سایت نجوم ایران ( مرکز اطلاع رسانی اخبار رسمی نجومی، ستاره شناسی، هوافضا، آسمان شب و اخترفیزیک ایران و جهان) ؛

فضاپیمای ادیسه مریخ در دوم آبان 1380 به مریخ رسید و  نقشه برداری از سیاره سرخ را در اسفند همان سال آغاز کرد و از آن هنگام،آزمایشگر "ماری" که بر روی این فضاپیما سوار است،بطور دائم مشغول مطالعه محیط تابشی مریخ بوده است.هدف از این مطالعه،که برای اولین بار بر روی یک سیاره دیگر در مدار آن انجام می شود،تعیین میزان خطراتی است که تابش محیطی این سیاره  بر روی فضانوردان مریخ نشین آینده دارد.

در روز جمعه 7 آذر 1382،یک شراره خورشیدی که از لحاظ اندازه،تا بحال،سومین شراره بزرگ بوده است به سمت زمین به حرکت در آمد.توده عظیم ذرات باردار این شراره خورشیدی،پس از ایجاد شفق قطبی و نیز مشکلات مخابراتی در زمین،با سیاره مریخ که در این هنگام،تقریبا در راستای خط امتداد خورشید و زمین قرا گرفته بود برخورد کرد.در همین روز،آزمایشگر "ماری" فضاپیمای ادیسه مریخ،به علت گرم شدن بیش از حد یکی از مبدل های نیروی آن،با مشکل روبرو شد بطوریکه این آزمایشگر هیچ پاسخی به فرمانهای فرستاده شده از روی زمین نمی داد.خود فضاپیما نیز در اثر برخورد ذرات خورشیدی باردار،بلافاصله وارد "حالت ایمن" (Safe Mode) شد.اگر چه فعالیت کل فضاپیما مجددا از سر گرفته شد ولی ارتباط آزمایشگر "ماری" با تیم کنترل کننده بر روی زمین همچنان قطع است و تلاش مهندسان برای رفع این مشکل تاکنون به نتیجه نرسیده است.

با اینحال به گفته "کری زیتلین" مسوول اصلی آزمایشگر "ماری"،این آزمایشگر قبل از اینکه دچار مشکل شود،اطلاعات بسیاری در مورد ذرات باردار خورشیدی ضعیفتر که در پنجم آذر ماه با مریخ برخورد کرده بودند را ثبت کرد.این اطلاعات به همراه داده های زمینی بدست آمده از این شراره خورشیدی،امکان مقایسه بین میزان تاثیر این ذرات بر محیط مریخ و محیط زمین را فراهم می کند.