ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع 400 کیلومتری از سطح زمین به دور سیاره مادری در گردش است و شبانگاهان می‌توان آن را به شکل نقطه‌ای نورانی مشاهده کرده که به آرامی از غرب به شرق آسمان را درمی‌نوردد.

اما بعضی وقت‌ها پیش می‌آید که این ابزار بزرگ که هم‌اکنون وسعتش از یک زمین فوتبال هم فراتر رفته، از مقابل ماه یا خورشید بگذرد و چشم‌اندازی جالب را پدید آورد.

این تصویر نیز به هنگام عبور ایستگاه فضایی بین‌المللی از مقابل ماه گرفته شده است.

یک فیزیکدان با محاسبات جدید خود مدعی شده که جهان ما به این دلیل در حال انبساط است که خود، ‌درون یک سیاهچاله قرار گرفته است. سیاهچاله‌ای که به دنیایی کاملا متفاوت با شناخته‌های ما تعلق دارد.

در حالی که بسیاری از دانشمندان تلاش می‌کنند انبساط سریع جهان را به انرژی تاریکی نسبت می‌دهند که به نظر می‌رسد همه چیز را پراکنده می‌کند، یکی از استادان دانشگاه ایندیانا فرضیه جدیدی را مطرح کرده است.

برایان شایرو و همکارانش با تأسیس مرکز آموزش فضانوردی علمی تلاش می‌کنند امکان سفرهای علمی به مدار زمین و انجام تحقیقات در گرانش ناچیز را برای علومی مانند فیزیک بنیادی، شیمی و حتی پزشکی فراهم کنند.

سلست بیور: چند‌سال بیشتر از آغاز پرواز‌های تجاری به فضا نمی‌گذرد اما برایان شایرو، مهندس ژئوفیزیک که تابستان‌های کودکیش را در اردوگاه فضایی سپری‌ کرده و در حال حاضر در مرکز هشدار سونامی در اقیانوس آرام به فعالیت مشغول است، تلاش کرده با تأسیس Astronauts4Hire اولین نسل فضانوردان علمی را که برای انجام تحقیقات فضایی پاره‌وقت استخدام خواهد شد، آموزش دهد. او در گفتگو با نشریه نیوسایتنیست به اهداف این مرکز و آینده فضانوردی تجاری پرداخته است.

آن‌چه در این عکس ضدنور در اطراف سر این دختربچه 7 ساله دیده می‌شود، هاله انرژی یا هاله نور اطراف انسان‌ها نیست، بلکه پدیده‌ای زیبا به نام خرمن خورشیدی است که تمامش در جو زمین اتفاق می‌افتد.

لایه‌ای از ابرهای رقیق در مقابل خورشید قرار گرفته و وقتی پرتوهای خورشید از اطراف ریزقطرات کروی آب یا بلورهای کوچک یخ درون ابر عبور می‌کنند، دچار تفرق می‌شوند و نه تنها پرتوی سفید نور خورشید به طیف تشکیل‌دهنده‌اش تجزیه شود، که بر اثر این انحراف، حلقه‌هایی از نورهای بنفش، آبی، سبز، زرد، نارنجی و قرمز در فاصله نزدیک از خورشید پدید می‌آید.

عکاس نجومی خوش‌ذوقی موفق شد طی 2-3 ثانیه‌ای که در اختیار داشت، عبور ایستگاه فضایی بین‌المللی را از مقابل خورشید به تصویر بکشد و این منظره زیبا را ثبت کند.

در یک رصدگاه خاص، به ندرت پیش می‌آید که در هر سال، ایستگاه فضایی بین‌المللی بیش از یک بار از مقابل خورشید عبور کند. برای تماشای عکس کامل،  بر روی عکس زیر کلیک نمایید.

تلسکوپ جدید ناسا، ‌وایز، توانسته در عرض تنها شش ماه، بیست و پنج هزار سیارک جدید را شناسایی کند که تا به حال دیده نشده بودند. 95 درصد این سیارک‌ها نزدیک به زمین محسوب می‌شوند، البته در مقیاس کیهانی!

چند بار تا به حال در خبرهای مختلف شنیده‌اید که یک سیارک با زمین برخورد خواهد کرد؟ خب اگر چنین احتمالی نگرانتان می‌کند،‌ شاید بد نباشد بدانید که سیارک‌های دور برمان چه قدر فراوانند.

بر اساس گزارش اسوشیتدپرس،‌ یکی از جدیدترین تلسکوپ‌های ناسا توانسته در عرض تنها 6 ماه 25هزار سیارک جدید را کشف کند که تا پیش از این از وجود آن‌ها بی‌خبر بودیم. شاید این خبر خوشحالتان نکند، اما 95 درصد این سیارک‌ها نزدیک به زمین محسوب می‌شوند، البته در مقیاس کیهانی که در آن، 50 میلیون کیلومتر هم نزدیک حساب می‌شود. خوشبختانه حالا حالاها هیچ کدام از این سیارک‌ها هیچ خطری برای زمین نخواهند داشت.

دانشمند‌ان دريافته‌اند كه هسته كهكشاني موسوم به AGN يعني مراكز بي نهايت درخشان برخي از كهكشان‌ها كه برخوردهاي ابري اخير را تداوم بخشيده‌اند، داراي سوخت كافي براي درخشيدن هستند و اين نور فوق‌العاده را از تولد صدها ستاره و تغذيه سياه چاله در مركز آنها، به دست مي آورند.

كهكشان‌هايي شبيه به كهكشان‌ راه شيري، ميلياردها سال پيش از يك مجموعه ابرهاي غول پيكر گازي ساخته شده‌اند كه برخي از آنها همچنان درحال فرو ريختن هستند. هم اكنون محاسبات جديد نشان داده است كه ريزش ابرهاي عظيم با AGN مرتبط است.

اگر ابر گازي به عظمت ميليون‌ها برابر جرم خورشيد در نزديكي مركز يك كهكشان‌ پرسه بزند، ممكن است به وسيله يك سياه چاله بزرگ يا از طريق ضربه‌ها و ريزش‌ها مصرف شده و از آن ستاره‌هاي جديد به وجود آيد.