اخبار سایر خبرها مهمترین عناوین خبری در سال 1385


مهمترین عناوین خبری در سال 1385

سیاراتی در قلب راه شیری

سیاره های مشتری گون در قلب راه شیری از نگاه تلسکوپ فضائی هابل

 

 

تصویر دوربین پیشرفته نقشه برداری هابل : ستاره های دارای سیاره در آن مشخص شده اند.

 

چندی پیش دانشمندان برای بررسی سیارات فرا خورشیدی نزدیک به ما لیست کاملی از ستاره هائی را که ممکن است دارای چنین اجرامی در اطراف خود باشند تهیه کردند. موضوع آنقدر برای ناسا اهمیت داشت که قرار شد این ماموریت بر عهده تلسکوپ فضائی هابل گذاشته شود. ستاره های کاندیدا در مرکز راه شیری قرار داشتند. مرکز راه شیری زادگاه 180000 ستاره بسیار پر جرم که فاصله شان از ما تقریبا 26000 سال نوری بود. قرار بود که هابل با استفاده از بارزترین روش مشاهده سیارات فرا خورشیدی یعنی ثبت گذر سیاره از جلوی ستاره مادر به جست و جوی این اجرام بپردازد. حدس زده می شد که نتیجه کار رضایت بخش باشد. با بررسی های هابل بر روی ستاره های نامزد معلوم شد که 16 عدد از آنها به احتمال زیاد دارای سیاره باشند. کاوش ها بر روی این شانزده ستاره ادامه یافت تا اینکه هابل توانست اولین سیاره های این طرح را بیابد. همان طور که پیش بینی شده بود اندازه هایشان تقریبا در حد سیاره مشتری خودمان بود اما با این حال سیاره ای با 13 برابر جرم مشتری نیز در تصویر هابل دیده شد. مشکل اینجا بود که سیاره ای با این جرم آیا باز هم سیاره نامید می شود؟! معادلات اختر فیزیکی می گوید سیاره ای با این وزن جزء ستاره های کوتوله طبقه بندی می شود.                                                                                                                                                                                    

 

 

 هابل توانست از 16 ستاره نامزد 15 عدد از آنها را به روش ثبت گذرهای سیاره از جلوی ستاره مادر بیابد.

 

چیزی که توجه دانشمندان را جلب کرده بود دوره گردش آنها به دور ستاره مادر بود. یکی از آنها در 10 ساعت ستاره مادر را دور می زد! فاصله اش از ستاره فقط 740000 مایل بود و دمای سطحش در حدود 3000 درجه فارنهایت تخمین زده شده بود. هابل توانست از 16 ستاره نامزد دارای سیاره 15 عدد از آنها را به روش ثبت گذر سیاره از جلوی ستاره بیابد. بعضی از آنها به هنگام عبور از جلوی ستاره 10 درصد از نور آن را کاهش می دادند و هابل هم به راحتی می توانست این تغییرات نوری را ثبت کند. علاوه بر سیارات چند کوتوله قهوه ای با جرمی معادل 10 تا 13 برابر مشتری نیز در تصویر دیده شدند. با این یافته ها دانشمندان متوجه شدند که حتی در نزدیکی خودمان می توانیم به دنبال سیارات فرا خورشیدی باشیم. تلسکوپ فضائی هابل دوباره از ماموریتی که به آن واگذار شده بود سر بلند بیرون آمد. ناسا تصمیم گرفته که ادامه کاوش ها را بر عهده ماموریت کپلر بگذارد. ماموریتی که برای جست و جوی سیارات نزدیک به زمین سال آینده راهی فضا خواهد شد. شرح کامل این یافته دیروز( پنج شنبه ) در روزنامه علمی " نیچر " منتشر شد.                     

 

 

  منبع : universeToday.com

  نويسنده  : علی پزشکی

 

 
 

نمایش صحنه های بازسازی شده فرود انوشه انصاری در پایگاه فضائی بایکونور قزاقستان...

 سر انجام انوشه انصاری با فضاپیمای سایوز امروز در پایگاه فضائی بایکونور قزاقستان فرود آمد. سفر 9 روزه وی سرانجام خاتمه یافت. بسیاری از علاقمندان دوست دارند که با نحوه عملیات فرود فضاپیمای سایوز از ایستگاه فضائی تا زمین آشنا شوند. در زیر عملیات فرود سایوز شبیه سازی شده است :

 

 

ایستگاه فضائی بین المللی : 3 ساعت و 23 دقیق تا فرود آمدن در پایگاه. با صدور فرمان سرپرست ماموریت تمام قفلها و ابزارهای نگه دارنده ای که سایوز را به ایستگاه فضائی متصل نگه داشته است باز می شوند و کپسول از ایستگاه جدا می شود.

 

 

پس از باز شدن قلابها کپسول آرام آرام با سرعتی معادل 100 سانتی متر بر ثانیه ایستگاه فضائی را به سمت زمین ترک می کند. در این موقع تا نشستن کامل بر روی زمین 3 ساعت و 20 دقیقه هنوز زمان باقی مانده است.

 

 

سه دقیقه بعد : کپسول 22 متری سایوز اینک به طور کامل از ایستگاه فضائی جدا شده است و برای افزایش سرعت خود متورهای خود را برای 15 ثانیه روشن می کند.

 

 

در این هنگام کپسول حدود 25 مایل از ایستگاه فاصله گرفته است. اتاقکی حاوی سرنشینان از کپسول جدا می شود و بقیه اجزاء در جو خواهند سوخت.

 

 

در این هنگام اتاقک در فاصله 130 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد. جو زمین کم کم رو به غلیظ شدن می گراید. 20 دقیقه تا فرود باقی مانده است.

 

 

 

تا فرود کامل 15 دقیقه مانده که چترهای فرعی باز می شوند. وظیفه اصلی این چترها کاهش سرعت زیاد اتاقک حامل سرنشینان است.این چترها سرعت را از 235 متر بر ثانیه به 78 متر بر ثانیه کاهش می دهند.

 

 

سر انجام نوبت به باز شدن چترهای اصلی می رسد. اتاقک با زاویه 30 درجه وارد جو شده وحالا در حال کاهش زاویه فرود خود از 30 درجه به صفر درجه است.

 

 

تنها چند ثانیه تا نشستن بر روی زمین باقی مانده است.

 

 

فاصله اتاقک با سطح زمین کمتر از یک متر است که 6 موتور کاهش دهنده سرعت روشن می شودند و سرعت را 1.7 متر بر ثانیه کاهش می دهند.

 

 

 

سر انجام اتاقک به زمبن می نشیند و گروه امداد برای بیرون آوردن سرنشینان به سمت آن می روند. در این هنگام است که انوشه انصاری اولین گام خود را پس از گذراندن سفری 9 روزه بر روی زمین می گذارد.

 

 

  منبع : nasa

 

 

انوشه انصاری از سفر برگشت

سرانجام نخستین ایرانی فضانورد پس از پشت سر گذاشتن سفر 9 روزه خود گامهای خود را بر زمین نهاد...

 

 

ارتباط مستقیم پایگاه فضائی بایکونور قزاقستان با ایستگاه فضائی بین المللی

 

و سرانجام اولین ایرانی فضانورد و اولین زن گردشگر فضائی انوشه انصاری امروز در ساعت 05:54 ایستگاه فضائی بین المللی را بدرود گفت و در ساعت 09:10 به وقت محلی در قزاقستان فرود آمد.(مشاهده پرواز از طریق ناسا تی.وی) سرپرست ماموریت بازگشت " پاول وینوگرادو " و مهندس پرواز "جفری ویلیامز " اشخاصی بودند که پس از پشت سر گذاشتن 6 ماه در ایستگاه فضائی همراه با انوشه انصاری راهی زمین شدند و دو نفر جای آنها را در ایستگاه فضائی گرفتند. سرانجام انوشه به آرزوی کودکی خود دست یافت. آرزویی که به گفته وی اگر در دوران کودکی آن را مطرح می کرد همه به او می خندیدند ولی با پشتکار خود توانست این آرزو را به واقعیتی محض برای همه تبدیل کند. انوشه انصاری علاوه بر انجام آزمایشاتی برای سازمان فضائی اروپا در ایستگاه اقدام به وبلاگ نویسی در فضا نیز کرد. وی سایت شخصی خویش را هر روز در ایستگاه به روز رسانی می کرد. طبق آخرین آمار در طول مدت سفر او 10 میلیون نفر در سراسر جهان از وبلاگ شخصی او بازدید کردند. بازتاب سفر انوشه انصاری چه در رسانه های داخلی و چه در رسانه های خارجی بسیار گسترده بود.                                                                                        

 

آخرین خداحافظی با خانواده و دوستان در لحظه داخل شدن به داخل فضاپیما

 

در بین رسانه های داخلی علاوه بر اینکه بسیاری از روزنامه های داخلی گزارش سفر او را منتشر کردند صدا و سیما نیز بخشی از برنامه های خود را به این سفر اختصاص داد. دو ویزه برنامه آسمان شب در خصوص سفر انوشه و نمایش مستقیم پرواز فضاپیمای سایوز از شبکه جام جم بخشی از این امور بودند. از همه مهمتر بیانیه سازمان فضائی ایران به ریاست دکتر محمود احمدی نزاد ریاست جمهوری در مرود سفر انصاری موضوعی بود که به سرعت در بین رسانه های عمومی گسترش یافت. در این میان نقش سایتهای اطلاع رسانی نجومی در ایران نظیر پارس اسکای و اسپیس ساینس کمتر از سایر گروهای خبری نبود. در بین رسانه های خارجی سایتهای معتبر و رسانه مشهور ناسا.تی وی بخش نسبتا زیادی از وقت خود را به گفت و گو درباره این سفر اختصاص دادند. جای تعجب دارد که با این همه پشتیبانی خبری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و روزنامه ها باز رسانه های خارجی انوشه را فرد آمریکائی به حساب می آورند و هیچ صحبتی از ایرانی بودن آن نمی کنند!                                                                                     

 

لحظات پرتاب فضاپیمای سایوز حامل انوشه انصاری و دو فضانورد دیگر

                 

 

انوشه در مدتی که در ایستگاه فضائی به سر برد به انجام آزمایشات جالب دیگری نظیر شستن موهای خود با شامپو پرداخت که به گفته خود وی به خاطر بی وزنی کاری سخت و طاقت فرسا است. وی بسیاری از علاقمندان به سفرهای فضائی را با انجام آزمایشات بسیار ساده آشنا کرد. انوشه برای ابراز طرفداری خویش از صلح با لباسی که پرچم ایران و آمریکا بر روی آن نقش بسته بود با زمینیان ارتباط تصویری برقرار می کرد. بسیاری در ایستگاه فضائی نظیر همسفر او مایکل تیورین به خاطر پشتکار وی در این زمینه از او استقبال کردند. انوشه در هنگام بازگشت حامل عروسک میشا بود که فرمانده ایستگاه میشا تورین به خاطر تشکر از زحمات وی در عرصه گسترش فناوری فضائی به او اهدا کرد. پس از بازگشت انوشه همسر او حمید انصاری وی را در هلیکوپتر ملاقات کرد. انوشه پس از بازگشت اعلام کرد که این اولین گامهای او در گسترش سفرهای فضائی بوده و در برنامه خود مسافرتهای دیگری را نیز گنجانده است. و اینک انوشه انصاری به آرزوی کودکی خود دست یافت. آیا این گام کوچک می تواند گامهائی بزرگ از سوی ایرانیان غیور کشورمان را در آینده به ارمغان آورد؟                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

 

انوشه انصاری : اولین ایرانی فضانورد و فردی که این سفر را مقدمه ای برای سفرهای بعدی خویش قرار داده است.

 

 

 

سیارات در محیطی نسبتا آرام و بدور از تلاطم شکل می گیرند

بر طبق آخرین مشاهدات تلسکوپ فضایی اسپیتزر دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که سیارات در محیطی نسبتا آرام و بدور از تلاطم شکل می گیرند. بدین ترتیب ستارگان عظیم با گسیل امواج بسیار شدید،سبب از بین رفتن صفحات سیاره ای می شوند.

دانشمندان رصد خانه استوآرد دانشگاه آریزونا پس از بررسی ستارگان عظیم رده O  به این نتیجه رسیدند که پرتو های فرابنفش و باد های بسیار قوی که از این ستارگان گسیل می شود، باعث پراکنده شدن صفحات شکل گیری سیاره ها می شود.ستارگان رده O   با جرمی در حدود 100 برابر جرم خورشید و  توانی بیش از یک میلیون برابر آن از پر جرم ترین و همچنین پر انرژی ترین ستارگان در کیهان می باشند.

 دکتر  زالتان بالاگ که مسئولیت این تحقیقات را بر عهده داشته، در باره مشاهدات اخیر می افزاید : چشمی های آشکار ساز  بسیار حساس تلسکوپ فضایی اسپیتزر که در طول موج فرو سرخ به جستجو می پردازد، برای تصویر برداری از  صفحات سیاره ای که در حال وا پاشی هستند، بسیار ایده آل است.در چنین شرایطی برو نداد بسیار عظیم ستاره باعث می شود  ذرات گاز و غبار تشکیل دهنده  صفحات سیاره ای که به دور ستارگان خورشید مانند در گردشند و قرار است روزی تبدیل به یک سیاره شوند، در اثر حرارت زیاد مانند بخار آب  تجزیه و پراکنده گردند. 

 

فرایند وا پاشی صفحات سیاره ای  بدین صورت است که ابتدا فوتون ها(پرتو های نور) با انرژی بسیار زیاد از ستاره عظیم به فضای اطراف گسیل می شود و اگر در اطراف، ستاره ای خورشید مانند وجود داشته باشد ، با آن برخورد نموده و باعث می شود صفحات سیاره ای که به دوره ستاره در گردشند از بین بروند.

دکتر کیت سو در این باره می گوید: صفحات سیاره  ای در مراحل پایانی وا پاشی ساختاری مانند ستاره دنباله دار  بو جود می آورند ،به بیان دیگری ظاهری شبیه به  دم یک ستاره دنباله دار  هنگامی که به خورشید  نزدیک می شود.البته در ابعادی بس عظیم و شرایطی بسیار آشفته تر. تا کنون هیچ تلسکوپی موفق به ثبت دقیق جزئیات این پدیده نشده بود.

 

هر بار که پرتو های پر انرژی از ستاره عظیم گسیل می گردد، مقداری از ذرات تشکیل دهنده صفحات سیاره ای پراکنده می شوند تا این که در نهایت صفحه به طور کامل از بین می رود. 

از مهمترین دلایل بروز چنین فرایندی نزدیکی بیش از اندازه ستاره خورشید مانند به ستاره عظیم همسایه است.دانشمندان امید وا رند تا با بررسی های بیشتر دریابند که آیا تمامی ستارگان دارای سیاره می باشند ؟ و اگر چنین نباشد چه عاملی باعث می شود که یک ستاره توانایی تشکیل سیارات را از دست بدهد.داده هایی که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر بدست آمده دانشمندان قادر می سازد تا دریابند چه عواملی بر شکل گیری سیارات نقش دارند.

 

در ابتدا این تیم تحقیقاتی بدنبال ستارگانی بودند که در اطرافشان هیچ گونه صفحه سیاره ای وجود ندارد.ستارگانی که بیش از اندازه  به ستارگان عظیم رده O  نزدیک شده اند.آنها انتظار داشتند که این ستارگان فاقد هرگونه صفحه سیاره ای در اطراف خود باشند، ولی بزودی دریافتند که در بعضی موارد که ستارگان خورشید مانند به تازگی وارد قلمرو ستارگان عظیم رده O   شده اند،صفحات سیاره ای هنوز به طور کامل از بین نرفته اند و آخرین مراحل وا پاشی را می گذرانند.

 بالاگ در پایان افزود: یافتن صفحات خورشیدی در مناطقی که انتظار  آن نمی رود بسیار هیجان انگیز به نظر می رسد، اما مشاهده وا پاشی این صفحات بسیار جذاب تر است.

 

  منبع : Spitzer news Release

  نويسنده  : اسماعیل مروجی

 

 

تصاویر ارسالی کاسینی از "هلن "

 مجموعه ای که ملاحظه می کنید جدیدترین تصا ویر"هلن کوچک" است. همانطور که به نظرمی رسد تکه ای بزرگ از آن در اثر یک برخورد جدا شده است  .

 

چندی پیش ,کاسینی هنگام گذراز 50,000کیلومتری (31,000 مایل) هلن این تصاویررا گرفت که به ترتیب  آنها را از راست به چپ ملاحظه می کنید. این تصاویر درنورمرئی و با استفاده ازدوربین زاویه بسته کاسینی و درطی یک ساعت و در حد فاصل 62000 تا 51000 کیلومتری (39000 _32000 مایل )  از هلن گرفته شدند.کاسینی این تصاویر را  در شرایطی  گرفت که با  خورشید و هلن زاویه ای بین  111تا 120 درجه می ساخت.مقیاس تصاویرازچپ به راست 375 تا 300 متر(1,230 تا 984 پا) در هر پیکسل می باشد.

 

 هلن یکی از اقمار زحل است که در سال 1980 کشف شد و در سال 1988 با اقتباس از نام "هلن" تروا  نوه" کرونوس"(ساترن ) هلن نامگذاری شد.نام علمی این قمر  Saturn XII.می باشد.هلن با قطری معادل 32 کیلومتر( 20 مایل )در عین حال قمر "دیون"یکی دیگر از اقمار زحل نیزاست. به همین علت پیش از اینDione B. نامیده می شد.طول دوره اقماری هلن برگرد زحل  27369 روز است.

 ماموریت کاسینی - هیوجن پروژه ای است با همکاری ناسا, سازمان فضایی اروپا و سازمان فضایی ایتالیا .مدارگرد کاسینی و دو دوربین مستقربر روی آن توسط  JPL)Jet Propulsion Laboratory )طراحی و ساخته شدند .مرکزدریافت و پردازش تصاویر ارسالی در انستیتو تحقیقات فضایی بولدردر ایالات متحده واقع است.

 

 

  منبع : www.spaceflightnow.com

  نويسنده  : پوپک سیدان

 

برندگان جايزه نوبل فيزيك سال 2006

 

جايزه نوبل فيزيك امسال به دو آمريكايي به خاطر «كشف ناهمسانگردي در تابش ريزموج زمينه كيهاني» رسيد.

 ساعاتي قبل پروفسور Gunnar Öquist  از آكادمي سلطنتي علوم سوئد برندگان اين جايزه را اعلام كرد.جايزه نوبل فيزيك امسال به دو آمريكايي به نام هاي John C. Mather و George F. Smoot داده شد.  افتخار دريافت اين جايزه به خاطر «كشف ناهمسانگردي در تابش ريزموج زمينه كيهاني»  است.«جان متر» محقق مركز پروازهاي فضايي گودارد ناسا است. شريك وي «جورج اسموت» استاد دانشگاه كاليفرنيا ايالات متحده مي باشد. جايزه امسال بانسبت مساوي بين اين دو تقسيم شد.

 اين كشف آنقدر اهميت داشت كه در سال 1992 استفان هاوكينگ از آن به عنوان بزرگترين كشف قرن ياد كرد.هنگامي كه اندازه گيري هاي ماهواره COBE در اوايل دهه 90 منتشر شد ،«جان متر» و «جورج اسموت» در  گروههاي مستقل نشان دادند كه واقعا" تابش زمينه كيهاني همگن و همسانگرد نيست. آنها در مقالاتي به بررسي اختشاشات در تابش زمينه كيهاني پرداختند. در چند سال گذشته اندازه گيري هاي ماهواره WMAP  توجه كيهان شناسان را نسبت به اين مسئله متمركز كرد چرا كه داده هاي آن بسيار دقيق هستند و مي توانند تغييراتي از مرتبه هزارم درجه كلوين را آشكار كنند. اين يافته ها كمك كردند تا  جوابهاي دقيق تري به مهمترين سوالات كيهان شناسي داده شود. بحث مدل تورمي ، تشكيل ساختار در عالم ، وجود انرژي تاريك و ... گوشه اي از سوالاتي است كه دريچه جديدي را به سوي كيهان شناسان گشوده است و برندگان جايزه نوبل فيزيك امسال نقش موثري در آن داشته اند.

  

  منبع : http://nobelprize.org

  نويسنده  : امیر حسن زاده

 

 

کشف لکه سیاه ناشناخته ای در اورانوس

 در تصویر اخیر هابل از سیاره اورانوس لکه سیاهی در اتمسفر آن دیده شد.

 

 

لکه سیاه اورانوس : در سمت راست تصویر مشاهده می شود.

 

دیگر سیاره اورانوس هم تبدیل به موضوعی جالب برای تلسکوپ فضائی هابل شده است. چندی پیش هابل تصویری از سایه یکی از اقمار به نام " آریل " را که بر روی اورانوس افتاده بود شکار کرد. اگر شما در آن لحظه بر روی این سیاره گازی قرار داشتید بدون شک شاهد خورشید گرفتگی زیبائی می بودید. و اینک هابل دوباره به سراغ این غول آبی رفته است. در آخرین تصویر ارسالی از اورانوس دانشمندان متوجه وجود ابری سیاه در نیمکره شمالی این سیاره شدند. لکه سیاهی که در تصویر بالا در سمت راست دیده می شود. آنقدر بزرگ است که با مساحت خود می تواند دو سوم قاره آمریکا را بپوشاند. با بررسی های بیشتر معلوم شد که این لکه به تازگی در جو اورانوس ایجاد شده است. چون 12 سال( از 1994 تا 2006 میلادی ) است که هابل هر تابستان نمائی کلی از این سیاره را به تصویر می کشد و در هیچ کدام از آنها وجود چنین ابری تائید نشده است. چنین لکه ای سالهاست که بر روی نپتون دیده می شود ولی تا کنون بر روی اورانوس مشاهده نشده است. دانشمندان تغییر فصل در اورانوس را دلیل وجود چنین لکه ای می دانند اما هنوز تحقیقات بیشتر برای پی بردن به علت وقوع چنین لکه ای ادامه دارد. تلسکوپ فضائی هابل این تصویر را در ماه آگوست با استفاده از دوربین پیشرفته نقشه برداری خود ار اورانوس تهیه کرد.                                                                                                                                      

   منبع : hubbleSite.Org

  نويسنده  : علی پزشکی

 

 

ستارگان بسیار پرجرم چگونه شکل گرفته اند

 دانشمندان با استفاده ازرادیو تلسکوپ غول پیکر(VLA)موسسه ملی علوم,شواهدی یافته اند که می تواند ما را به پاسخ این سوال که ستارگان بسیار پرجرم چگونه شکل گرفته اند, رهنمون کند.

ما می دانیم که ستارگانی همچون خورشید چگونه شکل گرفته اند اما هنوزمشکلات اساسی در حل این معما که ستارگانی با جرمی تا ده برابر جرم خورشید چگونه شکل گرفته اند ,وجود دارد.خوشبختانه, مشاهداتی که به تازگی با VLA صورت گرفته, می تواند کمک موثری درحل این معما باشد.براساس این مشاهدات که با همکاری جمعی از اختر شناسان ایتالیایی و هاوایی صورت گرفته است و گزارشی ازآن درمجله طبیعت مورخ 28 سپتامبر(ششم مهرماه)به چاپ رسیده است, ستاره ای جوان و پر جرم(20 برابر جرم خورشید) در فاصله 25000سال نوری از زمین کشف شده است.این ستاره به نام G24A1 نام گذاری شده است.

   

درواقع ستاره ها زمانی شکل می گیرند که توده های عظیم گازوغبار بین ستاره ای دراثر نیروی جاذبه گرد هم آیندو تشکیل توده های فشرده ای به نام ستا رهکنند.اما این روند تنها برای تولد ستارگانی با جرم کم صادق است ونه برای تولد ستارگانی با جرم زیاد . وقتی جرم ستاره ای به هشت برابر جرم خورشید می رسد ,شروع به تابش می کند و این امر مانع از جذب مواد بیشتربه ستاره می شود.ما می دانیم که ستاره های زیاد دیگری با جرمی بیش از این  در کیهان وجود دارند ولی سوال این جا است که آنها چگونه می توانند این همه مواد را جذب  کنند.

یک نظریه این است که ستاره با حلقه فشرده ای ازگازو غباراحاطه می شود و درحالیکه دو دسته جریان تابشی در دو جهت مخالف در طول محور این حلقه در جریان است(تصویر) و مواد رابه شدت به فضای خارج پرتاپ می کند , مواد موجود در حلقه به تدریج جذب ستاره می شوند و بر جرم ستاره افزوده می شود.اگر این نظریه صحت داشته باشد پس باید همزمان مواد جذب ستاره شوند, در اطراف آن بچرخند و به خارج پرتاپ شوند!در حقیقت این پدیده همان چیزی است که در G24 A1  دیده می شود. این اولین باراست که هرسه اتفاق در یک ستاره جوان و پرجرم دیده می شود.

 

 دانشمندان مسیر جریانات گازهای اطراف G24 A1 را با امواج رادیویی منتشره توسط مولکولهای آمونیاک در فرکانسGHZ  23  ردیابی کرده اند.انتقال دوپلری درفرکانس امواج رادیویی به آنها اطلاعات با ارزشی در رابطه با مسیرحرکت گازها به صورت یک حلقه چرخان در اطراف ستاره و حرکتشان به سوی ستاره جوان و پرتابشان به فضای لایتنا هی داده است.این یافته می تواند تاییدی باشد براین نظریه که ستاره های پرجرم(حتی تا بیست برابرجرم خورشید) با افزوده شدن تدریجی مواد به آنها ایجاد شوند و نه با تجمع ستارگان کوچکتر البته تحقیقات بیشتر برای اثبات این ادعا ادامه خواهد داشت.

  

  منبع : http://www.spaceref.com

  نويسنده  : پوپک سیدان

 

 

دهانه ویکتوریا از نگاه مریخ نورد فرصت

پس از ماه ها جستجو و کاوش در سطح مریخ . مریخ نورد آپورچونیتی Opportunity هم اکنون بر فراز حفره " ویکتوریا " قرار دارد. برای آپورچونیتی که از زمان فرود بر مریخ تا کنون مشغول کاوش مناطق بیابانی اطراف خویش بوده , ویکتوریا یکی از هدف های مهم و دوردست بوده است.

 

پس از ماه ها جستجو و کاوش در سطح مریخ . مریخ نورد آپورچونیتی Opportunity هم اکنون بر فراز حفره " ویکتوریا " قرار دارد. برای آپورچونیتی که از زمان فرود بر مریخ تا کنون مشغول کاوش مناطق بیابانی اطراف خویش بوده , ویکتوریا یکی از هدف های مهم و دوردست بوده است. حفره ویکتوریا که در چند کیلومتری این مریخ نورد قرار داشت هم اکنون در  چند قدمی آن قرار گرفته است. این شاید بهترین خبری است که بعد از کشف و اثبات وجود بقایای آب در محل فرود  آپورچونیتی از این مریخ نورد بدست آمده است.

 

 این موفقیت ارزشمند در حالی نصیب این مریخ نورد و گروه هدایت کننده آن میشود که مریخ نورد های آپورچونیتی  و اسپریت رکورد حضور و کاوش خود را در مریخ برای چندمین بار و با تمدید یک سال دیگر ماموریت شان توسط سازمان ناسا شکستند.

 

 

 

دهانه ویکتوریا از نگاه مریخ نورد فرصت

 

 

 

 

  منبع : Parssky.com

  نويسنده  : محمد رحيمي

 

 

كانادا اولين پايگاه فضايي خود را طرح ريزي مي كند

سازمان فضائی کانادا از سال آینده ساخت اولین پایگاه فضائی خود را آغاز می کند.

 

 

طبق گزارشات منتشر شده، كانادا براي ساخت اولين پايگاه فضايي خود كه تجهيزات مورد نياز براي ايستگاه بين المللي فضايي و حتي ارسال توريست به فضا را انجام دهد، برنامه ريزي كرده است.به گزاري "نيو ساينتيس" ، بطور پايه اولين پايگاه در "معادن سيدني" در "كيپ برتون" شرق ايالت "نووا اسكوتيا" ساخته خواهد شد. شركت كانادايي-آمريكايي "فضاسياره" ، كه در حال توليد تجهيزات راكت پرتاب است، تخمين زده اند كه هزينه ساخت سفينه در حدود 200 ميليون دلار خواهد بود.به گزارش "نيو ساينتيس" راكت هاي پرتاب شده از پايگاه، در مسير حركتشان به فضا از روي اقيانوس اطلس عبور خواهند كرد.به گزارش "نيو ساينتيس" راكت هاي پرتاب شده از پايگاه، در مسير حركتشان به فضا از روي اقيانوس اطلس عبور خواهند كرد ."فضاسياره"، با پيش فرض ارسال تجهيزات به ايستگاه بين المللي فضايي، برنامه ي توسعه تجارت توريسم فضايي، با فرستادن سرنشين به پروازهاي 15 دقيقه اي شبه مداري را دارد. شركت در نظر دارد ساخت را از حدود يك سال آينده شروع كند و اولين پرواز شبه مداري خود را در 2009 انجام دهد.مدير اجرايي شركت "فضاسياره" ، "جوف شرين" گفته شركت سوخت اتيل-الكل را به خاطر حفاظت از محيط زيست انتخاب كرده است. پايگاه فضايي در حدود 4000 شغل در منطقه ايجاد خواهد كرد. طبق پیش بینی های انجام شده توسط سازمان فضائی کانادا این طرح می تواند کم نظیر ترین و حتی بی نظیرترین طرحی است که در تاریخ فضانوردی یک کشور اتفاق می افتد. البته هزینه های بسیار بالای این پایگاه فضائی به طور حتم مسئولان سازمان فضائی کانادا را به این فکر خواهد انداخت که از سایر کشورها در تکمیل این پایگاه کمک بگیرند.

 

 

  منبع : Isa

  نويسنده  : علی پزشکی

 

 

 

اولین تصاویر منتشر شده از فرود انوشه انصاری در آغازین ساعات بامداد جمعه در رسانه های عمومی
 
افتخاری دیگر برای یک ایرانی رقم خورد. سرانجام درهای بی کران فضا به روی ایرانیان پس از 50 سال باز شد. اولین ایرانی فضانورد  و اولین زن گردشگر فضائی همه و همه جزء القابهائی باود که انوشه انصاری با انجام سفر 9 روزه خود آنان را از آن خود است. به گفته وی هدف او از این سفر گسترش مرزهای فضا و کمک به فناوری فضائی و از همه مهمتر ترویج کلمه " فضا " در بین مردم بوده است. به امید آنکه هر چه زودتر شاهد سفرهای فضائی ایرانی دیگری در مرزهای بیکران فضا باشیم. در زیر به علاوه بر مشاهده صحنه هائی از فرود کپسول سایوز بعضی از تصاویر به یاد ماندنی انوشه قبل از سفر را نیز می بینید.
  
 
 
 

 
 

 

 
  
صفحه 11 از 28