افق دورترین نقطه ای است که یک مشاهده گر در هر جهتی قادر به دیدن آن است. افق به صورت یک خط منحنی و طولانی که زمین و آسمان را با هم تلاقی می دهد، به نظر می رسد. سمت الرأس مشاهده گر با خط افق معمولاً زاویۀ 90 درجه دارد.
اخترشناس قادر بع رؤیت ستارگانی که زیر افق او قرار دارند، نبود.
منبع : www.noojum.com