برنامه ریزی و طراحی اولیه سخت افزار، سیستم ها و تکنولوژی ها برای دستگاه فرستنده وسایل مورد نیاز Ares V ناسا که انبار وسایل فضایی نسل بعدی آمریکا ست در حال اجراست. Ares V به عنوان اولین راه در ناسا برای رساندن امن و مطمئن سخت افزاری با مقیاس بزرگ به فضا (از سفینه ای که برای فرود روی ماه استفاده می شود و موادی که برای ساختن پایگاهی در ماه لازم است گرفته تا غذا، آب شیرین و دیگر وسایل اصلی مورد نیاز برای داشتن حضور انسان فراتر از حلقه زمین) عمل می کند.
با توجه به اهداف ناسا در انجام عملیات تحقیقاتی اش، Ares V نقش حیاتی و مهم در جابجایی ایفا می کند. این دستگاه در ناسا ارتقا یافت تا بتواند محققان را به ماه برگرداند و از همان طرف به مریخ و دیگر نقاط منظومه شمسی ببرد.
Ares V شامل سخت افزار پیچیده ای در مرکز ناسا است و تحت کنترل دفتر پروژه Ares در مرکز پرواز فضایی Marshall ناسا در Huntsville, Ala. می باشد. این گروه ها تقریبا نیم قرنی است که وابسته به تجربیات پروازهای فضایی ناسا و پیشرفت های تکنولوژی هوا فضا هستند. آنها با هم می توانند سخت افزار جدید، سیستم های پرتاب وو تکنولوژی های پیشرفته ای را به دست آورند.
Ares V یک وسیله پرتاب دو تکه ای است که به صورت عمودی روی سطح قرار می گیرد و می تواند وزنی حدود 414000 پوند (یا 188 متریک تون) را به پایین ترین مدار زمین حمل نماید. وقتی که Ares V در کنار Ares I برای پرتاب به حلقه زمین مشغول می شود، Ares V می تواند حدود157000 پوند (معادل 71 متریک تون) را به ماه بفرستد.
مخزن هسته، اکسیژن و هیدروژن مایع را به شش موتور RS-68B موجود در راکت منتقل می کند. این موتورها مدول توسعه یافته موتورهایی است که در Delta IV استفاده می شود. که در دهه 1990 توسط نیروی هوایی آمریکا ارتقا یافت. این ارتقا در جهت برنامه وسیله پرتاب و کاربردهای تجاری پرتاب انجام شد. این اجزا با هم اولین قسمت Ares V را تشکیل می دهند.
Atop جزء قسمت بوستر مرکزی یک سیلندر است که شامل موتورهای جدا از هم بوستر می باشد. Atop قسمت هسته را به Ares V ، قسمت جدا کننده از زمین (که یک موتور اصلی J-2X آنرا تقویت می کند) وصل می کند. همچنین موتور J-2X که سوخت خود را از اکسیژن و هیدروژن مایع تامین می کند، ارتقا یافته ی دو دستگاه تاریخی است: اولی موتور قدرتمند قسمت بالایی J-2 که راکت های Apollo-era Saturn IB and Saturn V را برای پرتاب به ماه تقویت می کرد. و دومی موتور J-2S ، مدل ساده تری از J-2 است که در اوایل دهه 70 ساخته و آزمایش شد.
قسمت جدا شوند Atop از زمین محافظی برای فرودآورنده Altair بر روی ماه است، که شامل قسمت های نزول و صعود می باشد. قسمت نزول: محققان را به سطح ماه می برد و قسمت صعود آنها را به مدار ماه باز می گرداند تا با سرنشینان Orion در مورد بازگشت شان صحبت کنند.
در طول پرتاب یک Ares V ، بوسترهای راکت جامد با قابلیت استفاده مجدد و قسمت مرکزی، قدرت مورد نیاز برای پرتاب به مدار پایینی زمین را فراهم می آورند. بعد از جدا شدن از قسمت هسته مصرف شده، J-2X مربوط به مرحله پرتاب از زمین به کار می افتد که این کار را با قرار دادن دستگاه در یک مدار دایره ای انجام می دهد. سپس قسمت پرتاب جدا می شود تا فرود آورنده را برای مذاکره با Orion آماده سازد.
Orion چهار اختر شناس را جداگانه از طریق راکت Ares I به فضا می برد. و بعد از آن در کنار قسمت پرتاب و قسمت بار فرودآورنده بر ماه قرار می گیرد. وقتی اخترشناسان به مدار ماه رسیدند به مبدل قمری می روند. و به سطح ماه به سمت پایین می روند. Orion در مدار باقی می ماند تا این اخترشناسان که از ماه دور شده اند با سفینه حاضر در مدار گفتگو کنند و به زمین برگردند.
Ares V همچنین به عنوان بهترین بلند کننده وسایل سنگین در جهان است. که می تواند در ارتباط با ماه بسیار مفید باشد. چنین قابلیت بلند کردن این امکان را برای ناسا فراهم می کند که تیم تحقیقاتی ا به مقصدهایی فراتر از ماه ببرد.
اولین آزمایش پرواز Ares V برای حدوداً سال 2018 برنامه ریزی شده است. اولین گروه تحقیقاتی در ماه نیز در سال 2020 به فضا خواهند رفت.
ترجمه نعیمه موحدی از سایت رسمی ناسا