طبق اخرین یافته های یک تیم از ایالات متحده سیاره اورانوس دارای حلقه هایی به رنگ آبی است. این دومین سیاره از سیارات حلقه دارمنظومه شمسی  است که حلقه ای آبی رنگ دارد.

 دانشمندان گمان می کنند که نيروهای کششی عمل کننده بر غبار موجود در حلقه باعث می شود که ذرات کوچکتر به مسير خود ادامه دهند درحالی که ذرات بزرگتر جذب قمر می شوند.

تيم محققان آمريکايِی در گزارشی که در نشريه ساينس منتشر شده می گويد که ذرات کوچکتر رنگ آبی را منعکس می کنند و باعث می شوند حلقه به اين رنگ جلوه کند.

 ساير حلقه ها - در اطراف مشتری، زحل، اورانوس و نپتون - متشکل از ذرات هم بزرگ و هم کوچک هستند، که ظاهری قرمز رنگ به آنها می بخشد.

 منجمان از مدت ها قبل می دانستند که سياره عظيم  اورانوس در احاطه حلقه های متشکل از موادی تيره است،  که در مواردی به قطر ده متر هستند..

اما آبان گذشته، تلسکوپ فضايی هابل موفق به کشف دو حلقه ديگر - حلقه های دوازدهم و سيزدهم - شد. ستاره شناسان سيستم حلقه ها را در طول موج های مادون سرخ با کمک تلسکوپ کِک (Keck) در هاوايی رصد کردند. اما بيرونی ترين حلقه، و قمر يخی آن ماب (Mab)، برعکس حلقه قرمز رنگ داخلی در طيف نوری مادون سرخ قابل رؤيت نبود.

تيمی تحت سرپرستی ايمکه دی پاتر، استاد رشته نجوم در دانشگاه کاليفرنيا در برکلی، کشف کردند که اين حلقه به رنگ آبی روشن است که با توجه به شناخت های بشر از منظومه شمسی عجيب به نظر می رسد.

پروفسور دی پاتر گفت: "رنگ آبی نشانه آن است که اين حلقه غالبا از موادی با ابعاد زيرميکرونی (کمتر از يک ميليونيوم متر) تشکيل شده، که بسيار کوچکتر از مواد موجود در اکثر حلقه های ديگری است که قرمز به نظر می رسند."

 اين ذرات ريز - يک هزارم ضخامت موی انسان - عمدتا نور آبی را منتشر و منعکس می کنند، تقريبا مثل ملکول های بسيار ريزی در اتمسفر زمين که باعث می شود آسمان زمين آبی به نظر برسد.

 حلقه های رايج تر به قرمز می زنند زيرا آنها همچنين حاوی ذرات بسيار بزرگتری هستند و همچنين ممکن است حاوی مواد سرخ رنگ مثلا آهن باشند.

به نظر می رسد که حلقه های بيرونی و آبی رنگ کيوان و اورانوس شباهت چشمگيری به يکديگر داشته باشند، حداقل به اين دليل که هر دو دارای قمرهای کوچک هستند.

رقص ماه

 پروفسور دی پاتر می گويد: "اين قمر در داخل حلقه دور سياره می گردد و دائما هدف اصابت ذرات بسيار ريز (ميکرو شهاب ها) قرار می گيرد. از آنجا که اين قمر هيچ نوع اتمسفری ندارد، اين ذرات با سرعت بالا به سطح آن برخورد می کنند و باعث برخاستن مواد و ذرات از روی سطح می شوند."

"از آنجا که قمر خيلی کوچک است، ذرات متراکم از قوه جاذبه قمر فرار می کند و در مداری حول سياره مرکزی به گردش درمی آيند."

"ذرات کوچکتر به گردش در مداری حول سياره ادامه می دهند اما ذرات بزرگتر بار ديگر به ماه برخورد می کنند."

 اين مطالعه در همکاری با مارک شوالتر از موسسه "ستی" (Search for Extra-Terresterial Intelligence) در کاليفرنيا و هايدی هامل از موسسه علوم فضايی در کلورادو و سران گيبارد از آزمايشگاه ملی ليورمور در کاليفرنيا انجام شد.

دانشمندان قصد دارند سال آينده، زمانی که حلقه های محو اورانوس آشکارتر می شود، رصدهای تازه ای انجام دهند.

  منبع : BBC news

  نويسنده  : محمد رحیمی

 يك تحقيق جديد و بحث انگيز استدلال مى كند تقريباً تمامى اطلاعاتى كه به درون سياهچاله سقوط مى كنند، فرار كرده و از آن خارج مى شوند.

اين تحقيق عنوان مى كند كه مى توان روزى از سياهچاله ها به عنوان رايانه هاى كوانتومى با دقتى باورنكردنى استفاده كرد، به شرط اينكه نخست موانع بسيار دشوار نظرى و عملى موجود از سر راه برداشته شوند.

اين باور وجود دارد كه سياهچاله ها هر چيزى را كه از يك نقطه بدون بازگشت اطراف آنها موسوم به افق رويداد عبور كند، نابود مى سازند. اما «استفن هاوكينگ» در دهه ۱۹۷۰ با استفاده از مكانيك كوانتومى نشان داد كه سياهچاله ها انرژى تابشى گسيل مى كنند. اين گسيل در نهايت باعث مى شود كه سياهچاله ها بخار و به طور كامل ناپديد شوند. وى در اصل استدلال مى كرد كه اين «انرژى تابشى هاوكينگ» آنقدر اتفاقى است، كه نمى تواند هيچ گونه اطلاعاتى در مورد مواد فروريخته به درون سياهچاله را به بيرون انتقال دهد. اما اين استدلال با مكانيك كوانتومى كه مى گويد اطلاعات كوانتومى هرگز نابود نمى شوند، منافات دارد. در نهايت، «هاوكينگ» تغيير عقيده داد و در سال ۲۰۰۴ در فرضيه اى مشهور اذعان كرد كه سياهچاله ها اطلاعات را نابود نمى كنند.

«دانيل گاتسمن» از موسسه Perimeter واترلو در كانادا در گفت وگو با پايگاه اطلاع رسانى New Scientist مى گويد: «اما اين انتهاى كار نيست و اين موضوع تا حل شدن نهايى فاصله زيادى دارد. هاوكينگ نظر خود را تغيير داد اما تعداد زيادى از دانشمندان عقيده خود را تغيير ندادند. در واقع هنوز سئوالات زيادى در اين مورد وجود دارد.»

• درهم تنيدگى كوانتومى

اكنون «ست الويد» از موسسه فناورى ماساچوست يك مدل كوانتومى بحث انگيز به نام «تصوير مرحله نهايى» را مورد استفاده قرار داده تا اين دوگانگى و پارادوكس را حل كند. اين مدل پيشنهاد مى كند كه تحت شرايط بسيار شديد خاصي_ مانند ميدان گرانشى شديد يك سياهچاله- جرم هايى كه در شرايط عادى گزينه هاى متعددى براى رفتار خود دارند، فقط مى توانند يك انتخاب در رفتار داشته باشند. براى مثال، اگر يك سكه به درون سياهچاله پرتاب شود، سياهچاله مى تواند باعث شود كه سكه هميشه «شير» باشد. (منظور از شير همان «شير يا خط» با استفاده از سكه است- مترجم)

اين امر باعث مى شود اطلاعات از سياهچاله فرار كنند، بدون آنكه در تفسير آنها ابهامى وجود داشته باشد. اطلاعات از طريق يك فرآيند كوانتومى به نام « درهم تنيدگى» گريز مى كنند. در فرآيند در هم تنيدگى اگر اجرام با يكديگر برهم كنش كرده باشند و يا به واسطه فرآيند مشتركى به وجود آمده باشند، مستقل نيستند. اين اجرام به هم مرتبط يا «در هم تنيده» مى شوند به گونه اى كه تغيير يكى از آنها به طور تغييرناپذيرى باعث تاثير در ديگرى مى شود كه فاصله آنها از يكديگر دخالتى در اين تاثير ندارد. در سياهچاله ها انرژى تابشى هاوكينگ درست از درون افق رويداد منشا مى گيرد و داراى دو مولفه است: يكى كه سياهچاله را ترك مى كند و ديگرى كه  به سمت نقطه واحدى كه خود سياهچاله است فرو مى ريزد.

اين مولفه ها در هم تنيده اند. بنابراين زمانى كه ماده مكيده شده به درون سياهچاله با انرژى تابشى در حال سقوط هاوكينگ در محل نقطه واحد برهم كنش مى كند، اين برهم كنش بلافاصله باعث تغيير در انرژى تابشى هاوكينگى مى شود كه از سياهچاله فرار كرده است. به دليل اينكه «تصوير مرحله نهايى» اين برهم كنش را مجبور مى كند كه فقط به يك شيوه رفتار كند، بنابراين اين انرژى تابشى اطلاعاتى را در مورد مواد درون سياهچاله با خود حمل مى كند.

• ادغام شدن با سياهچاله

«گاتسمن» و همكار وى، «جان پرسكيل»، از موسسه فناورى كاليفرنيا دريافتند كه محاسبات قبلى پژوهشگران كه با استفاده از اين مدل انجام شد فرار اطلاعات را فقط براى برهمكنش هاى خاصى بين ماده در حال سقوط و انرژى تابشى در حال سقوط هاوكينگ ميسر كردند. اكنون محاسبات الويد نشان مى دهند كه ماهيت اتفاقى اين برهم كنش ها بدين معنى است كه اين سيستم تقريباً به طور بى نقصى در هم تنيده است.

اين بدان معنى است كه انرژى تابشى خروجى هاوكينگ تقريباً تمامى اطلاعات در مورد ماده-مانند يك فضاپيما- كه به درون سياهچاله سقوط مى كند را با خود حمل مى كند. به گفته الويد، حداكثر اطلاعاتى كه ممكن است در اين فرآيند از بين برود نصف يك واحد كوانتومى يا ۵/۰بيت كوانتومى است. الويد به New Scientist گفت: «مسافران يك فضاپيما تمايل خواهند داشت كه براى آنها ضمانتى وجود داشته باشد. اين تضمين مى بايد به اين گونه باشد كه زمانى كه به درون سياهچاله سقوط مى كنند و درون آن هضم مى شوند، مى توانند با بخار شدن سياهچاله دوباره خلق شوند و به وجود آيند. با اتخاذ برخى اقدامات ساده، مسافران (در زمان خلق مجدد) دقيقاً مانند قبل خواهند بود با كمتر از يك اتم تفاوت.»

الويد همچنين مى گويد اين تحقيق پيشنهاد مى كند كه مى توان از سياهچاله ها به عنوان رايانه هاى كوانتومى استفاده كرد. وى اضافه مى كند: «ممكن است ما با وارد كردن مجموعه درستى از مواد بتوانيم راهى را براى برنامه ريزى اساسى سياهچاله پيدا كنيم.»

• ماموريت نامحتمل

به گفته «گاتسمن»: «هر دو كاربرد مستلزم درك خواص سياهچاله هاى خاصى است و ما  بايد هر جزء كوچك از انرژى تابشى هاوكينگ را جمع آورى كنيم، زيرا فضاپيما به همراه تمام موادى كه به درون سياهچاله سقوط مى كنند پراكنده مى شود. بنابراين  بايد مشخص كنيم كه كدام اجزا مربوط به فضاپيما هستند و كدام اجزا متعلق به اجرام ديگر هستند. و اين غيرمحتمل است.»

الويد با اين نظر موافق است. درك چگونگى رمزگشايى انرژى تابشى خروجى هاوكينگ مستلزم آن است كه پژوهشگران فيزيك كوانتومى و نسبيت عام را با هم ادغام كنند تا يك تئورى گرانش كوانتومى بدون نقص حاصل شود. اين همان هدفى است كه تا اين زمان به دست نيامده است. وى به شوخى مى گويد: «تا زمانى كه مفهومى از گرانش كوانتومى نداشته باشيم نمى توانيم سيستم عامل لينوكس را بر روى سياهچاله اجرا كنيم.»

گاتسمن مى گويد: «اما وراى مشكلات عملى، اين تحقيق يك نقص نظرى جدى را در خود دارد. به رغم اين واقعيت كه فقط نيمى از يك بيت كوانتومى از اطلاعات از دست مى رود، در واقع تفاوتى بين از دست رفتن يك بيت اطلاعات و از بين رفتن بيت هاى زيادى اطلاعات وجود ندارد. در مكانيك كوانتومى رايج، هيچ نوع اطلاعاتى از بين نمى رود. بنابراين اگر وى درست گفته باشد مى بايد مكانيك كوانتومى را اصلاح كرد تا از دست رفتن اطلاعات در آن مجاز شود. ما نمى دانيم كه چه فرضيه اى جاى آن را خواهد گرفت.»

NewScientistspace.com,Mar.2006

 منبع : Sharghnewspaper.com

  نويسنده  : فرشید کریمی

اختر شناسان سحابي کشف کرده اند که بی شباهت به سحابی معروف جبار  نیست.اين سحابي كه به W3 مشهور شده در صورت فلكي ذات الكرسي قرار داشته و شكل كلي ان مانند سحابي جبار در صورت فلكي شكارچي است.

اين سحابي كه تازه شروع به درخشيدن كرده و سن ان فقط 100000 سال است كه در مقايسه با سن بقيه سحابي ها سن جواني به حساب مي ايد. طول اين سحابي 500 مليارد مايل تخمين زده شده و منجمان اماتور اماده شوند.بهترين فرصت براي ساكنان نيم كره شمالي پيش امده است و مخصوصا منجمان ايراني.زيرا اين سحابي خانه خود را يكي از صورت فلكي هاي نيم كره شمالي در نظر گرفته و در صورت فلكي ذات الكرسي خانه گزيده است. اما چون اين سحابي تازه شروع به درخشيدن كرده هنوز به حد درخشندگي زيادي نرسيده است.اين تصوير توسط گروهي به سرپرستي اقاي Tom Megeath با استفاده از طيف سنج چند منظوره هابل در موسسه علوم فضائي گرفته شده است.به نظر مي رسد كه هنگامي كه W3 هنگامي كه به اوج درخشندگي خود برسد مانند سحابي جبار در اسمان با چشم غير مسلح ديده خواهد شد.با بررسي هاي انجام شده مشخص شد كه تمام ساختارهاي W3 نظر گازها و گرد و غبارها و ستاره هاي سنگين و تازه متولد شده بسيار شبيه سحابي جبار بوده و حتي اختر شناسان ان را "سحابي جبار دوم"ناميده اند. تصويري را كه در زير مي بينيد همان سحابي W3 است كه هابل ان را با طيف سنج چند منظوره مشاهده كرده است.در اينده اي نه چندان دور ما شاهد چنين منظره اي بر روي زمين خود خواهيم بود.

  منبع : Universtoday.com

  نويسنده  : علی پزشکی

 شبهاي بهاري فرصت مناسبي است تا يك پديده جالب را در اسمان شب ببينيد.

 همانطور که در مقاله قبل گفته شد امسال از نظر پدیده های نجومی سالی بسیار پر بار برای منجمان است . نمونه کسوف 9 فروردين ماه بود كه بسيار زيبا بود. ولی پدیده جذاب دیگری در فروردین ماه هر سال اتفاق می افتد که کمتر کسی از ان اطلاع دارد. نام این پدیده "نور مخالف"است. نام ان را تا به حال شنیده اید؟ اگر نه در این مقاله شما را با ان و نحوه رصد ان اشنا می کنیم.

نام نور مخالف ترجمه تحت اللفظی کلمه المانی گگن شاین است. موقعیت قرارگیری این نور در اسمان که همواره 180 درجه با مکان خورشید فاصله دارد وجه تسمیه ان را نشان می دهد. الکساندر فون هامبولت(طبیعی دان المانی) و ادوارد امرسن بارنارد(اخترشناس مشهور امریکائی) از جمله نخستین رصد گران این پدیده بوده اند. نور مخالف بخش تقویت شده و بیضی شکل از نوار منطقه البروجی کمربند بسیار ضعیفی از نور است که در امتداد دایره البروج در اسمان کشیده شده است.بخش درخشان نوار منطقه البروجی که همیشه در نزدیک خورشید پیش از سپیده دم (در ابتدای پائیز) یا پس از شفق در اسمان شامگاهی (در ابتدای بهار) دیده می شود نور منطقه البروجی نام دارد. نور منطقه البروجی و نور مخالف به مانند 2 مروارید در گردنبندی از نور به درو اسمان حلقه زده اند. نور منطقه البروجی و نور مخالف نورهایی هستند که از بازتاب و پراکندگی نور خورشید از ذرات و غبار در منظومه شمسی به وجود می ایند. این ذرات بسیار ریز( در حد یک میکرون) در صفحه نزدیک به قلمرو سیارات خارجی قرار گرفته اند که از گذر دنباله دارها و برخورد سیارک ها با یکدیگر به وجود امده اند و به مرور زمان پخش شده و پدید اورنده یک قرص کم فروغ شده اند. درست در امتداد خورشید ما بیشترین بازتاب نور را داریم اما به دلیل درخشش خورشید هرگز این قسمت درخشان را نخواهیم دید.

آزمایش پدیده نور مخالف

 برای فهم بهتر چگونگی اتفاق افتادن پدیده نور مخالف می توانید صبح کمی بعد از طلوع افتاب به یک چمنزار بروید که قطرات شبنم هنوز دیده می شوند. به سایه سر خود نگاهی بیندازید .هاله ای از نور سفید را مشاهده می کنید.این روشنایی که از سمت سایه به بیرون به تندی کاهش می یابد به "نور مقدس" موسوم است. بنونتو سلینی (مجسمه ساز ایتالیایی) در قرن 16 این ازمایش را کرد و وقتی این پدیده را در اطراف سایه خود دید تصور کرد که این نور از نشانه نبوغ و درک و فهم اوست!                                                                                                         

رصد نور مخالف

 از فروردین تا شهریور هر سال دیدن نور مخالف در عرض های میانه و شمالی نیمکره شمالی بسیار دشوار است زیرا نقطه پاد خورشید در نیمه شب ارتفاع کمی از افق دارد. از اواسط اذر تا اوایل بهمن نقطه مقابل خورشید در اسمان به بیشترین ارتفاع می رسد ولی در این زمان نور مخالف در راه شیری قرار دارد و  دیدن ان سخت است. در نتیجه از اوایل مهر تا اوایل اذر و از اواسط بهمن تا اواخر فروردین زیر اسمانی بسیار تاریک هنگامی که ماه نو به وضعیت هلال  در امده است بهترین فرصت برای دیدن این نور در اسمان نیمکره شمالی و به خصوص ایران است. در نتیجه این چند شب چون ماه هم در وضعیت هلال است بهترین موقعیت برای این نور در سال است. تصویری را که شما در روبرو مشاهده می کنید نور مخالف به همراه نور منطقه البروجی است که با ابزار پیشرفته و دوربینهای سی سی دی از ان عکسبرداری شده است ولی شما نباید انتظار دیدن چنین صحنه ای را داشته باشید. در این شبها نور مخالف در صورت فلکی سنبله قرار دارد و شما باید در اسمان به دنبال هاله بیضی شکل کم نوری باشید. برای دیدن ان به اسمانی بسیار تاریک نیاز دارید. اگر بتوانید این پدیده را مشاهده کنید باید ان را جزء افتخارات رصدی خود قرار دهید زیرا کمتر کسی وجود دارد که از این پدیده اطلاع دارد و ان را دیده است. تا دیر نشده بجنبید و این وقت طلائی را در این چند شب از دست ندهید.

  نويسنده  : علي پزشكي

پس از پنج ماه سفر فضا پیمای ونوس اکپرس اسا به هدف خود ، زهره خواهر دوقلوی زمین رسید .

ونوس اکپرس در 9 نوامبر 2005 پرتاب شد و اکنون بعد از 400 میلیون کیلومتر سفر در منظومه شمسی در 11 اوریل به هدف خود یعنی زهره می رسد.مرکز عملیات فضایی اسا (ESOC) واقع در Darmstadt آلمان کنترل این پروژه را در دست دارد تا فضا پیما را در مدار مورد نظر قرار دهد. این کنترل شامل یک سری ارتباطات از راه دور ، روشن کردن موتور و دیگر عملیات می باشد تا سرعت فضاپیما به 15% سرعت فعلی خود (29000 کیلومتردر ساعت)  کاهش یابد.فضاپیما باید موتور اصلی خود را به مدت 50 دقیقه روشن کند تا با کاهش شتاب بتواند خود را در مداری بیضی شکل به دور سیاره قرار دهد .در این جابجایی مقدار زیادی از 570 کیلوگرم سوخت پیشران موجود در فضاپیما به پایان می رسد .

در روزهای بعدی با کارکردن موتور ، فضاپیما طبق برنامه به مدارهای پایین تر انتقال می یابد تا در نهایت ونوس اکپرس در یک مدار 24 ساعته به دور زهره در ماه می قرار گیرد.برای اطلاعات بیشتر در باره ونوس اکپرس می توانید به venus.esa.int. مراجعه نمایید.

  منبع : nasa

  نويسنده  : محسن بختيار

یکی از معتبر ترین جوایز ترویج نجوم جهان به اخترشناس آماتور فعال کشورمان اصغر کبیری مسول انجمن پاسارگاد در سعادت شهر اهدا ميشود.

انجمن نجوم پاسفیک ایالات متحده امریکا ، که یکی از بزرگترین انجمن های نجوم آماتوری در سراسر جهان و با عملکرد جهانی است جایزه  سال 2006 لاس کامبرس Las Cumbres را به پاس تلاشهای اصغر کبیری در گسترش نجوم در سعادت شهر و تبدیل این شهر به شهری که همه مردمش با دنیای زیبای آسمان شب آشنا هستند به وی اهدا کرد

در نامه ارسالی از سوی مدیر برگزاری این جایزه به اصغر کبیری علاوه بر تقدیر از خدمات وی برای گسترش نجوم، توجه به کودکان و استفاده بهینه از ابزارهای موجود و در اختیار ، از او برای شرکت در گردهمایی سالانه انجمن در شهریور ماه سال 1385 و دریافت جایزه دعوت شده است.

دریافت این جایزه نشان از جایگاه بالای منجمان اماتوری ایرانی در عرصه های جهانی دارد .

   منبع : Nojum.ir

گوگل نقشه های آنلاين خود را توسعه داده تا جهان موجودات فضايی را هم برای اولين بار در برگيرد.

 کاربران گوگل از اين پس می توانند از راه عکس های گوگل به اکتشاف سطح مريخ بپردازند.در "گوگل مريخ" کاربران می توانند اين سياره سرخ رنگ را از راه نقشه های کدبندی شده با رنگ، عکس های سياه و سفيد يا نقشه های مادون قرمز بررسی کنند.

اين پروژه پس از موفقيت پروژه نخست گوگل در زمينه نقشه های زمين معروف به "گوگل زمين" طراحی و اجرا می شود. گوگل زمين اجازه می دهد که کاربران به مطالعه دقيق سطح زمين بپردازند.يک سرويس ديگر گوگل امکان مطالعه ماه را ممکن می کند و "گوگل ماه" ناميده می شود. اين سرويس کاربران را به گردشی در سايت های فرود انسان در کره ماه می برد.

براي دسترسي به تصاويرمريخ در گوگل به اين ادرس مراجعه كنيد http://www.google.com/mars/

نقشه هايی که در گوگل مريخ به کار رفته است از تصاويری فراهم شده که دو سفينه اکتشافی ناسا - مارس اوديسه و مارس گلوبال سروه يه ر - به دست داده اند. اين دو سفينه همچنان در مدار مريخ به گردش خود ادامه می دهند.گوگل سرويس تازه خود را به مناسبت 151 مين سالگرد تولد پرسيوال لوول آغاز کرده است. لوول ستاره شناسی بود که در قرن نوزدهم مريخ را مطالعه و نقشه برداری کرد.گوگل برای تهيه نقشه ديجيتال سطح مريخ با دانشمندان ستاره شناس دانشگاه آريزونا در آمريکا همکاری داشته است.هر چند که بيشتر نقشه مريخ پيش از اين به صورت صفحه به صفحه بر روی شبکه و در سايت های هر ماموريت فضايی وجود داشته است اما گوگل می گويد از طريق اين پروژه است که کاربران عادی می توانند برای اولين بار سطح مريخ را با چنين جزئياتی وارسی کنند.فيل کريستنسن از دانشگاه آريزونا می گويد: "ايده اصلی اين است که به مريخ نگاه کنيم نه اينکه آن را مثل سياره رازآلود موجودات فضايی بنگريم."با استفاده از تکنيک مشابهی که در گوگل زمين به کار رفت و خيلی محبوب شد، کاربران در گوگل مريخ هم می توانند با زوم کردن روی نقشه جزئيات بيشتری از سطح مريخ را مشاهده کنند.

کوهها و دهانه آتشفشان ها و تنگه و دره ها و تپه شنی های مريخ در اين نقشه ها به آسانی قابل تشخيص است.اين نقشه ها همچنين سايت های ماموريت های قبلی فرود روی مريخ را مشخص می کند از جمله آخرين سايتی که برای فرود سفينه بريتانيايی بيگل 2 تعيين شده بود که در سال 2003 پرتاب شد ولی موفق به فرود بر سطح مريخ نشد.تفاوت گوگل مريخ با گوگل زمين اين است که کاربران می توانند بدون نياز به دانلود کردن نرم افزار اضافه ای صرفا با مرورگر استاندارد خود به لذت بردن از مشاهده سطح مريخ بپردازند.

  منبع : BBC news