اوبا استفاده ازمطالعات این تیم دراطراف قلب کهکشان، تابشهایی شبیه تابش اتم های هیدروژن یونیزه پیدا کرد ولی مقدار آن زیاد نبود . این تابش همچنین شبیه تابش الکترونهای پر سرعت درمیدان مغناطیسی است, اما آنها مجبورند سرعت هایی نزدیک سرعت نورداشته باشند . وی طی ارائه یک مقاله در ادینبرگ اسکاتلند،در ماه سپتامبر، عنوان کرد که ممکن است نشانه هایی ازماده تاریک را یافته باشد .
ماده تشکیل دهنده ماده تاریک نمی تواند خیلی زیاد با ماده معمولی اندرکنش داشته باشد. اما دراینجایک شکافی وجود دارد . بعضی از این ذرات می توانند با یکدیگراندرکنش داشته باشند و حتی یکدیگررا نابود کنند. زمانی که الکترون ها با پاد ذره خود، پوزیترون ، برخورد کنند هردو ذرات دریک فرایند تولید پرتو گاما نابود می شوند. بدین ترتیب بعضی از کاندیداهای ماده تاریک ممکن است پادماده ها باشند. سبکترین ذره پایدارکه نظریه ابرتقارن آن را بعنوان کاندیدای ماده تاریک معرفی می کند ، ذره ای بنام « نوترالینو» می باشد . با نابودی نوترا لینوها ذرات دیگری بوجود می آیند - همانند پایون ها ، الکترون ها و پوزیترون ها - که می توانند به سرعت های بالا دسترسی پیدا کنند . وقتی این ذرات پرسرعت از داخل میدان مغناطیسی عبور کنند از خود تابش سینکروترون - دقیقا همان تابشی که تیم WMAP آشکارکردند - گسیل می کنند .این الکترون ها وپوزیترون ها همچنین با نورستارگان وتابش پس زمینه کیهانی برخورد می کنند وفوتون ها را به ترازهای انرژی بالاترمی برند به طوری که ما پرتوهای ایکس وگاما مشاهده می کنیم . پرتوهای گاما با این طول موج های خاص باید توسط تلسکوپ فضایی که درسال 2006م به فضا پرتاب خواهد شد آشکار شوند. چنانچه این پرتوها آشکارشوند قدم بسیارمهمی درراه شناخت ماده تاریک برداشته شده است.
نويسنده : مهدی اسحاقی