گفته می شود برخورد یک شهاب سنگ به اندازه کوه اورست به منطقه ای در مکزیک موجب انقراض دایناسورها در 65 میلیون سال پیش شده است. این امر موجب بروز طوفانهای آتشین و گازهای کشنده ای شد که برای حیات بر روی زمین خطرآفرین شد.

بر اساس یافته های "لی کامپ" محقق دانشگاه دولتی پنسیلوانیا در این بین چیز دیگری در اقیانوس ها نیز روی داد و موجب این انقراض گسترده شد.

وی در کنفرانس گلداسمیت در مونترال گفت: زمین به خوبی قادر است از منابع خودش معجون های سمی بسازد.

کامپ فکر می کند که باید دریاهای سمی را نیز در تلفات ایجاد شده بر روی زمین در پایان دوره پرمین در حدود 250 میلیون سال پیش، دخیل کرد.

به گزارش نشنال‌جئوگرافیک، دانشمندان این نمونه کم‌نظیر را به خاطر شباهت به سنجاب، Sciurumimus albersdoerferi نامیده‌اند. مگالوسورها گروهی از دایناسورهای دوپا، بزرگ و گوشتخوار بودند.

سفر 13 روزه شنژو-9 که روز جمعه به پایان رسید، طولانی ترین ماموریت چین بوده و نخستین فضانورد زن این کشور نیز در آن حضور داشت. همچنین در برنامه فضایی 20ساله چین که بیش از شش میلیارد دلار هزینه برداشته است، برای نخستین بار خدمه چینی طی یک مانور پر سرعت و پرخطر نخستین پهلوگیری دستی را با مودول مداری Tiangong-1 انجام دادند.

موریس جونز کارشناس فضایی استرالیا که در زمینه برنامه فضایی چین تحقیق می کند، گفت: در ماموریت بعدی که پایان سال جاری میلادی یا سال 2013  صورت خواهد گرفت فضانوردان فضاپیمای شنژو- 10 در پرواز مشابهی با Tiangong-1  ارتباط برقرار خواهند کرد.

این ماموریت آخرین پهلوگیری با Tiangong-1 خواهد بود. این مودول آزمایشگاهی سپتامبر سال گذشته در مدار زمین قرار داده شد.

کپسول فضایی سایوز در دشتهای آسیای میانه در کشور قزاقستان صبح امروز فرود آمد تا دان پتیت فضانورد ناسا، اولگ کونوننکو کیهان نورد روسیه و آندری کویپرس فضانورد هلندی را به سیاره خود بازگرداند.

اولگ کونوننکو کیهان نورد روسیه پس از فرود گفت: همه چیز خوب است، ما احساس خوبی داریم.

کپسول فضایی سایوز چندین ساعت پیش برای سوار کردن فضانوردان ایستگاه فضایی به این ایستگاه متصل شده بود.

هر سه فضانورد پیشتر مأموریتهایی به ایستگاه فضایی داشته اند و این امر موجب شده که آنها به فضانوردان کهنه کاری تبدیل شوند.

یک فضانورد پیشین ناسا می گوید در حال آغاز برنامه ای با بودجه مردمی برای ساخت یک تلسکوپ فضایی است تا با استفاده از آن سیارک هایی را که ممکن است برای زمین خطرآفرین باشند، شناسایی کند.این تلسکوپ که "Sentinel" (نگهبان) نام دارد، احتمالا در سال 2017 یا 2018  در مداری به سوی سیاره زهره پرتاب خواهد شد و بیش از پنج سال را به بررسی منظومه شمسی داخلی (عطارد، زهره، زمین و مریخ ) خواهد پرداخت.

"اد لو" فیزیکدان و یکی از خدمه های سابق ایستگاه بین المللی فضایی گفت: با این تلسکوپ می توان سیارک هایی به اندازه بیش از سه کیلومتر عرض را رصد کرد. چنین سیارک هایی به اندازه کافی برای تهدید زمین بزرگ هستند.

بزرگ‌ترین دهانه برخوردی زمین که برای یافتن نمونه‌هایی بزرگ‌تر از آن باید به ماه یا مریخ سفر کنید، در گرینلند کشف شده است. محققان می‌گویند این دهانه برخوردی عظیم که 25 کیلومتر عمق و نزدیک به 600 کیلومتر پهنا دارد، حدود 3میلیارد سال پیش از برخورد خرده‌سیارکی به قطر 30 کیلومتر با زمین در این منطقه ایجاد شده است.

به گزارش نیوساینتیست، این دهانه برخوردی تازه نه تنها از لحاظ عظمت بلکه از نظر قدمت نیز دهانه برخوردی Vredefort را که پیش از آن بزرگترین نمونه شناخته‌شده روی زمین بود، پشت سر گذاشته است. این دهانه برخوردی که در آفریقای جنوبی قرار دارد، حدود 2میلیارد سال پیش ایجاد شده و نزدیک به 300 کیلومتر پهنا دارد.

بر اساس آخرین گزارشات جت استریم آمریکا شمالی که از غرب به شرق در فراز این قاره می وزد سهم مهمی در آب و هوا دارد و هوای سرد را از شمال پایین می آورد یا مناطق غربی را از دمای هوای زمستانی محافظت می کند.

جت استریمها (Jet stream) یک جریان هوای با سرعت بالا هستند که به صورت یک تونل باد فرضی در ارتفاعات بالای اتمسفر زمین در لایه تروپوپاز قرار گرفته است.

جت استریم در سطح زمین به واسطه گرمایی ایجاد می شود که از سوی خورشید به زمین می رسد و ستاره شناسان پیشتر فرض کرده بودند که جت استریمهای مشابه در سیاره مشتری نیز چنین خاستگاهی دارد.

سلول های خورشیدی تمام کربنی طراحی جدید به آن معنا است که کارایی سلول های خورشیدی به طور فزاینده ای افزایش می یابد و موجب می شود که انرژی خورشیدی به منبع محبوبی از انرژی برای مصارف گوناگون تبدیل شود. این سلولهای خورشیدی جدید نتیجه پیشرفت های جدید در تولید انبوه نانولوله های کربنی است. این سلول ها همچنین از نوع دیگری از کربن موسوم به C60 نیز بهره مند هستند. این نانولوله ها باید بسیار خالص، تک دیواره و در یک ترکیب هندسی باشند.

این ماده در نور مرئی شفاف است و سلول های سیلیکونی رایج را برای شکل دادن سلول هیبریدی تحت شعاع قرار می دهد که از نظر تئوری بیشترین انرژی موجود در نور خورشید را دریافت می کنند.

بر اساس آخرین گزارشات انتشار کربن ناشی از مصرف انرژی در سطح جهان در سال 1992 بیش از 48 درصد بوده است، زمانی که نخستین اجلاس زمین در شهر ریو برزیل برگزار شد، اجلاس تاریخی که دولتها طی آن توافق کردند که انتشار کربن را به منظور جلوگیری از تغییرات جوی مخاطره آمیز کاهش دهند. در سال 2010 آخرین سالی که این ارقام مورد بررسی قرار گرفت، سازمان اطلاعات انرژی آمریکا اعلام کرد که جهان 31.8 میلیارد تن انتشار کربن از طریق مصرف انرژی داشته است که این امر نسبت به سال قبل از آن 6.7 درصد افزایش یافته و به نحو چشمگیری بیشتر از آمارهای پیشین است که قبلا منتشر شده بود.

در سال 2010 همچنین 30.6 گیگاتن دی اکسید کربن در نتیجه سوخت فسیلی منتشر شده است.

افزایش مصرف سوخت فسیلی در این مقیاس موجب می شود که دمای هوای زمین تا سال 2050، 2 سانتیگراد از شرایط کنونی گرم تر شود و میزانی که براساس تخمین دانشمندان حد ایمن بوده و فراتر از آن تغییرات جوی فاجعه آمیز و غیرقابل بازگشت می شود.