محققان به منظور فراهم آوردن شرایطی برای مطالعه بر روی ذرات شبح مانند نوترینو در فضا، از ماه به عنوان ردیابی بزرگ استفاده می کنند تا امواج رادیویی حاصل از برخورد این ذرات با سطح کره ماه را مورد مطالعه قرار دهند.

به گزارش آسمان پارس به نقل از مهر، نوترینوها ذرات بسیار ریزی هستند که برخی از فیزیکدانان آنها را ذرات شبح مانند می نامند و باعث ساخته شدن ابزاری وسیع و زیرزمینی شده اند که به سادگی می تواند یک تک نوترینو را مشاهده کند اکنون در حالیکه عظیم ترین ردیابها در به دام انداختن نوترینوهای پر انرژی ناکام مانده اند، اخترشناسان رو به سوی فیلتر و ردیابی بزرگتر آورده اند که کره ماه نام دارد.

با وجود تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه های قوی در زمین اخترشناسان توانستند فقط قرص چندین ستاره را کشف نمودند. یکی از این موفقیت ها ستاره ابط الجوزا یا غول سرخبی است که شانه صورت فلکی جبار را نشان میدهد.

 این تصویر که سطح شدیدأ جوشان ابط الجوزا را نشان میدهد توسط رصد های تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا کشف شده است. اندازه فاصله سیارات درونی منظومه شمسی در سمت راست نشان داده شده. عکس از رصدخانه جنوبی

گروهي از دانشمند‌ان سازمان فضايي آمريكا (ناسا) سواحل درياچه‌اي را بر سطح سياره مريخ شناسايي كردند.به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاي فلکي ـ نجومي به نقل از سايت "nasa.gov" ، كشف اين خطوط ساحلي با استفاده از تصاوير به دستآمده از دوربين آزمايش علمي تصويربرداري با رزولوشن بالا سوار بر مدارگردمريخي MRO امكان پذير شده است.

در اين تصاوير شواهد مستقيمي از وجود خطوط ساحلي درياچه‌اي در منطقه شالباتانا واليس در مريخ به دست آمده است. دانشمند‌ان به طور كلي معتقدند كه شرايط گرم و مربوط جوي موجود در مريخ فقط حدود ‌٧/٣ ميليارد سال در اين سياره قدمت دارد.

امروزه در سایت های مختلف اینترنتی هیجان و هیاهوی زیادی در مورد تقویم مایا ها که در سال 2012 تمام می شود وجود دارد که گویا از طریق رویداد های مختلف نجومی مانند: برخورد سیارک های عظیم با زمین، ابرنواختر (انفجار ستاره ی) یا حتی "انرژی" احتمالی از مرکز کهکشان راه شیری پایان جهان را پیش گویی می کنند. در ضمن علاقمندان زیادی وجود دارند که می خواهند بدانند سال 2012 چه اتفاقی می افتد و حتی چندین تن از دوستان در سایت آسمان کابل پیام گذاشته بودند که می خواهند در مورد سال 2012 همه اطلاعات را بدانند.

چه اتفاقی برای قمر زحل، یاپتوس، افتاده است؟ بخشی از این جهان عجیب به تیرگی زغال بوده، در حالی که بقیه ی آن به درخشانی یخ است. ترکیبات مواد تیره ی آن مجهول است، اما طیف فروسرخ اشاره بر این دارد که احتمالاً حاوی گونه ای ترکیب تیره ی کربن است. یاپتوس همچنین، مرز استوایی غیرعادی ای دارد که آن را به چوب گردو شبیه کرده است. برای کمک به درک بهتر این قمر که از قرار معلوم نقاشی شده است، ناسا، فضاپیمای روباتیک کاسینی را که به دور زحل می گردد هدایت کرد که در سال 2007 تا 2000 کیلومتریش به سرعت پایین بیاید. در عکس بالا که از فاصله ی تقریباً 75000 کیلومتری گرفته شده، مسیر حرکت کاسینی به ما اجازه داده تا تصویری بی مانند از نیمکره ای از یاپتوس را که همیشه به دنبالش هستیم داشته باشیم.

این روزها زمین در حال وارد شدن به توده گرد و غبار به جای مانده از دنباله دار سویفت-تاتل، یعنی منشاء بارش شهابی برساوشی است. اگرچه این بارش هنوز به اوج خود نرسیده است  و اوج آن در 11 و 12 آگوست (20 و 21 اَمرداد 1388) خواهد بود اما  آتش بازی برساوش از هم اکنون آغاز شده است.

 به تصویر زیر نگاه کنید: این تصویر یک  آذرگوی بسیار درخشان است که دنباله غبار آلود آن به خوبی دیده میشود. این  آذرگوی یکی از هزاران  شهاب بارش برساوشی است و توسط یک دوربین دیجیتال، درست بعد از نیمه شب روز 26 جولای (4 اَمرداد) شکار شده است.

ايروجت و شركت NEC اعلام كردند كه اين دو شركت بطور مشترك امكان فراهم‌آوري سامانه‌هاي پيشرانش يوني براي بازارهاي هوافضاي ژاپن و ايالات متحده را بررسي مي‌كنند.

سامانه‌هاي پيشرانش يوني براي سيستم‌هاي جلوبرنده ماهواره‌هاي ژئوسنكرون و مأموريت‌هاي فضايي طولاني و ارتفاع بالا قابل استفاده است  و بخاطر مزاياي عمده‌اي كه در نتيجه راندمان سوخت بالاتر دارد به سامانه‌هاي پيشرانش شيميايي ارجحيت دارد.

بنابر گزارشهاي رسمي جنگل‌زدايي در جنگل‌هاي باراني آمازون در ماه ژوئن امسال چهار برابر ماه پيش زيانبارتر بود، اين تهي‌شدن جنگل به عنوان يكي‌ از بزرگترين مشكلات گرم شدن جهاني آب و هوا قلمداد مي‌شود.

 بر اساس تصاوير ماهواره‌اي تحليل شده موسسه تحقيقات فضايي ملّي برزيل، 578 كيلومترمربع از درخت‌زارهاي آمازون سوخته يا بريده شده‌اند. اين ميزان بيشتر از چهار برابر نابودي جنگل در ماه مه بوده كه تقريباً معادل جزيره ژنو سوييس يا نصف لس‌آنجلس بزرگترين شهر ايالت كاليفرنياست.

هر ستاره از کهکشان مارپیچی میله‌دار NGC 1313همانند ذرات شن بر ساحل کهکشان٬ از دید دوربین پیشرفته‌ی نقشه‌برداری (ACS)٬ تلسکوپ فضایی هابل در این تصویر بسیار دقیق مجزا شده است. این تصویر منطقه‌ی درونی این کهکشان را نشان می‌دهد که که 14 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد و گستردگی آن در حدود 10000 سال نوری است. توانایی منحصر به فرد هابل در تمیز دادن ستاره‌های منفرد در این کهکشان در گره‌گشایی از سرنوشت خوشه‌های ستاره‌ای که ستارگان پر نورشان در صفحه‌ی کهکشان در اثر فروپاشی خوشه پراکنده شده‌اند٬ به کار گرفته شده است. از کشف ستارگان و خوشه‌ها در این کهکشان می‌توان به شکل‌گیری ستارگان و تکامل خوشه‌های ستاره‌ای در کهکشان خودمان پی برد.

به سال 1996 باز می گردیم.ستاره شناسان جرمی عجیب را در کمربند سیارک ها مشاهده کردند.گمان بر این بود که ممکن است یک دنباله دار که راه خود را گم کرده باشد و یا یک سیارک یخی باشد.این جرم شگفت انگیز مانند دنباله دارها فوران یخ داشت ولی مدارش همانند سیارک ها بود.کسی تا به حال هیچ جرمی به مانند آن را ندیده بود و 133p نام گرفت...

ستاره شناسان فکر می کنند که با تحقیق بیشتر بر روی این نیم سیارک-نیم دنباله دار به وجود کلاسی جدید از اجرام در منظومه ی شمسی پی می برند.