سایت نجوم ایران ( مرکز اطلاع رسانی اخبار رسمی نجومی، ستاره شناسی، هوافضا، آسمان شب و اخترفیزیک ایران و جهان) ؛

بر اساس تحقیقات جدید ، دانشمندان آکادمی علوم چین که نتایج یافته های خود را در مجله "نیچر" منتشر کرده اند، فسیلهای سه نمونه دایناسور پردار را در استان "لیائونینگ" کشف کردند. کشف این فسیلها که مربوط به گونه ای دایناسور به نام Yutyrannus huali است، نشان می دهد که نه تنها دایناسور کوچکی که از آنها پرندگان به تکامل رسیده اند بلکه دایناسورهای بزرگ نیز پردار بوده اند.

این جانور عظیم شکارچی، جد "تی. رکس" است که حداقل 9 متر طول داشته و 125 میلیون سال قبل می زیسته است.

این اولین بار است که دیرینه شناسان آثاری از وجود دایناسورهای پردار تا این حد بزرگ را پیدا می کنند. بزرگترین دایناسور پرداری که تاکنون کشف شده بود Beipiaosaurus نام دارد که وزن آن 40 برابر کمتر از فسیلهای جدید چینی بود.

درحقیقت، به گفته این دیرینه شناسان وزن Yutyrannus در حدود هزار و 400 کیلوگرم بوده است. نام این دایناسور از یک واژه لاتین و ماندارین (یکی از زبانهای رایج در چین) گرفته شده و به معنی "دایناسور ستمگر پوشیده از پر شگفت انگیز" است.

براساس گزارش نشنال جغرافی، از دیدگاه وزن و ریخت شناسی، این نوع تیرانوسورس هرگز قادر به پرواز نبوده است اما پوشش پردار آن می توانسته به عنوان یک عایق گرمایی نسبت به محیط خارجی عمل کند.

به گفته این دیرینه شناسان، در دوره کرتاسه پایینی که Yutyrannus می زیسته متوسط دما بسیار پایین تر از اعصار بعدی بوده است.

این مسئله می تواند در خصوص پوشش برهنه و بدون پر "تیرانوسورس رکس" که در دوره کرتاسه متاخر، در حدود 65 میلیون سال می زیسته است توضیح دهد. درحقیقت، در این دوره، بخش وسیعی از سیاره زمین دارای آب و هوای گرم و مرطوب بود.

زینب حسینی از سایت نجوم ایران

به نقل از مهر

ماه گذشته جیمز کامرون با سفر به ژرف‌ترین نقطه گودال ماریانا تیتر اول بسیاری از رسانه‌ها را به خود اختصاص داد. او یکی از سه انسانی است که تاکنون به این اعماق پا گذاشته‌اند و تنها فردیست که به اندازه کافی فرصت برای تماشای محیط اطراف خود داشته است. شاید او و تیم همکارانش روزی بتوانند رازهای حیات در این منطقه را فاش کنند اما پیش از آنها زمین‌شناسان حرف‌های شنیدنی بسیاری در مورد این گودال دارند.

یک‌ قرن پیش در 15ام آوریل 1912/ 26ام فروردین‌ماه 1291 برخورد با یک کوه یخ باعث شد تایتانیک که پیش از این لقب غرق‌نشدنی گرفته بود، در آب‌های اقیانوس اطلس شمالی غرق شود. محققان می‌گویند اگر این کشتی افسانه‌ای در سال 2012 سفر خود را آغاز کرده بود، احتمالا با کوه‌های یخ بیشتری برخورد می‌کرد.  

به نوشته نشنال جئوگرافیک، دمای متوسط جهان از سال 1880/ 1259 تاکنون حدود 0.8 درجه سانتیگراد افزایش پیدا کرده که دوسوم این افزایش دما از سال 1975/1354 به این سو رخ داده است. فرانک لوونشتاین، مدیر استراتژی سازگاری آب‌وهوایی سازمان حفاظت منابع‌طبیعی ایالات متحده می‌گوید: «این ایده که گرمایش جهانی می‌تواند به افزایش تعداد کوه‌های یخ منجر شود، عجیب به نظر می‌رسد اما هوای گرم اطراف و افزایش دمای آب اقیانوس‌ها می‌تواند باعث وقوع آن شود.

مطابق تحقیقات انجام شده از سوی بنیاد ملی علم که در مجله Nature (طبیعت) منتشر شده، این رابطه مورد بررسی قرار گرفته و طی آن  شواهد متقاعد کننده ای درباره این مسئله ارائه شده که افزایش دی اکسیدن کربن عامل ایجاد قسمت وسیعی از گرمایش زمین بوده است.

جرمی شاکون نویسنده اصلی این تحقیق که این تحقیق را به عنوان یک دانشجوی دکترا در دانشگاه ایالتی اورگان انجام داده اظهار داشت که کلید درک نقش دی اکسید کربن توجه به متوسط تغییرات دما در سطح جهان در آخرین عصر یخبندان است که با تلاشهای قبلی که صرفا به مقایسه دمای محلی در قطب جنوب می پرداخت متفاوت است.

شاکنون که عضو محقق مرکز ملی مدیریت جوی و اقیانوسی دانشگاه هاروارد و کلمبیا است، اظهار داشت: دی اکسید کربن به عنوان یک عامل مهم در پایان دادن به آخرین عصر یخبندان به شمار می رود اما نقش دقیق آن به علت آنکه افزایش دمای گزارش شده در مراکز یخی قطب جنوب پیش از افزایش سطوح دی اکسید کربن صورت گرفته همواره نامشخص مانده بود.

کارشناسان استودیوی تجسم علمی مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا انیمیشن بسیار زیبایی با عنوان "اقیانوس ابدی" تهیه کرده است که جریانهای سطحی اقیانوسها را به تصویر می کشد.

اطلاعات مربوط به این جریانها به مدت 30 ماه بین ژوئن 2005 تا دسامبر 2007 ثبت شده اند.

این انیمیشن با بکارگیری از مدلهای با وضوح تصویر بالایی که ناسا به طور معمول برای شبیه سازی و پیش بینی تغییرات در جریانهای اقیانوسی استفاده می کند ساخته شده است.

براساس گزارش Cnet، اما این بار با هدف تهیه و تولید این فیلم کوتاه، در نتیجه به دست آمده کمی اغراق شده است. به طوریکه به نظر می رسد تابلویی اثر وینسنت ون گوگ به نمایش گذاشته شده است.

با توجه به اینکه مدت زمان ماموریت ماهواره نوید 60 روزه بوده با اعلام مسئولان، 14 فروردین‌ماه جاری پایان ماموریت این ماهواره اعلام شده بود. حسین بلندی در پاسخ به پرسش مهر مبنی براینکه آیا ماموریت ماهواره نوید علم و صنعت بر مدار زمین به اتمام رسیده یا ادامه دارد، اظهار داشت: ماهواره نوید هنوز در مدار قرار دارد اما ارتباط گیری بسیار سخت شده است زیرا از محلی که بوده فاصله گرفته و ما عملاً ماهواره نوید را یک ماهواره غیرفعال می دانیم.

وی ادامه داد: 12 فروردین پایان ماموریت 60 روزه ماهواره نوید بود و پس از گذشت این مدت، ارتباط گیری با این ماهواره سخت تر می شود.

دو ماهواره نخست پروژه "گالیله" از برنامه رقابتی آژانس فضایی اروپا با "جی. پی. اس" آمریکا سرانجام پس از سالها انتظار اکتبر گذشته همراه با موشک سایوز ST-B از گویان فرانسه پرتاب شدند. سیستم گالیله که شامل 30 ماهواره است که تا سال 2020 باید وارد عمل شوند بسیار پرقدرت بوده و قادر خواهد بود با دقت کمتر از 10 سانتیمتر موقعیتها را نشان دهد.

اتحادیه اروپا به ترتیب در سالهای 2005 و 2008 دو ماهواره آزمایشی این پروژه به نامهای Giove B و Giove A یا Astrium را به منظور آزمایش سیستمهای ماهواره ای در مدار قرار داده بود.

"کیکی وانگ" و "روی هو" از موسسه تکنولوژی ماساچوست و "آنتونی جیمسون" از دانشگاه استنفورد هواپیمایی را ساخته اند که در هر طرف مجهز به دو بال است و اجازه می دهد که این وسیله به سرعت فواصل طولانی را به روشی بسیار ارزانتر و زیستی تر از جتهای کنونی طی کند.

درحال حاضر، این سه دانشمند تنها یک مدل دیجیتالی و چند نمونه شبیه سازی شده را از این هواپیمای دو بال ساخته اند.

این شبیه سازیها نشان می دهد که چگونه یک هواپیمای دو بال اصلاح شده می تواند حداقل مقاومت را نسبت به هواپیماهای مافوق صوت رایج با یک بال در هر طرف تولید کند.

به گفته این محققان، استفاده از دو بال در هر طرف مزایای مختلفی دارد که عبارتند از: نیاز به حداقل سوخت برای پرواز، کاهش ابعاد مخزن سوخت و کاهش شکستن دیوار صوتی.