سایت نجوم ایران ( مرکز اطلاع رسانی اخبار رسمی نجومی، ستاره شناسی، هوافضا، آسمان شب و اخترفیزیک ایران و جهان) ؛

هنگامی سیاره‌ای فراخورشیدی کشف می‌شود، به ابزاری نیاز است تا بتوان اثرات مواد شیمایی مناسب برای حیات را در سطح آن شناسایی کرد. شاید بررسی نور بازتاب شده از سطح قمر سیاره بتواند این کار را انجام دهد.

شاید بسیاری از سیارات فراخورشیدی حاوی آب، جو، دمای مناسب، و سطحی سخت باشند که برای شکوفایی حیات مناسب است؛ فقط کافی است بدانیم کجا باید دنبال آنها بگردیم. زمانی‌که اخترشناسان یک کاندیدای مناسب را شناسایی می‌کنند، لازم است بدانند چطور باید به آن نگاه کرد و چه ابزارها و روش‌هایی می‌توانند اثرات مواد شیمایی مناسب برای حیات را در سطح آن شناسایی کنند. اکنون اخترشناسان روش جدیدی را ارائه کرده‌اند که می‌تواند با تقویت این آثار، راهی برای شناسایی آنها را فراهم کند. اخترشناسان رصدخانه جنوبی اروپا با استفاده از این روش و فرض اینکه زمین نیز یک سیاره فراخورشیدی است، توانستند حیات را بر روی سیاره کشف کنند.

مولکول تترانیترات‌اکسی‌کربن مولکولی است که به تازگی کشف شده است . این مولکول از اکسیژن، نیتروژن و کربن ساخته شده و خواص بسیار جالب توجهی دارد. اما چیزی که شاید بیش از همه جالب است، کاشف آن است: کلارا لایزن، دانش‌آموز 10 ساله کلاس پنجم دبستان!

کلارا لایزن کاشف تترانیترات‌اکسی‌کربن است؛ مولکولی که همان‌طور که از اسم آن معلوم است، از اکسیژن، نیتروژن و کربن ساخته شده است. این ماده خواص جالب توجهی دارد، که از استفاده به عنوان یک ماده منفجره تا ذخیره‌سازی انرژی را شامل می‌شود. نام لایزن همچنین به عنوان نویسنده همکار در مقاله‌ای که به بررسی این مولکول جدید می‌پردازد آمده است. اما هیچ کدام از اینها بخش جالب و الهام‌بخش ماجرا نیست، چرا که هر روزه مواد جدیدی ساخته یا کشف می‌شود. آنچه بسیار غیرعادی است، این است که کلارا لایزن یک دانش‌آموز 10 ساله کلاس پنجمی در شهر کانزاس آمریکا است!

مفهوم جهان‌های موازی از آن دسته مفاهیمی است که کیهان‌شناسان علاقه زیادی به تئوری پردازی در خصوص آن دارند. با این حال، بسیاری از آنان عموما تمایلی به ارائه اثبات آن ندارند چرا که درعمل اثبات چنین چیزی بسیار دشوار است. اما گروهی از محققان که چند سال قبل نشان داده بودند که چطور ماده می‌تواند بین دنیای ما و دنیاهای دیگر منتقل شود، اکنون گمان می‌کنند که باید بتوانند با استفاده از فناوری موجود این پدیده را در عمل مشاهده کنند. اتفاقی که در صورت وقوع، به تئوری چندجهانی اعتباری دیگر خواهد بخشید. تنها چیزی که این محققان برای این کار نیاز دارند یک بطری نوترون، چند عدد نوترون و یک سال زمان است.

انفجار ابرنواختری وقتی اتفاق می‌افتد که ستارگان سنگین‌تراز 1.4 برابر خورشید (خود خورشید دوهزار میلیارد میلیارد میلیارد کیلوگرم جرم دارد) به آخر عمر خود برسند و در برابر فشار جاذبه خود تسلیم شده، منقبض می‌شوند. این انقباض شدید انرژی درونی ستاره را به قدری افزایش می‌دهد که بخش قابل توجهی از جرم ستاره در حالتی انفجاری به بیرون پرتاب می‌شود و انرژی عظیمی به شکل نور گسیل می‌شود. در این انفجار که ابرنواختر نامیده می‌شود، درخشندگی مجموعه به چند میلیارد برابر افزایش می‌یابد و تمام کهکشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

فضاپیمای شناسایی ماه، ام.آر.او که متعلق به ناساست، در تازه‌ترین تصویر ارسالی خود، ردی از قِل‌خوردن سنگی 9متری را در سطحی شیب‌دار درون گودال شیلر ماه ثبت کرده که ده‌ها میلیون سال پیش غلطیده است.

از آن‌جا که در ماه فعالیت زمین‌شناختی، تغییرات جوی و فرسایش وجود ندارد، دلیلی وجود ندارد که عوارض سطحی تغییر کنند، مگر آن‌که جسمی آسمانی با آنها برخورد کند. به همین دلیل در نگاه اول به نظر می‌رسد که این رد برجامانده از غلطیدن سنگ بسیار تازه و مربوط به همین اواخر باشد، اما اگر با توجه به دهانه‌های برخوردی روی مسیر که در اثر اصابت سیارک‌ها و شهاب‌واره‌های کوچک ایجاد شده‌اند، می‌توان عمر این رد را تخمین زد. به گفته اخترشناسان، این تخته سنگ 9متری ده‌ها میلیون سال پیش درون دهانه شیلر ماه غلطیده و این رد را برجا گذاشته است.

پس از يك دهه برنامه‌ريزي، نوآوري و آزمايش، ساخت بزرگترين رصدخانه نوترينوي جهان كه در يخ‌هاي فلات قطب جنوب نصب شده با موفقيت به پايان رسيد. يك تيم بين‌المللي آخرين اصلاحات پروژه «آيس كيوب» را كه زير نظر دانشگاه ويسكونسين آمريكا انجام مي‌شود، به پايان رسانده‌اند.

اين رصدخانه كه در ايستگاه قطب جنوب اسكات- آموندسن زير نظر بنياد ملي علوم واقع شده به طور خاص به دنبال نوترينوهاي پرانرژي است كه در وقايع خشن كيهاني مانند انفجارهاي ابرنواختر و پرتو گاما به وجود مي آيند.

رصد خانه اشعه ايکس ناسا ستاره شناسان را قادر ساخته است تا جوان‌ترين سياه چاله همسايه زمين را در فضا شناسايي کنند. اين سياه چاله در فاصله 50 ميليون سال نوري از زمين قرار دارد.

به گزارش سرويس علمي - فناوري ستاره‌ شناسان اين سياه چاله را در شکل 30 سال پيش آن مشاهده مي‌کنند. اين يافته ستاره‌شناسان را قادر مي‌سازد تا پيشرفت يک سياه چاله را از آغاز پيدايش آن بررسي کنند.

ابزاری که در زمانی واحد می تواند در دو حالت مختلف قرار داشته باشد به صورت اتفاقی ایده آلبرت انیشتین را که خود آن را اشتباه می پنداشت به اثبات رسانده و به عنوان اکتشاف علمی سال انتخاب شده است.

این دستگاه متشکل از باریکه ای فلزی، اولین ابزار دست سازی است که می تواند تحت کنترل نیروهای مرموز کوانتومی قرار گرفته و در سطح ذرات اتمی و زیر-اتمی فعالیت داشته باشد.

معمولا تمامی اجرام و ذرات روزانه تابع قوانین رایج فیزیک نیوتونی هستند، اما این قوانین در سطح زیر-اتمی از هم شکسته می شوند و برای توضیح آنچه در این سطح از ذرات رخ می دهد، به شاخه ای کاملا جدید از فیزیک نظری نیاز خواهد بود. انیشتین اولین فردی بود که از فیزیک کوانتوم استقبال کرد اما بعدها آن را به دلیل به وجود آوردن زمینه ای که همه چیز را غیر قابل پیش بینی می کند، رد کرد.

ناسا به مناسبت 10 سالگی مدارگرد مریخی ادیسه، قدیمی ترین فضاپیمایی که تا به حال به مطالعه سیاره سرخ پرداخته است هفت قطعه از مشهورترین تصاویری را که توسط ابزار THEMIS این مدارگرد از مریخ به ثبت رسیده اند را منتشر کرده است.

روز 17 دسامبر سه هزار و 342 روز یا در حدود ده سال از آغاز به کار مریخگرد ادیسه که در تاریخ 24 اکتبر 2001 وارد مدار مریخ شد، گذشت و رکورد پیشین طولانی ترین اکتشافات مریخی که پیش از این به نام مدارگرد MGS به ثبت رسیده بود، شکسته شد.

مشهورترین کشف این فضاپیما تا به امروز که کشف مقادیر قابل توجهی آب منجمد در زیر لایه سطحی سیاره مریخ بوده است، اولین کشفی است که این فضاپیما انجام داده که کشفی بسیار امیدوار کننده بود زیرا یکی از اهداف اصلی ماموریت مدارگرد ادیسه به مریخ را عملی کرد.

برخورد دهنده بزرگ هادرون هنوز شاهد شکل گیری سیاهچاله های میکروسکوپی که طی سالهای اخیر الهام بخش داستانهای هراس انگیز متعددی درباره تاثیر منفی این رویداد بر روی زمین شده، نبوده است.

بسیاری از نظریه پردازان بر این باور بودند این برخورد دهنده که در نزدیکی ژنو واقع شده است می تواند منجر به شکل گیری سیاهچاله های مینیاتوری و کوتاه مدتی شود که البته زمین را با خطر مواجه نمی کند بلکه می تواند شواهدی جدید درباره بُعد اضافی که شاید فراتر از بُعد سوم پنهان شده باشد، در اختیار انسانها قرار دهد.