مسکو- مهندسین روسی محفظه مهر و موم شده قرمز را باز کردند و شش مرد با چهره های بشاش و شاد پس از 105 روز از آن خارج شدند. این افراد تمام این 105 روز را در یک محیط ایزوله شبیه یک فضاپیمای ساختگی گذراندند و با تمام استرس های احتمالی که در یک سفر فضایی به مریخ ممکن است وجود داشته باشد روبه رو شدند.

سرجی ریزانسکی کاپیتان گروه در انستیتو تحقیقاتی مسکو در نزدیکی کرملین به گزارشگران گفت: سخت ترین چیز این بود که بدانی برای یک سفر 172 میلیون مایلی در یک محفظه چهار قسمتی بدون پنجره به شکل قوطی های فلزی محبوس هستی.

بشر ماموریت های زیادی – هم ماموریت های روباتیک و هم ماموریت های انسانی – به منظور کشف اجرام آسمانی اطرافمان به آنسوی سیاره زمین داشته است. تحقیقات بی باکانه در بعضی موارد تصاویر گیج کننده و در بیشتر موارد تصاویر بسیار جذاب و تفکر برانگیزی را برایمان فراهم آوره است. در ادامه مقایسه ای از ده تصویر برتر تاریخ که از زمین گرفته شده است ارائه شده ، این تصاویر از مکان های مانند ماه و یا از فواصل بسیار دورتر  گرفته شده است .

مهندسین در آزمایشگاه JPL ناسا، واقع در پاسادنا، کالیفرنیا، با استفاده از یک مریخ نورد آزمایشی در درون یک جعبه پر شده  از شن و خاک (به منظور شبیه سازی سطوح مریخ) در حال آزمایش مجموعه ای از مانورهایی هستند که می تواند برای رها سازی مریخ نورد اسپیریت (Spirit)،که هم اکنون در خاک های  نرم مریخ – به نام Troy- مدفون شده است مورد استفاده قرار گیرد.اعضای تیم مریخ نورد تحقیقاتی، انجام آزمایشات طولانی دوره را در این هفته ادامه دادند. در این آزمایش مریخ نورد آزمایشی با وضعیت و فرم خرچنگ مانند در سربالایی ها به جلو رانده شد.

چه چيزي در اعماق يك دنباله دار وجود دارد؟ ستاره هاي دنباله دار كپسولهاي زماني هستند كه نشان هايي از نحوه تشكيل و سير تكاملي منظومه شمسي را در داخل خود دارند. آنها از يخ، گاز ، غبارو خرده هاي ابتدايي از دورترين و سرد ترين نواحي منظومه شمسي كه 4.5 ميليارد سال پيش به وجود آمده اند تشكيل شده اند.  فضاپیمای ديپ ايمپكت اولين مامور فضايي است كه مسئوليت كاوش در سطح يك دنباله دار را در جستجوي رازهاي نهفته در درون آن به عهده دارد.

کهکشان ها در مجموع از میلیاردها ستاره تشکیل شده اند که به سبب نیروی گرانششان در کنار هم جمع شده اند. آنها شکل های بسیار متنوعی دارند؛ بیضوی، حلقه ای شکل، قرص – شکل به همراه بازوهای مارپیچی شبیه چرخ ارابه و برخی هم با شکل های کاملا نامنظم. قطر آنها از چند هزار تا صدها هزار سال نوری متفاوت است.

کهکشان ها نیز به سبب کشش گرانشی متقابلشان در کنار هم جمع می شوند و گروه های محلی کهکشان ها را شکل میدهند، این گروه ها هم با قرار گرفتن کنار هم خوشه ها را تشکیل میدهند، که آنها هم کنار هم میایند و ابر خوشه ها را شکل میدهند. این اجرام در گستره وسیعی از عالم پراکنده اند که نزدیکترینشان به ما در فاصله 176000 سال نوری و دور ترینشان در مرزهای انتهای عالم، در 5/13 میلیارد سال نوری از ما، قرار دارند.

در دسامبر 2004 در مرز منظومه شمسي، سفينه وويجر1 با چيزي كه تا كنون در دوره 26 ساله گشتش در منظومه شمسي تجربه نشده بود برخورد كرد. توده اي نامرئي به شكل بادهاي خورشيدي كه در برابر گازهاي بين ستاره اي در هم ميشكند. اين مرز كه توده پاياني ناميده ميشود،  سر حد پاياني منظومه شمسي ما را نشان ميدهد. پهناي بيكراني از گازهاي متلاطم و ميدان هاي مغناطيسي پيچنده.

در این راستا يك تيم تحت حمايت ناسا براي اولين بار در حال تلاش براي ايجاد راهي براي ديدن اين قلمرو پر هرج و مرج اما ناديده است. فقط يك هنرمند امپرسيونيست قادر به خلق يك تصوير از ضربات بيشمار قلموي رنگ روي بوم نقاشي است! حال سفينه آيبكس ناسا تصميم به تهيه عكس از توده پاياني و فضاي اطراف آن با استفاده از ضربات وارده توسط اتمهاي پر سرعتي كه از اين ناحيه تابش ميشوند را دارد.

ده سال پیش ، در 23 جولای 1999 ، رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا توسط شاتل فضایی کلمبیا در مدار قرار گرفت. این فضاپیما در دوره ای طولانی توانایی خود را در خلق عکس های پرتو ایکس با کیفیتی  بسیار بالا به اثبات رساند واین امکان را برای  اخترشناسان مهیا ساخت تا بتوانند به طور دقیق تری به برسی شاخص ها و اقسام گوناگون ستاره های دنباله دار ، سیاه چاله ها، ماده تاریک و انرژی تاریک بپردازند. 

نسل بعدی فضاپیماهای ناسا، ایمن ترین سیستم نجات فضانورد را دارا خواهد بود. این سیستم مدرن ترین نسخه از سیستم قابل اعتماد آپولوست. سیستم پرتاب نجات Orion همانند آپولو به سرعت کپسول سرنشین را از نوک راکت Ares I جدا می کند همچنین حتی اگر در صفحه پرتاب و یا در طول مسیر صعود به مدار شرایط اضطراری پیش آید، عمل خواهد نمود.

همانطور که مهندسین ناسا در حال کار بر روی سیستم پرتاب نجات Orion هستند، تیم دیگری از ناسا مشغول  تحقیق بر روی یک سیستم پرتاب ضمنی دیگر است.