همان‌طور که در عکس بزرگ زیر مشاهده می‌کنید، ماهواره‌های مخابراتی همگی روی یک خط قرار گرفته‌اند. این ماهواره ها در مداری بالای استوای زمین و به ارتفاع 36هزار کیلومتر از سطح آن قرار گرفته‌اند، چراکه طبق قوانین مکانیک نیوتنی هر 23 ساعت و 56 دقیقه و 4 ثانیه یک بار به دور زمین می‌چرخند و از آنجا که زمین هم دقیقا در همین زمان یک بار به دور خودش می‌چرخد، نسبت به سطح زمین ثابت می‌مانند و می‌توان از آنها برای ارتباطات ماهواره‌ای استفاده کرد. اولین بار آرتور سی.کلارک، نویسنده بزرگ علمی-تخیلی بود که پیشنهاد داد چنین مداری را می‌توان برای ماهواره‌های مخابراتی استفاده کرد. این مدار به مدار کلارک یا مدار زمین ثابت یا زمین آهنگ نیز مشهور است.

بر اساس آخرین اخبار کپسول فضایی شنزو 9 و سه سرنشین آن از جمله لیو یانگ نخستین زن فضانورد چینی به مدت دو دقیقه از آزمایشگاه فضایی تیانگونگ 1 که در 343 کیلومتری بالای زمین قرار دارد جدا شدند و بار دیگر با کنترل فضانوردان به آزمایشگاه متصل شدند. این رویداد از سوی شبکه تلویزیونی دولتی چین به صورت زنده پخش شد.

تمرین اتصال میان دو فضاپیما یک مانع مهم در تلاشهای چین برای به دست آوردن مهارتهای تکنولوژیکی و لجستیکی به منظور اداره کامل یک آزمایشگاه فضایی بود که می تواند فضانوردان را برای یک دوره طولانی در خود جای دهد.

کپسول فضایی شنزو 9 زمانی که از مرکز پرتاب ماهواره ای جیوکوآن در شمال چین به فضا پرتاب شد به آزمایشگاه فضایی تیانگونگ متصل شد، اما این اتصال به صورت کنترل از راه دور انجام شده بود.

ناسا اعلام کرد دکل بزرگ آرایه تلسکوپی اسپکتروسکوپی هسته ای آن موسوم به NuSTAR مستقر شده و برای رصد قوی ترین پرتوهای ایکس پرانرژی در کیهان آماده است.

آزمایشگاه پیرانش جت ناسا در پاساندا در کالیفرنیا اعلام کرد: پنجشنبه هفته گذشته یعنی 9 روز پس از پرتاب این تلسکوپ، مهندسان در مرکز کنترل ماموریت، سیگنالی را به فضاپیما ارسال کردند تا دکل 33 فوتی خود را باز کنند. این دکل به فضاپیما کمک می کند برای نخستین بار تصاویر شفافی از پرتوهای ایکس پرانرژی تهیه کند.

با جداشدن آینه های تلسکوپ از آشکار ساز، این دکل فاصله مورد نیاز برای تمرکز بر پرتوهای ایکس را فراهم خواهد کرد.

یوری مالانچنکو فضانورد روسی اعلام کرد که فضانوردان روسیه، آمریکا و ژاپن قرار است یک پیاده روی فضایی را در ایستگاه بین المللی فضایی انجام دهند. این پیاده روی فضایی در ماه اگوست انجام خواهد شد و طی آن پانل های ضد شهاب سنگ بر روی ایستگاه نصب خواهد شد.

وی در شهر استارسیتی در نزدیکی مسکو و محل زندگی فضانوردان روسی، افزود: من و یک فضانورد روسی دیگر در ماه آگوست پیاده روی فضایی انجام خواهیم داد.

این فضانوردان روسی به همراه "سونیتا ویلیامز" آمریکایی و "هوشیده آکی هی کو" ژاپنی قرار است 15 جولای عازم ایستگاه بین المللی شوند.

اطلاعات مأموریت فونیکس ناسا نشان می دهد که فروافتادن برف نزدیک قطب شمال این سیاره قرمز رنگ درحالی صورت می گیرد که تابستان جای خود را به پاییز می دهد. در این زمان هوا نسبتا گرم است، بنابراین این کریستالهای یخی احتمالا از آب تشکیل شده اند.

اما وقتی دمای هوا در زمستان به منفی 125 درجه سانتیگراد می رسد به قدری سرد می شود که دی اکسید کربن در اتمسفر مریخ یخ می زند و ابرهایی از یخ خشک را ایجاد می کند که از دو قطب تا نزدیکی خط استوای مریخ می رسند.

تاکنادامه مطلب...

بوزون هیگز سالها است که از نظر تئوری وجود داشته است، اما تاکنون پیدا نشده است. امید دانشمندان به کشف این ذره در پس یک برخورد دهنده بزرگ اتم قرار دارد که در 17 کیلومتری زیر زمین در مرز فرانسه سوئیس قرار دارد.

به دنبال اعلام کشف ذره بنیادین بوزون هیگز انتظارها درحال افزایش است چرا که براساس اعلام دانشمندان شواهد بیشتری برای وجود این ذره به دست آمده است.

این دانشمندان در برخورد دهنده بزرگ هادرون پروتونها را باهم برخورد می دهند تا انفجارهایی ایجاد کنند که به دنبال آن ذرات جدید و نامتعارفی از جمله ذره بوزون هیگز کشف شود.

محققان برخورد دهنده بزرگ هادرون در نظر دارند آخرین یافته های خود را در همایش بین المللی فیزیک انرژی بالا در ملبورن استرالیا که طی روزهای 4 تا 11 ژوئیه (14 تا 21 تیر ماه) برگزار می شود، اعلام کنند.

بر اساس دانش فعلی ما کیهان 13.7 میلیارد سال پیش با انفجار بزرگ پدید آمد و نخستین ستاره در جهان گفته می شود که تا 100 میلیون سال پس از آن روشن بوده است و در نهایت گازها به طور متراکم جمع شده اند و گداز هسته ای رخ داده است.

البته تشخیص اینکه به طور دقیق چه زمانی این ستاره ها متولد شده اند یا کسب اطلاعات درباره آنها تاکنون بسیار دشوار بوده است چرا که نور بسیار دور آنها به طورعمده توسط منابع نزدیک تر جذب می شود.

نخستین ستارگان زمانی شکل گرفتند که ابرهایی از گاز به یکدیگر گره خوردند که این اتفاق نه تنها به علت کشیده شدن نیروی گرانشی آنها صورت گرفته بلکه در این میان نمی توان از وجود ماده تاریک نیز چشم پوشی کرد. این ماده نامرئی که ظاهراً پنج ششم از ماده کیهان را تشکیل داده است و جاذبه گرانشی آن چیزی است که کهکشانها را درکنار هم نگاه داشته است.

دانشمندان دهانه برخوردی شاکلتون در سطح ماه که به صورت مستقیم روی قطب جنوبی ماه قرار دارد را بررسی کرده اند. نام این دهانه به احترام ارنست شاکلتون کاشف قطب جنوب گذاشته شده و عرض آن 19 کیلومتر و عمق آن 3 کیلومتر است که می توان گفت عمق آن هم اندازه عمق اقیانوسهای زمین است.

داخل این دهانه های قطبی ماه تقریبا تاریکی همیشگی وجود دارد که آنها را به گودالهای سرد تبدیل کرده که مدتها است دانشمندان تصور می کنند در اعماق این گودالها آب یخزده وجود دارد و از این رو کاندیدای اکتشافهای آتی انسان هستند.

این درحالی است که رصدخانه های مداری یا مستقر در سطح زمین برای شناسایی دهانه های برخوردی تفاسیر مختلفی درباره محتوای این دهانه ها و وجود یخ در داخل آنها دارند.

ویجر1، فضاپیمایی که 35 سال پیش به قصد دیدار سیارات مشتری و زحل و فرار از منظومه شمسی پرتاب شد، چند سالی است که در منطقه مرزی منظومه شمسی به سر می‌برد، اما افزایش ناگهانی تعداد ذرات کیهانی آشکارشده توسط فضاپیمای ویجر1 بدان معنی است که این فضاپیما فاصله چندانی با نقطه صفر مرزی ندارد.