استفان هاوکینگ کیهان شناس مشهور انگلیسی در مصاحبه ای جدید در کنار اظهار نظرهایی درباره سفر در زمان از زندگی خانوادگی و تلاشش برای آموزش دادن افراد عادی سخن گفته است.

انسان باید به جستجوها و اکتشافات فضایی خود ادامه دهد، حتی اگر تنها به خاطر عشق و اشتیاق به آن باشد و سفر در زمان امکان پذیر است اما مهندسان باید راهی را برای تغییر دادن فضا-زمان بیابند". این جملات اظهارات جدید یکی از بزرگترین فیزیکدانان و کیهانشناسان جهان است که در مصاحبه ای با مجله PARADE اظهار کرده است.

استفان هاوکینگ در این مصاحبه از تداوم پیدا کردن اکتشافات فضایی توسط انسانها پشتیبانی کرده است. به گفته وی روباتها می توانند برای جمع آوری اطلاعات در فضا گزینه های مناسبی باشند اما نباید آنها را به طور کامل جایگزین انسانها کرد. زیرا دیدن فضانوردانی که در سیاهی بیکران فضا معلق هستند بسیار ترغیب کننده و امیدوار کننده است و انسانها به امید و تشویق نیاز دارند.

دستکشهای فضایی که نتوانند به خوبی فشار هوای زمین را شبیه سازی کنند می توانند فضانوردان را دچار مشکلی جدی و آزاردهنده کنند که گاه به شکل دردهای شدید و گاه در قالب افتادن ناخن دست آنها آشکار می شوند.

از گذشته گزارشهای متعددی از فضانوردان دریافت شده که در آن به مشکلاتی از قبیل سرانگشتان بسیار سرد، شکسته شدن مداوم ناخنها، دستهای کبود و حتی خونریزی از دستها اشاره شده است.

این در حالی است که مطالعه ای جدید نشان می دهد فضانوردانی که از دستهایی پهن برخوردار باشند بیشتر در معرض از دست دادن ناخنهای دست قرار دارند در حالی که این وضعیت نمی تواند دلیلی برای متوقف شدن راهپیمایی های فضایی یا ماموریتهای فضایی شود. در صورتی که ناخنهای آسیب دیده به لایه داخلی دستکش سائیده شده یا گیر کنند باعث آزار شدید فضانوردان خواهند شد و در عین حال رطوبت بالای درونی دستکشها می تواند منجر به آلودگی باکتریایی ریشه ناخنها شده و دستها را دچار مشکلات جدی کند.

دره مرگ در پارک ملی کالیفرنیا بستر دریاچه ای خشکیده و وهم انگیز است که سنگهای بزرگ در آن به شکلی مرموز حرکت می کنند، در حالی که کسی هرگز شاهد حرکت کردن آنها نبوده است.

صخره ها و سنگهای متحرک دره مرگ از دهه 1940 تا کنون دانشمندان را بهت زده و متعجب به حال خود رها کرده اند. سرعت حرکت این سنگهای مرموز برابر سرعت راه رفتن یک انسان تخمین زده شده اما هیچکس این سنگها را در حین حرکت کردن مشاهده نکرده است.

مطالعات پیشین نشان داده اند عواملی مانند نیروی گرانش یا زمین لرزه می تواند حرکات مرموز این اجرام را توضیح دهد. اکنون محققان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا فرضیه ای جدید ارائه کرده اند: در طول زمستان سنگها بر روی حلقه های یخی کوچکی که از آب جاری از تپه های مجاور در اطراف سنگها تشکیل می شوند، حرکت می کنند. به گفته محققان جریان بیشتر آب می تواند منجر به شناور شدن سنگها شوند.

چهارمين المپياد جهاني نجوم و اختر فيزيك از 21 تا 30 شهريورماه سال جاري (12 تا 21 سپتامبر) با حضور تيم دانش آموزي جمهوري اسلامي ايران در شهر بيجينگ چين برگزار مي‌شود.

اعضاي تيم ملي اعزامي به مسابقات جهاني را احسان ابراهيميان، علي ايزدي راد، محمد صادق رياضي، امير رضا صداقت و بهراد طوقي تشكيل مي دهند.

گفتني است، تيم المپياد دانش‌اموزي نجوم و اخترفيزيك جمهوري اسلامي ايران سال گذشته با كسب چهار نشان طلا و دو مدال نقره و يك مدال برنز از لحاظ تعداد نشان‌ها به مقام اول سومين المپياد جهاني نجوم و اخترفيزيك كه در تهران برگزار شد دست يافت.

در اینجا از سوی تمامی اعضای "سایت نجوم ایران" و ملت ایران برای این عزیزان آرزوی موفقیت می کنیم.

دو ماجراجوی دانمارکی با هزینه شخصی و کمک‌های مالی دوستان و خانواده و همچنین شرکت‌های بزرگ دانمارکی دست به تلاشی منحصر به فرد زده‌اند تا برای اولین بار یک فضانورد با راکت دست‌ساخته خود٬ راهی پرواز زیرمداری گردد.پیش از تلاش این دو دانمارکی، سه کشور اتحاد جماهیر شوروی سابق٬ ایالات متحده آمریکا و چین توانسته بودند فضانوردان خود را با استفاده از موشک‌های فضایی ساخت خود به فضا بفرستند. اما این بار قرار است این اتفاق بدون بودجه‌های میلیارد دلاری دولتی به ثمر بنشیند.

استقرار تلسکوپ فضایی جیمز وب در فاصله 1.5میلیون کیلومتری زمین می‌تواند آغاز کشف اولین اجرام نورانی کیهان باشد و به پرسش‌های بسیاری در زمینه ظهور کهکشان‌ها، سیاهچاله‌ها و منظومه‌ شمسی پاسخ دهد.

سال 2014، زمانی که تلسکوپ فضایی جیمز وب آیینه‌هایش را در فاصله یک‌و‌نیم‌میلیون کیلومتری از زمین بگسترد، تلاش 20 ساله جان ماتر به ثمر خواهید رسید. او که به دلیل تحقیق روی پرتوهای زمینه کیهانی برنده جایزه نوبل فیزیک شده و رهبری پروژه ساخت جیمز وب را به عهده دارد در مصاحبه با نیوساینتیست، از چالش‌ها و مخاطرات ساخت یک جانشین مناسب برای هابل، یکی از محبوب‌ترین تلسکوپ‌های فضایی جهان می‌گوید.

شامگاه شنبه، ماه به مقارنه با سیاره ناهید رسید و بسیاری از عکاسان در سراسر جهان از این منظره زیبا عکس گرفتند. اما آن‌چه جالب بود، چهره هلال ماه بود که شبیه به آن نقاشی‌های ماه دماغ‌دار ثبت شد.

این پدیده به دلیل عبور مرز روشنایی و تاریکی سطح ماه از مرز یکی از دریاهای سطح ماه اتفاق افتاده است. دریاهای ماه درواقع دشت‌های پستی هستند که از ذوب شدن مواد مذاب برآمده از اعماق ماه و پرکردن پستی‌های ماه به‌وجود آمده‌اند، اما رشته کوهی که در مرز این دریا واقع شده، نور خورشید را طوری بازتاب داده که انحنایی شبیه به نیم‌رخ بینی ایجاد کرده است.

نمایشگاهی از برترین عکس‌های نجومی سال در رصدخانه سلطنتی گرینویچ بر پا شده است. از میان تصاویر برگزیده می‌توان به عکس‌هایی از شفق شمالی، کسوف و اولین گذر دنباله‌دار لولین از منظومه شمسی اشاره کرد.

محبوبه عمیدی: از پنج‌شنبه گذشته نمایش برترین عکس‌های نجومی سال در رصدخانه سلطنتی گرینویچ لندن آغاز شده است. نیوساینتیست از میان این تصاویر چندتایی از برگزیده عکس‌‌های شرکت‌کننده در رقابت‌های عکاسی را انتخاب کرده است که به نمایش شفق شمالی، کسوف و گذر ستاره‌ای دنباله‌دار از منظومه شمسی پرداخته‌اند.

این مارپیچ کیهانی زیبا شکل‌گیری یک سحابی استثنائی را توسط ستاره خورشیدمانند LL فرس اعظم دورتادور ستاره همدمش نشان می‌دهد. مطابق محاسبات ستاره‌شناسان خلق هر مارپیچ 800 سال به طول انجامیده است.

این مارپیچ کیهانی فوق‌العاده، شکل‌گیری یک سحابی استثنائی را توسط ستاره خورشید‌مانند LL فرس اعظم دورتا دور ستاره همدم آن در صورت فلکی اسب بالدار نشان می‌دهد. گرد و غبار کیهانی حاصل از مرگ این ستاره که همراه با همدمش هر 800 سال یک‌بار به دور یکدیگر می‌چرخند این تصویر بی‌نظیر را خلق کرده است.

ستاره‌شناسان با تاباندن باریکه‌های لیزر به درون اتمسفر و انرژی‌دار کردن اتم‌های سدیم، در آسمان ستاره مصنوعی درست می‌کنند. آن‌ها می‌گویند درخشش ستاره مصنوعی باعث می‌شود تصاویر واضح‌تری از فضا بگیرند

ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ وی.ال.تی رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی باریکه‌های لیزر را به درون جو فرستاده‌اند تا در آسمان ستاره مصنوعی درست کنند. اما این کار به چه دردی می‌خورد؟

به گزارش نیوساینتیست، درخشش ایجاد شده به عنوان مرجعی برای تنظیم ابزارهای تصویربرداری رصدخانه‌های بزرگ به کار می‌رود و باعث می‌شود که تصاویری با وضوح عالی و با کیفیت مشابه تلسکوپ فضایی هابل از اجرام فضایی تهیه شود. واقعیت این است که اغتشاشات جو زمین باعث می‌شود که تصاویر تلسکوپ‌های زمینی فاقد شفافیت کامل باشند و قدری کدر ثبت شوند، اما این روش به ستاره‌شناسان کمک می‌کند که این تاثیرات را از بین ببرند.