سایت نجوم ایران ( مرکز اطلاع رسانی اخبار رسمی نجومی، ستاره شناسی، هوافضا، آسمان شب و اخترفیزیک ایران و جهان) ؛

جستجو به دنبال  بهترین مکان رصدخانه بر روی زمین منجر به کشف سردترین، خشک ترین و آرامترین نقطه کره زمین شد. هیچ بشری تاکنون به آن نقطه قدم نگذاشته و انتظار می رود تصویر برداری از آسمان در این مکان سه برابر شفاف تر از تمام تصاویری باشد که تاکنون از روی زمین گرفته شده است.

تیم تحقیقاتی US-Australian داده های به دست آمده از ماهواره ها، ایستگاه های زمینی و مدل های اقلیم شناسی را با هم ترکیب نموده تا بسیاری از فاکتورهایی که اخترشناسی را تحت تاثیر قرار می دهد شناسایی نمایند. از جمله این فاکتورها می توان به پوشش ابری، درجه حرارت، روشنایی آسمان، میزان بخار آب، سرعت باد و تغییرات جوی اشاره نمود.

دورترین کهکشان شناخته شده که حامل یک ابرسیاه چاله بزرگ می باشد در اوایل تاریخ هستی شکل گرفته است. این کهکشان که به بزرگی کهکشان راه شیری است حدود 12.8 میلیارد سال نوری از ما فاصله داشته و سیاه چاله ای تقریباً به اندازه یک میلیارد برابر خورشید را در خود می پروراند.

رکورد قبلی دورترین کهکشان مربوط به کهکشانی می باشد که در فاصله 12.5 میلیارد سال نوری واقع شده و در 2005 کشف گردید. همچنین دورترین سیاه چاله کشف شده نیز در سال 2007 شناخته شد که در فاصله 13 میلیارد سال نوری  از زمین قرار گرفته است.

یک تیم از دانشمندن سیاره جدیدی پیدا کرده اند که در مسیر اشتباهی به دور ستاره اش می چرخد. این سیاره که WASP-17 نام دارد و در فاصله 1000 سال نوری دورتر در حال گردش به دور یک ستاره می باشد توسط پروژه WASP از UK و با همکاری رصدخانه ژنو پیدا شد. این کشف جدید نور تازه ای در زمینه چگونگی شکل گیری منظومه های سیاره ای می باشد.

از آنجایی که سیارات همانند ستارگان از یک ابر گازی در حال چرخش به وجود می آیند، انتظار می رود آنها نیز همانند ستارگان در یک مسیر مشابه در مدار خود قرار گیرند. دانشجویان ارشد، دیوید اندرسون (David Anderson) از دانشگاه کلی (Keele) و آماری تریئود (Amaury Triaud) از رصدخانه ژنو از کشف چرخش WASP-17 در یک مسیر غلط بسیار شگفت زده شدند. این سیاره اولین سیاره شناخته شده ای است که دارای یک مدار "نابودکننده" می باشد.

از میان کشفیات  جدید فضاپیمای کاسینی در حین بررسی پدیده اکوئینوکس (نقطه اعتدال شب و روز) زحل، یک شبه قمر جدید و ساختارهای عمودی جدید گنجینه های با ارزشی هستند که به چشم می خورند. اکوئینوکس یا نقطه اعتدالیه شب و روز پدید ای است که سالانه دو بار رخ می دهد و زمان آن هنگامی است که خورشید مستقیماً بالای خط استوای یک سیاره قرار می گیرد. در مورد زحل، این پدیده در هر 15 سال زمینی اتفاق می افتد. توضیحات روشن و بدیع هندسی باعث شد تا جزئیات بی سابقه ای از آن شناسایی شود. همانطور که زحل به پدیده اعتدالی 11 آگوست وارد می شود زاویه تابش خورشید به حلقه  صاف پایینی موجب می شود ساختارهای خارج از سطح، سایه های بلندی ایجاد کنند که حتی تا بیش از وسعت و پهنای حلقه ها نیز کشیده می شود؛ در نتیجه شناسایی آنها را آسان می سازد.

با توجه به رصدهای رادار جدید کشف گردید که یک آستروئید نزدیک به زمین در حقیقت از سه صخره تشکیل شده است. این مجموعه – آستروئید 1994 CC – در 12 و 14 ژوئن توسط «رادار گلدستون منظومه شمسی» ناسا (Goldstone Solar System Radar) تصویربرداری شد و نتایج آن اوایل آگوست (هفته گذشته) منتشر گردید.

اغلب آستروئیدها در کمربندی میان مریخ و مشتری سرگردانند. برخی ار آنها به مسیری مداری ما به دور خورشید پرتاب شده یا کشیده می شوند. در حدود 15 درصد از این آستروئیدهای نزدیک به زمین دوقلو هستندو چیزی حتی کمتر از یک درصد از آنها سه قلو می باشند.

پس از گذشت یک سال از شکست قبلی ، CERN (سازمان اروپایی تحقیقات هسته ای و بزرگترین مرکز تحقیقاتی فیزیک ذرات در جهان )برنامه ریزی کرده تا شتاب دهنده یا کولیدر [1] بزرگ هادرون خود را در نوامبر دوباره راه اندازی کند. کولیدر در مرز بین فرانسه و سوئیس در اعماق زمین قرار گرفته و با سطح انرژی TeV 5/3 (تریلیون الکترون ولت)[2] در پرتو ، کار خود را در بهترین وضعیت ممکن شروع می کند. این انرژی نیمی از انرژی ای است که CERN انتظار دارد از آن استفاده نماید. فیزیکدان ها پرتوهای پرانرژی را در هر مسیری بر روی محیط دایره ای 17 مایلی شتاب دهنده تزریق خواهند نمود و آنها را دریافت خواهند کرد، داده ها را طی چندین هفته ثبت می کنند و به راحتی خودشان را با سرعت سیستم همگام می کنند.

آزمایشگاه JPL ناسا در حال آماده سازی وب سایت جدیدی است. این وب سایت یک منبع متمرکز از اطلاعاتی راجع به  اجرام نزدیک به زمین خواهد بود و اطلاعاتی در مورد آستروئیدها و دنباله دارهایی که به زمین نزدیک می شوند را ارائه خواهد نمود. سایت "Asteroid Watch" نیز حاوی لینک های جالبی دراین زمینه است.

دان یومانس (Don Yeomans) مدیر «برنامه اجرام نزدیک به زمین» ناسا در آزمایشگاه JPL گفت: "اغلب مردم شیفته اجرام نزدیک به زمین هستند و من هم با آنها موافقم. در این زمینه بیش از سه دهه مطالعه داشته ام و متوجه شدم که اینها به طور علمی جذابیت هایی دارند، البته تعدادی هم هستند که به طور بالقوه برای زمین خطرناک اند. هدفمان از طراحی این وب سایت فراهم آوردن جدیدترین اطاعات راجع به این اجرام فریبنده و جذاب، و نیز انتشار اخبار صحیح و دقیق  در مورد آنها برای عموم می باشد."

مسکو- مهندسین روسی محفظه مهر و موم شده قرمز را باز کردند و شش مرد با چهره های بشاش و شاد پس از 105 روز از آن خارج شدند. این افراد تمام این 105 روز را در یک محیط ایزوله شبیه یک فضاپیمای ساختگی گذراندند و با تمام استرس های احتمالی که در یک سفر فضایی به مریخ ممکن است وجود داشته باشد روبه رو شدند.

سرجی ریزانسکی کاپیتان گروه در انستیتو تحقیقاتی مسکو در نزدیکی کرملین به گزارشگران گفت: سخت ترین چیز این بود که بدانی برای یک سفر 172 میلیون مایلی در یک محفظه چهار قسمتی بدون پنجره به شکل قوطی های فلزی محبوس هستی.

ده سال پیش ، در 23 جولای 1999 ، رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا توسط شاتل فضایی کلمبیا در مدار قرار گرفت. این فضاپیما در دوره ای طولانی توانایی خود را در خلق عکس های پرتو ایکس با کیفیتی  بسیار بالا به اثبات رساند واین امکان را برای  اخترشناسان مهیا ساخت تا بتوانند به طور دقیق تری به برسی شاخص ها و اقسام گوناگون ستاره های دنباله دار ، سیاه چاله ها، ماده تاریک و انرژی تاریک بپردازند. 

دانشمندان در 22 ژوئن با استفاده از HIFI (دستگاه هترودین مادون قرمز هرشیل) در شکل گیری ستاره DR21 به جستجوی گازهای مولکولی گرم حرارت دیده توسط ستارگان حجیم تازه متولد شده پرداختند. HIFI  از طریق دو روش رصدهای متفاوت، داده های بسیار جالبی با درستی و صحت بی سابقه درباره ترکیب این نواحی به دست آورده. این دستگاه با فوکوس بر روی طول موج های خاص، و آشکارسازی خطوط طیفی متفاوت، اطلاعات بی نقصی از اتم ها و مولکول ها و حتی وضعیت  فیزیکی جسم مورد نظر را نشان می دهد.