بر اساس آخرین خبرها رالف دیتر هیور مدیر سرن اظهار داشت که وی اطمینان دارد که تا پایان سال می توان وجود بوزون هیگز، ذره ای که به جهان جرم داده را اثبات کرد. این ذره فرضی (بوزون هیگز) در نتیجه نقش محوری خود در تبیین فیزیک مدرن هرگز شناسایی نشده و دانشمندان چندین دهه است که برای اثبات وجود آن فعالیت کرده اند.

دانشمندان امیدوارند که برخوردهای دارای انرژی بالای ذرات در تونل زیر زمینی سرن که 27 کیلومتر زیر زمین است در نهایت این امکان را برای آنها به وجود می آورد تا شرایطی را پدید آورند که ذره بوزون هیگز را به عنوان یک ذره گریزان اثبات کنند.

 از آمریکا تا کره جنوبی، مردم در نقاط بسیاری از جهان شب گذشته توجه خود را آسمان معطوف کرده تا عبور این سیاره زهره را از مقابل خورشید و هم راستا شدن زمین، خورشید و زهره را مشاهده کنند، عبوری که تا پیش از 105 سال آینده تکرار نمی شود.

گذر زهره با فاصله های هشت ساله در دوره های یک قرنی اتفاق می افتند. به طوریکه این سیاره هر 123 سال، 8 سال و 125 سال از مقابل خورشید عبور می کند و بار دیگر این چرخه تکرار می شود. در طول این گذر سیاره زهره شبیه یک نقطه سیاه کوچک بود که از آن سمت خورشید که روز به زمین است، عبور می کند.

دیوید ایرنرایش (David Ehrenreich) محقق موسسه سیاره شناسی و فیزیک نجومی گرونوبل فرانسه است که حوزه فعالیتی وی مشخص کردن اتمسفر سیاره های خارج از منظومه شمسی است و به نشانه های حیات و عدم وجود حیات در گستره های تابش اتمسفرهای سیاره ای علاقمند است.

وی ریاست گروه تحقیقاتی رصد زهره از طریق تلسکوپ فضایی هابل را با استفاده از ماه به عنوان آینه برعهده دارد تا گستره تابش اتمسفر زهره را به دست آورد.

این گروه تحقیقاتی با استفاده از ابزارهای دوربین پیشرفته تحقیقات، دوربین میدان عریض  و طیف نگار تلسکوپ فضایی در هابل به مشاهده گذره زهره در طول موجهای متنوعی از ماوراه بنفش تا نزدیک مادون قرمز استفاده می کنند. در طول این گذر هابل تصاویری از گذر زهره گرفته و به طیف نگاری آن می پردازد که این امر می تواند اطلاعاتی را از اتمسفر زهره ارائه کند.

در هر سال می‌توانیم حداکثر شاهد 7 گرفت باشیم که 4 مورد آن خورشیدگرفتگی و 3 مورد آن ماه‌گرفتگی است. شرایط مساعد برای گرفت ماه و خورشید تقریبا هر 176 روز یک بار فراهم می‌شود و برخلاف انتظار عموم مردم، ماه‌گرفتگی کمتر و نادرتر از خورشیدگرفتگی روی می‌دهد، اما از آنجاکه بخش وسیعی از زمین شاهد ماه‌گرفتگی است، به اشتباه تصور می‌شود که فراوانی ماه‌گرفتگی بیشتر از خورشیدگرفتگی است.

تلسکوپ جدید فضایی ناسا که از آن با عنوان نوستار (Nuclear Spectroscopic Telescope Array) یاد می شود قرار است 13 ژوئن (24 خرداد) از جزایر مارشال به فضا پرتاب شود. این تلسکوپ فضایی اشعه ایکس توسط موشک Pegasus XL به فضا پرتاب می شود.

این مأموریت مدتها به تأخیرافتاده و سرانجام تا 2 هفته آینده اجرایی می شود.

فیونا هریسون محقق اصلی مأموریت نوستار در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا اظهار داشت: نوستار به مطالعه چگونگی تشکیل سیاه چاله ها و رشد آنها می پردازد و این که چگونه این فرآیندها بر سیاره های میزبان آنها تأثیر می گذارد.

"منگ سو" ستاره شناس مرکز فیزیک نجومی سمیتسونیان – هاروارد پس از آن که تلسکوپ فضایی فرمی از این انفجارها را دنبال کرده، گفت: جریانهای ضعیفی که امروز مشاهده می کنیم، پس دید چیزی است که یک میلیون سال پیش وجود داشته است.این پرتوهای بزرگ می تواند به توضیح حبابهای اسرار آمیزی که مرکز کهکشان ما را احاطه کرده کمک کند. وی افزود: این پرتوها مسئله وجود یک هسته بسیار بزرگ فعال در کهکشان راه شیری را در گذشته تقویت می کند.