه بسیار زیاد است.»
در هنگام تصادم کهکشانها با یکدیگر، احتمال برخورد مستقیم بین ستاره های آنها بسیار پایین است، ولی برخورد ابرهای گازی بزرگ در کهکشانها ممکن است باعث بوجود آمدن ستارگان جدید شود. پرجرم ترین این ستارگان، در عرض چند میلیون سال، بصورت ابرنواختر(Supernova) منفجر می شوند. عناصر سنگین بوجود آمده در این ستارگان، در اثر این انفجارهای ابرنواختری، در فضای اطراف پخش می شوند و گاز اطراف خود را تا فاصله چندین هزار سال نوری غنی می کنند.
کشف این میزان از عناصر سنگین در کهکشانهای برخوردی «آنتن»، نتایج بدست آمده قبلی مبنی بر وجود تعداد زیادی انفجار ابرنواختری (30 برابر کهکشان راه شیری) در این منطقه را تایید می کند. انفجارهای ابرنواختری باعث افزایش دمای گازهای اطراف تا میلیونها درجه ی سانتی گراد می شود. در نتیجه، بخش اعظم مواد موجود در این ابرهای گازی را نمی توان با تلسکوپهای نوری مشاهده کرد، بلکه نیازمند تلسکوپ های پرتو ایکس هستیم.
داده های ارسالی توسط تلسکوپ فضایی پرتو ایکس «چاندرا» (متعلق به ناسا) برای اولین بار نشانگر مناطق حاوی عناصر غنی شده متفاوت است، بطوریکه مقدار منگنز و سیلیکون موجود در یکی از ابرهای گازی، به ترتیب، 16 و 24 برابر مقدار آنها در خورشید است!
مجموعه کهکشانهای برخوردی «آنتن»، در فاصله 60 میلیون سال نوری زمین قرار دارد و نزدیکترین نمونه از برخورد دو کهکشان با یکدیگر است که در چند صد میلیون سال پیش بوجود آمده است. برخورد این دو کهکشان، باعث پرتاب گازها و ستارگان و تشکیل دو کمان دراز، شبیه به آنتن، شده که دمای متوسط آنها حدود 3 میلیون درجه سانتی گراد است. ▼
 |
به گفته «آندرو کینگ» از دانشگاه لیسستر انگلستان، منگنز و سیلیکون، عناصر سازنده سیارات قابل سکونت هستند و این عناصر در همه کهکشانها وجود دارند، ولی در اثر برخوردهای بین کهکشانی، سرعت تولید آنها زیاد می شود.
کشف عناصر سنگین نظیر نئون، منگنز و سیلیکون در کهکشانهای برخوردی، نشان می دهد که مواد شیمیایی لازم برای تشکیل سیارات و حیات بر روی آنها، ابتدا در درون ستارگان بوجود می آید و سپس در اثر انفجارهای ابرنواختری در کهکشانها گسترش می یابند.
مشروح یافته های گروه کشف کننده این عناصر، در یکی از شماره های آینده The Astrophysical Journal Letters منتشر خواهد شد.