با توجه به رصدهای رادار جدید کشف گردید که یک آستروئید نزدیک به زمین در حقیقت از سه صخره تشکیل شده است. این مجموعه – آستروئید 1994 CC – در 12 و 14 ژوئن توسط «رادار گلدستون منظومه شمسی» ناسا (Goldstone Solar System Radar) تصویربرداری شد و نتایج آن اوایل آگوست (هفته گذشته) منتشر گردید.

اغلب آستروئیدها در کمربندی میان مریخ و مشتری سرگردانند. برخی ار آنها به مسیری مداری ما به دور خورشید پرتاب شده یا کشیده می شوند. در حدود 15 درصد از این آستروئیدهای نزدیک به زمین دوقلو هستندو چیزی حتی کمتر از یک درصد از آنها سه قلو می باشند.

نزدیک ترین کهکشان مارپیچی که شبیه کهکشان ماست آندرومدا نام دارد. حتی در شرایط رصدی متوسط هم میتوان آن را همچون ابری مه آلود از گاز و غبار دید. در یکی از خبرهای اخیر ناسا درباره اش چنین آمده: ((... کهکشان آندرومدا را اخترشناس ایرانی، عبدالرحمن صوفی، به نام  «ابر کوچک» می شناخته و در سال 964 میلادی در کتابش «صورالکواکب» به آن اشاره کرده است. احتمالا این اخترشناس ایرانی آن را در سال 905 میلادی رصد کرده است...))

آندرومدا به سبب نزدیکی اش به ما، از هر کهکشان دیگری در عالم بیشتر بررسی شده است،  چون به ما امکان میدهد که همه ویژگی های کهکشان خودمان را، که به سبب وجود غبار میان ستاره ای نمی بینیم، در آن بررسی کنیم.

ماهواره ي يابنده ي اشعه ي X چند آيينه اي  (X-ray Multi-Mirror satellite)،كه از دستاورد هاي آژانس فضايي اروپاست  پس از پرتاب در 10 دسامبر 1999 و قرار گرفتن در مدار، به عنوان قدرتمند ترين تلسكوپ حساس به اشعه ي X كه تاكنون ساخته شده آغاز به کار نمود. این تلسکوپ فضایی تاکنون اکتشافات بسیار ارزشمندی انجام داده و  به دانشمندان در آشکارسازی بسياري از اسرار كيهان ، از ابهامات سياهچاله ها گرفته تا اسرار تشكيل كهكشان ها یاری رسانده است.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا در حال شروع  دومین کار خود و گرفتن اولین تصاویر از جهان (از زمانی که شروع به گرم شدن کرده) می باشد. این تلسکوپ مادون قرمز در 15 می 2009، بیش از 5 سال و نیم پس از پرتاب، مایع سرد کننده (کولانت) خود را به اتمام رسانده، تلسکوپ گرم شدو دمای آن به 30 درجه کلوین (حدوداً منفی 406 درجه فانهایت) رسیده است.

تصاویر جدید گرفته شده توسط دو کانال شناساگر مادون قرمز اسپیتزر (دو کانالی که در درجه حرارت جدید و گرمتر کار می کنند) اثبات می کند که رصد خانه هنوز به صورت یک ابزار قدرتمند برای کاوش و بررسی جهان غبار آلود شهرت خود را حفظ نموده است. این تصاویر ناحیه شلوغ شکل گیری ستاره، باقی مانده های یک ستاره شبیه خورشید و یک کهکشان در حال چرخش را نشان می دهند.

پس از گذشت یک سال از شکست قبلی ، CERN (سازمان اروپایی تحقیقات هسته ای و بزرگترین مرکز تحقیقاتی فیزیک ذرات در جهان )برنامه ریزی کرده تا شتاب دهنده یا کولیدر [1] بزرگ هادرون خود را در نوامبر دوباره راه اندازی کند. کولیدر در مرز بین فرانسه و سوئیس در اعماق زمین قرار گرفته و با سطح انرژی TeV 5/3 (تریلیون الکترون ولت)[2] در پرتو ، کار خود را در بهترین وضعیت ممکن شروع می کند. این انرژی نیمی از انرژی ای است که CERN انتظار دارد از آن استفاده نماید. فیزیکدان ها پرتوهای پرانرژی را در هر مسیری بر روی محیط دایره ای 17 مایلی شتاب دهنده تزریق خواهند نمود و آنها را دریافت خواهند کرد، داده ها را طی چندین هفته ثبت می کنند و به راحتی خودشان را با سرعت سیستم همگام می کنند.

جستجوگر جدید سیارات خارجی ناسا، تلسکوپ فضایی کپلر (Kepler)، با استفاده از توانایی های علمی فوق العاده اش اتمسفر یک سیاره گازی بزرگ را شناسایی کرده است. یافته ها بر اساس داده های جمع آوری شده در 10 روز نسبتاً کوتاه قبل از شروع رسمی برنامه علمی می باشد. کپلر در 6 مارس 2009 از پایگاه نیروی هوایی Cape Canaveral واقع در فلوریدا پرتاب شد. مشاهدات انجام گرفته تاییدی است بر اندازه گیری های فوق العاده دقیق تلسکوپ قبل از به پایان رسیدن تنظیمات نهایی و تکمیل نرم افزار آنالیز داده ها!

جان مورس (Jon Morse) رئیس بخش اختر فیزیک عملیات علمی ناسا واقع در واشنگتون گفت: " به عنوان اولین ماموریت سیارات خاجی ناسا، کپلر شروع بسیار خوب و شگفت انگیزی داشته است. شناسایی اتمسفر این سیاره درست در 10 روز اول، تنها یک آزمایش کوچک بود از آنچه قرار است بعداً انجام گیرد. جستجوی سیارات شروع شد."

اخترشناسان با نظر افکندن به 11 بیلیون سال قبل، برای اولین بار توانستند حرکات ستارگان را در یک کهکشان بسیار دور اندازه گیری کنند و تخمین زدند که آنها سرعتی برابر یک میلیون مایل در ساعت دارند، تقریباً دوبرابر سرعت خورشید ما در کهکشان راه شیری.

این ستاره های پرسرعت، چگونگی تبدیل کهکشانهای دور-که از نظر اندازه تنها قسمتی از کهکشان راه شیری هستند- به کهکشان های کاملاً رشد یافته ای که امروزه در اطرافمان دیده می شود را روشن ساختند. نتایج در نسخه 6 آگوست 2009 ژورنال نیچر (Nature) انتشار خواهد یافت.

آزمایشگاه JPL ناسا در حال آماده سازی وب سایت جدیدی است. این وب سایت یک منبع متمرکز از اطلاعاتی راجع به  اجرام نزدیک به زمین خواهد بود و اطلاعاتی در مورد آستروئیدها و دنباله دارهایی که به زمین نزدیک می شوند را ارائه خواهد نمود. سایت "Asteroid Watch" نیز حاوی لینک های جالبی دراین زمینه است.

دان یومانس (Don Yeomans) مدیر «برنامه اجرام نزدیک به زمین» ناسا در آزمایشگاه JPL گفت: "اغلب مردم شیفته اجرام نزدیک به زمین هستند و من هم با آنها موافقم. در این زمینه بیش از سه دهه مطالعه داشته ام و متوجه شدم که اینها به طور علمی جذابیت هایی دارند، البته تعدادی هم هستند که به طور بالقوه برای زمین خطرناک اند. هدفمان از طراحی این وب سایت فراهم آوردن جدیدترین اطاعات راجع به این اجرام فریبنده و جذاب، و نیز انتشار اخبار صحیح و دقیق  در مورد آنها برای عموم می باشد."